Πίνακας συμμετοχής

Ευχαριστούμε, φίλοι μου. Στράτο, τα κομμάτια αυτά στήνονται με μια εκνευριστική προσοχή στην λεπτομέρεια προκειμένου ακριβώς να αποτελούν ενιαία εργάκια , όπου λόγος και μουσική από κοινού επικοινωνούν ό,τι τέλος πάντων είναι αυτό που πρέπει να επικοινωνηθεί. Οκ, και από βίτσιο-σε μεγάλο βαθμό. Φυσικά, δεν φτάνω στο 100% αυτού που είχα εξαρχής στο μυαλό μου, εν μέρει λόγω συνθηκών-η Roxann ηχογραφεί στον Καναδά, η δυνατότητα διάδρασης σε πραγματικό χρόνο είναι πρακτικά ανύπαρκτη και άρα τα διαφορετικά takes πηγαινοέρχονται ετεροχρονισμένα και πως να περιγράψεις σε κάποιον που δεν είναι μουσικός πως στο...challenge worth taking...το worth πρέπει να πέσει στην αρχή του κύκλου , όπου το τελευταίο μέτρο είναι 5/4 κλπ κλπ-και εν μέρει γιατί έχω πλέον βάλει ένα όριο στο μέχρι πιο σημείο θα ενδίδω στις εμμονές μου. Θεατρικό έργο? Όχι. Αλλά ήδη έχω στο μυαλό μου κάποια ακόμα που συνδυάζουν κείμενα με μουσική, οπότε μιλάμε για κάτι σαν ενότητα. Δεν θα γλιτώσετε εύκολα, κύριοι. ?

Ήχος και εικόνα (γιατί υπάρχει και εικόνα εδώ, κι ας μην είναι άμεσα ορατή) γίνονται ένα. Πολύ συναισθηματικό. Πολύ εσωτερικό. Πολύ όμορφο. Από τα ποιοτικά εμπορικά κομμάτια, θέλει ένα καλό βιντεοκλιπ για να γίνει παγκάσμια επιτυχία. Γράφεις κάποιο θεατρικό έργο? Νομίζω ότι θα ταίριαζε και cello κάπου στην ενορχήστρωση.

ξέρω... καλύτερα λέει να σου βγεί το μάτι.... δεν είπα ότι δεν είναι δουλεμένο, ούτε ότι ξενέρωσα. Είπα, με αποξένωσε... Φυσικά μην περιμένεις με ένα άκουσμα(ένα είναι ...άντε δυό....το ξέρω από δικά μου) να κάνω την ανάλυση αυτή που έχεις εσύ στο πετσί σου μετά τις τόοοοσες ώρες που αφιέρωσες πάνω του. Το ξέρω το συναίσθημα...Μέρες δουλεύεις κάτι, κοιμάσαι και ξυπνάς μ αυτό, δοκιμάζεις κάθε λεπτομέρεια και εναλλακτική το δουλεύεις όσο δεν πάει... και όταν είσαι έτοιμος για το export audio περιμένεις με λαχτάρα δυό σχόλια... που δεν έρχονται, ή έρχονται από λάθος κατεύθυνση και ...μα είναι δυνατόν...αυτό τους βγήκε, αυτό τους έκανε κλικ.... σε καταλαβαίνω... αυτή η αίσθηση της απολογίας, ενώ ξέρεις ότι τα έκανες όλα...καλύτερα από όσο γίνονταν... Στην τελική κοιτάς να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου...εκείνο μετράει

50/50... μου άρεσε πάρα πολύ έως το 1.26 όπου μου θύμησε όμορφα Ryuichi Sakamoto. όταν μπήκε και σταθεροποιήθηκε τέμπο με αποξένωσε λίγο... Κρατώ το μπάσο και την όμορφα ηχογραφημένη κιθάρα. Και τα άλλα όργανα καλά είναι, απλώς μου ξεχώρισαν

Για εμένα, τα παραπάνω περιγράφουν απόλυτα αυτό που σκέφτομαι όταν ακούω μουσική σου. Άλλο ένα λοιπόν master.

Αυτό δεν είναι άστοχο. Ο Νερούδα του Φώτη είναι από τα αγαπημένα που έχω ακούσει στο noiz. Όπως του είπα και πρόσφατα σε προσωπική επικοινωνία, αν/όποτε έχω κείμενο στα ελληνικά, θα ήθελα πολύ να το πει αυτός.

Κείμενο με μουσική ε? Χμμμμ, διακρίνω επιρροές από cigaret13 και τις απαγγελίες του. Ακόμα κι εδώ ρε Φώτη?

Φανταστικη δουλεια! Εχει το "κλικ" που χρειαζεται για να ξεχωρισει. Μπραβο σας!

Δε θελω να λεω συνεχεια τα ιδια αλλα τι στην ευχη,ειναι παρα πολυ ωραιο και ομορφο. Ετοιμος για stage diving.