Πίνακας συμμετοχής

Τεχνικά μιλώντας, μπορείς να αρχίσεις μελετώντας κάποιες κλίμακες (τρόπους της ματζόρε, μελωδικη μινόρε κα), και τετράφωνες συγχορδίες. Επίσης arpeggios. Άρχισε μαθαίνοντας απλά κομμάτια που μπορούν να παιχτούν σε μια κλίμακα. Άκου κιθαρίστες όπως ο Grant Green, που έχουν πολλά blues και gospel στοιχεία. Μελέτα απλά σόλος, όπως του Miles Davis στο kind of blue. Γενικά άκου πολύ τζαζ, κυρίως παλιά πράγματα που είναι και πιο απλά. (τζαζ πριν τον Charlie Parker). Άλλη προσέγγιση είναι το fusion ιδίωμα (εννοώντας πιο μοντέρνο παίξιμο που δεν είναι τόσο μέσα στο παραδοσιακό τζαζ στυλ). Πολλές φορές είναι πιο εύκολο να το καταλάβει κανείς, με πιο απλές αρμονίες. Γενικά το πρόβλημα που έχουν όλοι όσοι μαθαίνουν τη θεωρία χωρίς να ακούν πολλή τζαζ μουσική (οι περισσότεροι από εμάς δηλαδή στην Ελλάδα), είναι όπως είπες "να ακουστούν τζαζ". Σε αντίθεση με τους Αμερικανούς πχ που μεγαλώνουν ακούγοντας τη μουσική (αυτοί που ασχολούνται με το είδος τελικά), και μετά έρχεται μια θεωρία και τους εξηγεί μερικά πράγματα. Θέλει πολύ άκουσμα, αλλά σε αντίθεση με ένα στυλ όπως πχ τα μπλουζ η το ροκ, υπάρχει και μια πιο πολύπλοκη θεωρία.

Γράφω κι εγώ τα 2 cents μου παρόλο που στο φόρουμ υπάρχουν τζαζ μουσικοί που σίγουρα μπορούν να σε καθοδηγήσουν καλύτερα. Ξεκινώ απ' τον τίτλο δίνοντας ένα μικρό πρακτικό ορισμό μάλλον για αρχάριους: Τζαζ σκέψη είναι ουσιαστικά η αντιμετώπιση της αρμονίας κάθετα σε αντίθεση με τη συνήθη οριζόντια αντίληψη που έχουμε οι περισσότεροι κιθαρίστες, μέχρι κάποιου επιπέδου τουλάχιστον. Τι σημαίνει αυτό; Αν έχουμε μπροστά μας μια παρτιτούρα/οδηγό με την αρμονία ενός κομματιού, αυτό που μαθαίνουμε όταν μελετάμε άλλα μουσικά ιδιώματα είναι ουσιαστικά να κοιτάζουμε την ακολουθία των συγχορδιών και βάση αυτής να συμπεραίνουμε σε τι κλίμακα βρισκόμαστε. Ακόμα και σε κομμάτια που η κλίμακα αλλάζει σε κάποιο σημείο, εμείς προσαρμοζόμαστε ανάλογα με τη νέα κλίμακα στην οποία έχει μεταφερθεί η αρμονία. Σε αντίθεση με τα προηγούμενα, η τζαζ σε μαθαίνει να βλέπεις περισσότερο τις συγχορδίες ως αυτόνομες μουσικές ενότητες ας πούμε και να τις αντιμετωπίζεις ξεχωριστά και όχι τσουβαλιαστά. Αυτό δε σημαίνει απαραιτήτως ότι στη τζαζ κάθε συγχορδία είναι και διαφορετική κλίμακα (μπορεί πάντως να γίνει κι έτσι αντιληπτή με έναν καθαρά modal τρόπο σκέψης), απλά είναι ένας διαφορετικός τρόπος αντιμετώπισης της αρμονίας που ανοίγει νέα πεδία εξερεύνησης στο παίξιμό μας. Κάθε συγχορδία εν ολίγοις δεν είναι τίποτ' άλλο παρά κομμάτι κάποιας κλίμακας παιγμένης συγκεντρωτικά. Και κάθε νότα ενός σόλο είναι ουσιαστικά προσθήκη επεκτάσεων στην τρέχουσα συγχορδία. Λόγω λοιπόν του ότι η τζαζ έχει τόσο ευρεία γκάμα μελωδικών επιλογών και αντιμετωπίσεων, είναι σαφώς πολυπλοκότερη από άλλα είδη όπου υπάρχει ηλεκτρική κιθάρα (μπλουζ, ροκ, ποπ, μέταλ κλπ). Ένας άλλος παράγοντας που συμβάλλει στη "δυσκολία" είναι το γεγονός ότι ουσιαστικά και το αρμονικό παίξιμο στη τζαζ είναι αυτοσχεδιαστικό. Δηλαδή μπορεί η ενδεδειγμένη αρμονία ενός κομματιού να είναι δοσμένη αλλά στην πράξη αυτή εμπλουτίζεται και πολύ συχνά αλλάζει τελείως αναλόγως με τον εκτελεστή. Οπότε το όλο πράγμα είναι αρκετά αόριστο μουσικά ώστε να διδαχθεί σε στυλ "να τα ακόρντα, να η κλίμακα που ταιριάζει" γιατί είναι πλήρως ρευστό. Τώρα όσον αφορά την εκμάθηση, βοηθά πάρα πολύ η γνώση θεωρίας αν και δεν είναι εγγύηση για τζαζ παίξιμο. Απλά ξεδιαλύνει ας πούμε τα "μυστικά" που κρύβονται πίσω από το είδος. Πέραν αυτού νομίζω ότι ένας μουσικός που δεν έχει γεννηθεί με το ιδίωμα στα αυτιά του, όπως εμείς, προκειμένου να ακουστεί τζαζ, είναι απαραίτητο να κάνει transcriptions και να μελετήσει note for note παιξίματα ώστε να μπει στη λογική του ύφους και να δει τι και πώς κινούνται οι τζαζ παίχτες και ακούγονται όπως ακούγονται. Πολύ σημαντικά επίσης κομμάτια της τζαζ μελέτης είναι το comping (παίξιμο συγχορδιών) που είναι από μόνο του ένα τεράστιο κεφάλαιο και η ρυθμική αγωγή πάνω στο είδος που είναι το 50% (ίσως και παραπάνω) του τζαζ ήχου.

νομίζω παλιότερη προσπάθεια δεν είχε καλή τύχη... εκτός αν θυμάμαι λάθος. παρενθετικά και πάντα με το θάρρος της γνώμης μου δεν μου αρέσει να χρησιμοποιείται ο χώρος (που φυσικά με φιλοξενεί) για προώθηση εμπορικών και προσωπικών επιδείξεων από μέλη που δεν θέλουν να συμμετέχουν πέραν τούτου στην κοινότητα. Θα μου πείτε, επιλογή τους... ΟΚ. Αποψή τους, αποψή μου.

Χθες έκανα ταξίδι σε όλη την Αττική κολυμπώντας για να δω από κοντά έναν από τους αγαπημένους μου παίκτες, τον Nick Johnston. Πέρα από καταπληκτικός παίκτης, είναι και φοβερό παιδί, χωρίς κανένα τουπέ, με πολύ χιούμορ και ευφυΐα. Έδωσε και πολύ ωραίες απαντήσεις στις ερωτήσεις που του έγιναν, παρά τη διάρκεια 1.5 ώρας του clinic έφυγα γεμάτος. Εδώ και μία αναμνηστική φωτογραφία:

Αρχίζω και ανησυχώ που δεν έχει πάρει πολιτικό χαρακτήρα η κουβέντα. Πάει αυτό το σάιτ χάλασε.....

Εγώ κάνω κάτι άλλο. Όλη μέρα στο σπίτι με την φόρμα πίνω μπύρες. Πάω μετά στο γυμναστήριο, βγάζω την μπλούζα, και πετάω έξω ένα six pack, που τρελαίνονται όλοι.

Μια χαρα τα λέει , για τις φόρμες και τα κοστόυμια. Για τις κιθαρες δεν ξέρω . Και εγω πάω στο γυμναστηριο με φορμες, χτιζω κορμί και μετα τα μεσάτα κοστούμια μου κάθονται κουτί, τι δεν καταλαβαίνεις; ?

off topic [on] Ρε........τι σολάρα έπαιξε ο σαξόφωνος; έμεινα! Ειλικρινής, τίμιος, δωρικός, χομπίστας. νταξει και ο κιθάρας καλός ήταν off topic [off]

Εκεί που είσαι ήμουν κι εγώ. Ακριβώς εκεί. Και είχα ακριβώς τις ίδιες απορίες. Πολύ καλά τα είπαν τα υπόλοιπα παιδιά που απάντησαν, όμως εγώ θα προσπαθήσω πάνω στο ποστ σου να αποσαφηνίσω κάποια βασικά πράγματα που ίσως σε βοηθήσουν να καταλάβεις τι συμβαίνει. Ξεκινάω από τον τίτλο, που είναι πολύ εύστοχος. Jazz λογική, jazz σκέψη, αυτό είναι το πιο σημαντικό. Στην πραγματικότητα, η jazz είναι ακριβώς αυτό, ένα άλλος τρόπος να επεργαζόμαστε τα ίδια εργαλεία, μια άλλη σκέψη πάνω στα ίδια πράγματα, μια άλλη οπτική. 1. Το πρώτο μεγάλο πρόβλημα που κι εγώ αντιμετώπισα. Έπαιζα σωστά, έπαιζα αυτά που έπρεπε, αλλά δεν ακούγονταν jazz. Αγόρασα βιβλία με όλων των ειδών τις κλίμακες, τα προσπάθησα, μα δεν ήταν jazz το παίξιμό μου. Πέρασε καιρός μέχρι να καταλάβω ότι δεν χρησιμοποιούσα σωστά αυτά τα εργαλεία. 2. Αγόρασα βιβλία με φράσεις από γνωστούς τζαζίστες και έπαιζα τις φράσεις. Μια χαρά ήταν, αλλά τι έπρεπε να κάνω? Να θυμάμαι την ανάλογη φράση όποτε συναντούσα τις συγχορδίες στις οποίες αυτή αντιστοιχούσε και να την παίζω? Και πριν από αυτή την φράση? Και μετά? Τι θα έκανα? Παρατηρούσα κι εγώ ότι υπήρχαν στις φράσεις αυτές, νότες που δεν ανήκαν στην βασική κλίμακα που έπρεπε να παιχτεί. Ρε τον τσόγλανο πως τις σκέφτηκε αναρωτιώμουν για κάθε μουσικό. Και το βασικότερο όλων ... Ποιά είναι η ρημάδα η λογική πίσω από όλα αυτά? Στην τύχη τα έκανε? Αποκλείεται. 3. Εκεί ακριβώς είχα φτάσει κι εγώ, σ' αυτά τα ερωτήματα. Σε όλα τα παραπάνω οι απαντήσεις στις απορίες μου ήταν οι εξής. - Έμαθα πώς να μελετάω τις κλίμακες. Για αρχή σταμάτησα να τις παίζω πάνω-κάτω, μπρος-πίσω, και δεξιά-αριστερά, περιμένοντας να ακούσω κάτι jazz (που δεν άκουγα). Τις έσπασα σε κομμάτια. Τις έπαιζα νότα παρά νότα (παίζω μια νότα, μετά την μεθεπόμενη, και μετά την μεθεπόμενη, κλπ). Μετά πχ άφηνα 2 νότες κενές ανάμεσα στις νότες της που έπαιζα. Μετά τρεις, κλπ. Έπαιζα δηλαδή τις κλίμακες με βάση τα διαστήματά τους. Επίσης προσπαθούσα να μην παίζω πάνω από μερικές νότες προς την ίδια κατεύθυνση. Αν έπαιζα μερικές προς τα πάνω, έπρεπε να παίξω τουλάχιστον μια προς τα κάτω για να συνεχίσω προς τα πάνω. - Βρήκα πώς δημιουργούνται οι συγχορδίες, από ποια διαστήματα των κλιμάκων, και ποιες νότες τις απαρτίζουν. Αρπέτζιο το λένε αυτό. Πήγα λοιπόν πχ σε μια θέση στην κιθάρα, και όταν έβλεπα κάποια συγχορδία, έπαιζα μόνο τις νότες που αυτή έχει σ' αυτή την θέση (σταδιακά το έκανα για όλες τις θέσεις, για να μπορώ σε οποιοδήποτε σημείο της ταστιέρας να παίζω αυτές τις νότες). Προσπάθησα να φτιάξω μελωδίες μόνο μ' αυτές τις νότες. Ήδη τζάζευε το πράγμα και χαιρόμουν ιδιαίτερα. Παρατήρησα ακόμα κάτι σ' αυτές τις φράσεις που μελετούσα. Αυτές οι ξένες προς την κλίμακα νότες, πολλές φορές γέμιζαν τα κενά από μια νότα της συγχορδίας σε άλλη. Το έκανα κι αυτό. Ξεκινούσα να παίζω μια νότα της συγχορδίας, και πήγαινα βηματικά (με ημιτόνια στην σειρά) σε μια άλλη. Αυτό είναι σκέφτηκα, είμαι κοντά τώρα. Μετά ανακάλυψα και κάτι ακόμα. Έβαζα στο σημάδι μια νότα της συγχορδίας, και την προσέγγιζα χρωματικά με δύο ή τρεις νότες από μπροστά και από πίσω (δεν μιλάω για σεξ ). Στην ουσιά σχημάτιζα ολόκληρη φράση, χρησιμοποιώντας μόνο μια βασική νότα της συγχορδίας, ενώ οι υπόλοιπες δεν με ενδιέφερε αν ανήκαν ή όχι στην κλίμακα ή στην συγχορδία. Άρχισε να ακούγεται πια jazz το πράγμα και εγώ έκανα τούμπες από την χαρά μου. Μετά έκανα συνδυασμούς. Σημάδευα δηλαδή μια νότα της συγχορδίας με χρωματικές από μπρος και από πίσω, όταν έφτανα σ' αυτήν συνέχιζα μόνο με νότες της συγχορδίας (αρπέτζιο), και από κάποια από αυτές πήγαινα στην επόμενη κινούμενος χρωματικά. Ε, ήταν τζαζ πια. Όταν όμως προσπάθησα να παίξω πάνω σε κομμάτι και είδα τις συγχορδίες που έχει, τρελάθηκα. Είναι δυνατόν να προλαβαίνω να σκέφτομαι όλα αυτά που αλλάζουν συνέχεια και να τα ακολουθώ? Σταδιακά ναι, με πολλή δουλειά γίνεται. Αν μάλιστα παρατηρήσει κανείς, ότι πολλές από αυτές τις αλλαγές συγχορδιών τις συναντάει πολύ συχνά σε πολλά κομμάτια, με στοχευμένη σ' αυτές μελέτη είναι πιο βολικό. Όλα αυτά προϋποθέτουν και διάβασμα σχετικά με την αρμονία γύρω από το είδος, πχ. για να καταλάβει κανείς ότι πολλές φορές ο ρόλος κάθε συγχορδίας είναι πιο σημαντικός από την ίδια την συγχορδία, και ότι μπορεί να βλέπει άλλη γραμμένη, αλλά έχει την δυνατότητα να σκέφτεται σαν να αυτοσχεδιάζει πάνω σε άλλη (και για μυριάδες άλλους λόγους φυσικά που τον βοηθούν να κατανοήσει τι συμβαίνει, αλλά και πώς μπορεί να χρησιμοποιήσει τα εργαλεία του). Όλα αυτά είναι γραμμένα έτσι, ώστε να μπορούν να γίνουν κατανοητά από κάποιον σαν κι εσένα, που δεν γνωρίζει και πολλή θεωρία/αρμονία, και αναφέρονται στην jazz εποχή στην οποία νομίζω αναφέρεσαι κι εσύ. 4. Θα μπορούσα να σου συστήσω ένα πολύ καλό βιβλίο του joe pass, που έχει τις απολύτως απαραίτητες συγχορδίες και την χρήση τους, με διαγράμματα, και παραδείγματα. Το Joe Pass guitar chords. Νομίζω ότι θα σε καλύψει απόλυτα. Όπως είπε κι ο pipityri πάντως, δάσκαλο επειγόντως.

Sorry παίδες ο OP είναι παρών, μπορείτε να του το πείτε ευθέως. Τηρήστε μια στοιχειώδη ευγένεια τουλάχιστον, και αν δεν συμφωνείτε με τα λεγόμενα αναφέρετέ το για να γίνει εποικοδομητικός διάλογος σαν να ήταν μπροστά. Ωπ! Τι λέω, είναι μπροστά. Το θεωρώ αγένεια λίγο έως πολύ, γνώμη μου... Όσον αφορά το "όργανο για μελέτη" δεν είμαι καθόλου δογματικός, αλλά όταν μπορώ να αποφύγω να χρησιμοποιήσω το βασικό μου όργανο (αυτό που θα ηχογραφήσω ή θα παίξω, τουλάχιστον στο επόμενο live) θα το κάνω. Θες απο τσιγγουνιά, θες από γυφτιά, όπως θες πες το. Αλλά το κάνω. Προτιμώ να αφήνω το "κυριλέ" όργανο όσο λιγότερο παιγμένο, τουλάχιστον πριν από live. Αφτά

To Θέμα είναι όχι απλώς τεράστιο, αλλά για πολλούς θέμα ζωής που ίσως δεν καταφέρουν ποτέ να λύσουν. Θα πω μια γνώμη από την άποψη κάποιου που προσπάθησε στη ζωή του να πλησιάσει το ιδίωμα, άσχετα αν δεν το κατάφερε και άσχετα αν υπάρχει η τάση να σου κολλάνε φίλοι σε κάθε ευκαιρία λέξεις με τη ρίζα τζαζ... Για μένα τα κλειδιά είναι: (ίσως με τέτοια περίπου σειρά) 1. Ανοιχτά αυτιά και ακρόαση 2. Εξάσκηση συνοδεύοντας διάφορα κομμάτια 3. Παίξιμο με πολλούς μουσικούς 4. Πειραματισμός 5. Τόλμη 6. Εμπειρία Εχω γράψει παλιότερα ότι βασικά δεν χρησιμοποιώ κλίμακες ή θεωρία per se, αλλά προσπαθώ να παίξω ακούγοντας τι παίζουν οι άλλοι, τι έχει ήδη παιχτεί και τι υποψιάζομαι ότι θα ακολουθήσει (αυτά στον καθαρό αυτοσχεδιασμό). Όταν υπάρχει κάτι γραμμένο που πρέπει να ακολουθήσω και πάλι στην περίπτωση αυτή χρησιμοποιώ βασικές δομές που είναι κυρίως μείζονες και ελάσσονες κλίμακες, πολύ συχνά μιξολύδιο τρόπο, χρωματική και εξατονική. Πολλές φορές μένω σε μια τυπική blue κλίμακα που σε κάθε στιγμή θα τη φορτώσω χρωματικά. Ειναι πολύ δύσκολο να το περιγράψω γιατί δεν ακολουθεί θεωρία ή αν ακολουθεί δεν μπορώ να την "διδάξω" καθώς είναι by ear... Ποτέ δεν διδάχτηκα σωστά θεωρία, ό,τι έμαθα το έμαθα μόνος μου και όταν μαθαίνεις μόνος δεν μαθαίνεις και τα πιό σωστά πράγματα. Θα έλεγα να παρακολουθήσεις τα βίντεο του Pat Martino και την θεωρία του καθώς και πολλά άλλα σοβαρά βίντεο που υπάρχουν. Ο Wes είναι ένα πολύ σωστό μάθημα γενικά, αρχίζοντας θα έλεγα από τις τελευταίες του δουλειές που ήταν πιό εκλαϊκευμένες και mainstream και μετά να πας στα πρώτα hard bop δείγματά του. Ο Rosenwinkel θα έλεγα ότι πρέπει να μπεί στην άκρη ιδίως για αρχάριους ή έστω απλά προχωρημένους καθώς είναι πολύ εγκεφαλικός και πολύπλοκος. Μια χρυσή τομή ήταν και θα είναι πάντα ο Martino, ο οποίος μάλιστα έρχεται και συχνά Ελλάδα, οπότε επιβάλλεται μια ακρόαση και παρουσία στα σεμινάριά του. Η άποψη του Martino είναι ότι μπορείς να παίξεις τα πάντα με ένα ακόρντο και κλίμακα την m7.

Οι περισσότεροι κόλλησαν σε αυτό το χαρακτηριστικό, ενώ το ζουμί είναι αλλού. Το pickup swap θεωρώ ότι είναι feature που μπήκε υποστηρικτικά και επειδή λόγω κατασκευής απλά, μπορούσαν να το κάνουν με αξιώσεις. Εγώ προσωπικά δεν έχω ξαναδεί "bent headstock", δηλ. λυγισμένο σε γωνία και όχι κομμένο ή πρόσθετο. Επίσης ο αλουμινένιος σκελετός. Η υποδειγματική καλωδίωση. Το κούμπωμα. Ο επιλογέας αφής. Μας αρέσει ή όχι, είναι από μόνα τους καινοτόμα και ασυνήθιστα features. Όλα μαζί συνθέτουν ένα όργανο που, αν μη τι άλλο, δεν είναι "μια απ' τα ίδια". Kαι το πακέτο "στάζει" Ελβετική ακρίβεια. Έχουμε αφορίσει όλο το concept πριν καν πιάσουμε στα χέρια μας να δούμε τι κάνει. Εκτός αν θέλουμε απλά άλλο ένα όργανο να ακούγεται σαν Stratocaster ή σαν Les Paul, οπότε παίρνουμε Stratocaster ή Les Paul.

Το βρήκα πολύ ενδιαφέρον και σαν ιδέα και σαν υλοποίηση (η καλύτερη μέχρι στιγμής). Συμφωνώ ότι από κάπου ξεκινάνε οι ιδέες και κάποια στιγμή γίνονται πρότυπα, ελπίζω να το αντιγράψουν και άλλες εταιρείες. Θα κάνει καλό και στην τσέπη μας και στον διαθέσιμο χώρο μας και στον πλανήτη. Τώρα κάτι δεν μου άρεσε στον ήχο ,ίσως ο τρόπος ηχογράφησης, ίσως τα δάχτυλα του συγκεκριμένου, δεν ξέρω, δεν ψήθηκα. Το πρόβλημα με όλους τους youtubers είναι ότι προσπαθούν να βγάζουν συχνά βίντεο ακόμα και όταν δεν έχουν κάτι να πούνε, προφανώς για να κρατάνε το κοινό τους. Το αποτέλεσμα είναι τα μισά και βάλε να είναι αδιάφορα. Δεν παραπονιέμαι, τζάμπα είναι και έχει τύχει να παρακολουθήσω βίντεο πριν 2 χρόνια που βαριόμουνα τότε και με έσωσε πριν λίγους μήνες.

Ωραία παιξίματα.

ωραια φαση παιδες. το ακουσα πολυ ευχαριστα.- Ειχε ωραια εξελιξη..με τα ιντρο του τα outro...με τα ολα του!! ωραια φαση!!

Παίδες πολλά μπράβο!!! Ωραίοι ήχοι, ωραία παιξίματα, μπράβο και πάλι!!!

Καλοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοό!

Έγινε μετά από προτροπή του @yameth και τον ευχαριστώ γι΄ αυτό. Ότι δηλ. το να συμμετέχω με την ιδιότητά μου, δεν αποτελεί διαφήμιση με την εκμεταλλευτική έννοια. Αλλά ναι, είχα πολλούς ενδοιασμούς. Και θα ήθελα πολύ να δω και άλλους εκλεκτούς συναδέλφους επαγγελματίες να συμμετέχουν ενεργά. Όπως κάνουν και σε forum του εξωτερικού, όπου μπορείς να βρεις από τον Dan Erlewine μέχρι τον Juha Ruokangas η τον Paul Reed Smith.

...... θεωρείς λοιπόν ότι πήρες την απάντηση που ήθελες? ή τουλάχιστον μια σοβαρή απάντηση? Τέλος πάντων, ναι, στο φόρουμ συμμετέχουν 20-30 άτομα. Και έχουν οικειότητα που βασίζεται στην ανταλλαγή απόψεων, εμπειρίας, γνώμης, γνώσης και άλλων πολλών. Όταν μπήκα στο φόρουμ αυτό πριν από 5 χρόνια έννιωσα την δυσκολία της εμπλοκής. Όμως θεώρησα ότι είναι ένας τόπος όπου μπορώ να προσφέρω και να μάθω και να ενσωματωθώ. Εγώ ξέρω πως έγινε αυτό... Παντού έτσι είναι. Εν προκειμένω, λυπάμαι για την εξέλιξη του ποστ, και αν συνέβαλα σ αυτό. Πλην όμως η άποψή μου δεν αλλάζει, σχετικά με το βίντεο το οποίο θεωρώ ατεκμηρίωτο και αυθαίρετο και χωρίς ουσία. Τον άνθρωπο δεν τον γνωρίζω, προφανώς είναι καλός μουσικός, αλλά δεν μου αρέσει που προσπαθεί να μαζέψει πελάτες από έναν χώρο όπου δεν συχνάζει ή πονάει γι αυτόν. Αυτά και τέλος.

Ρε συ Δημήτρη και Μιχάλη, αν αυτά δεν είναι ειρωνικά σχόλια σε βαθμό προσβολής τότε τί είναι; Όταν ειρωνεύεσαι κάποιον, το πιο ευγενικό που έχει να κάνει, φυσικά, είναι να σε σνομπάρει. Τι περιμένατε δηλ.; Πόσοι είναι οι εγγεγραμμένοι στο forum που δεν συμμετέχουν καν, και μόνο παρακολουθούν; Ή μήπως δεν έχουν αυτό το δικαίωμα; Ή μήπως γιατί σιγά-σιγά γινόμαστε ένα γεροπαράξενο παρεάκι με inside jokes και φαγωμάρες όπου φυσικά τι να ποστάρει κάποιος και πώς να σχολιάσει; Αν φοβάται ότι θα τον αρπάξουμε απ' το σβέρκο το πολύ ή θα αρχίσουμε τα "αστειάκια" για να ελαφρύνουμε το κλίμα. @fusiongtr είπα ότι δεν θα σχολιάσω το περιεχόμενο του video και εμμένω σε αυτό. Συμφωνώ και με τους περισσότερους και με εσένα ως προς τις ενστάσεις τους όσον αφορά το βίντεο. Και με τον Dimsonic και με τον Tamtam που τρωγώμαστε τον τελευταίο καιρό. Που συμφωνούμε στο ΤΙ αλλά διαφωνούμε στο ΠΩΣ.

Φάνη δεκτή η ένστασή σου σχετικά με την αντιμετώπιση. Όμως εδώ δεν έχουμε την απλή κατάθεση μιας οπτικής κάποιου σε σχέση με την χρήση και την διαχείριση του δικού του εξοπλισμού. Εδώ έχουμε ένα δάσκαλο/ειδικό ο οποίος απαντάει σε ερωτήσεις μαθητών/υποψήφιων μαθητών/μικρότερων ηλικιακά ίσως/ανθρώπων όμως στους οποίους είναι καθοδηγητής γνώμης όπως λένε και στην κοινωνιολογία, σχετικά με την δική τους διαχείριση και χρήση εξοπλισμού. Διαμορφώνει απόψεις και γνώμες. Δεν άκουσα και πολλά επιχειρήματα από τον ίδιο που να τεκμηριώνουν γιατί πρέπει να κάνουν οι ερωτώντες αυτό που υποστηρίζει ως το σωστό. Δεν λέει "αυτή είναι η άποψή μου πάνω στο θέμα, γι' αυτούς τους λόγους". Άρα διαμορφώνει απόψεις και γνώμες χωρίς επιχειρήματα, έτσι ώστε κάποιος να καταλάβει τι του ταιριάζει και γιατί. Δεν αφήνεται έτσι χώρος για δημιουργία άποψης, αλλά μόνο για παπαγαλία, και αν αυτή είναι λάθος (δεν εκφέρω εδώ άποψη περί της άποψης του βίντεο), καταλαβαίνεις ότι κάποιοι μαθαίνουν λάθος πράγματα χωρίς να έχουν τα στοιχεία της αξιολόγησης. Και μάλιστα με παραδείγματα του στυλ, η προπόνηση με φόρμα που σε βοηθάει για επιδόσεις, αλλά και κοστούμι. Εγώ θα τον ρωτούσα το εξής. "Εντάξει, να βάλω την φόρμα που θα με βοηθήσει να κάνω προπόνηση για καλύτερες επιδόσεις, στον αγώνα όμως που πρέπει να κάνω αυτές τις επιδόσεις που δουλεύω στην προπόνηση, θα φορέσω κοστούμι? Θα με βοηθήσει αυτή η αμφίεση περισσότερο να πετύχω τις επιδόσεις για τις οποίες προπονούμαι, ή δεν θα μπορώ να πάρω τα χέρια μου και τα πόδια μου? Δεν θα χρειαστώ κάτι τουλάχιστον τόσο άνετο όσο και η καθημερινή μου φόρμα? Δεν προπονούμαι στο γυμναστήριο για πάω σε γάμο." Τέλος πάντων συγγνώμη για όλο αυτό το πανωσέντονο, αλλά αισθάνομαι ότι έπρεπε να το γράψω.

Εμένα μου άρεσε πολύ το εξής. "Πολλες φορές αυτό που κάνει βολική μια κιθάρα, είναι αυτό που της χαλάει και τον ήχο" Εδώ τελείωσα.

Πραγματικα το χαρηκα και το ξες,δεν το λεω ετσι. Οσο για αυτο " ΜΕ ΕΧΕΙ ΑΡΡΩΣΤΗΣΕΙ ΤΟ ΠΑΙΞΙΜΟ ΣΟΥ" α)δεν ειναι καλο β)με μπερδευεις με αλλον.?

Συμφωνω που διαφωνεις και συμφωνω και με τον ευγενικο τροπο που διαφωνεις.

Αρρώστια

ίσως είναι καλύτερα να διοργανωθεί μια συνέντευξη τύπου και να απαντήσει στις ερωτήσεις εκεί παρουσία όσων θέλουν να θέσουν ερωτήσεις. Μπορώ να κάνω τον συντονιστή αν θέλετε, για να μην γίνει χάβρα. χαχαχαχαχαχαχ

Χωρίς να έχω κανάλι, και χωρίς ιδιαίτερη επαγγελματική μουσική εμπειρία (μόνο ερασιτεχνική) έχω να πω ότι μετά από 40 και χρόνια στο κουρμπετ, με ό,τι κιθάρα παίξω βγαίνει το ίδιο. Ακόμα και για ηχογραφήσεις καταλήγω να τα παίζω όλα με την ελαφριά squier, αν και τελικά τότε και μόνο θα χρησιμοποιήσω ακουστική επειδή πρεπει να βάλω ακουστική, την βαριά fender επειδή φοράει διπλούς, την squier στρατ επειδή φοράει το σύνθι, την squier τελε για τα πάντα όλα και την dot για ...ας πούμε πιό τζαζε καταστάσεις επειδή φοράει φλατς. Αυτά πιστεύω και όποιος τα βρίσκει χρήσιμα ας τα εφαρμόσει.

Κάπως έτσι γεννιούνται τα δόγματα. Και όταν αύριο συναντήσεις μαθητές των δογμάτων αυτών, άντε να συζητήσεις με επιχειρήματα.

ναι αλλά στο δικό μου ποστ μία λίστα της προκοπής δεν ξέρατε να ανεβάσετε μόνο ο Δρίτσας στάθηκε στο ύψος του, μάλλον πολύ πλυντήριο πέφτει...??

Νομιζω οσον αφορα την θεωρια οι προλαλησαντες σε καλυψαν. Εγω θα σου μιλησω για feel και το τι εμενα με ξενερωνει στους σολιστες της Jazz. 2 πραγματα πρεπει να εχεις υποψη σου κατ εμε στο πως να παιξεις τις νοτες. Το ενα ειναι να μαθεις πως να swing -αρεις τις νοτες , κατι που θελει δουλεια απο ολους τους μουσικους σε ενα Jazz ensemble και το δευτερο ειναι. ειτε συνοδευεις ειτε παιρνεις σολο ΜΗΝ ΠΑΙΖΕΙΣ ΠΛΑΔΑΡΑ..μην παιζεις πισω απο το beat - ειτε παιζεις fast swing ειτε παιζεις μπαλαντα. Αν μπορεις να το τρεξεις το κομματι - τον drummer ..τρεξτον..μην το ριξεις ομως. Αν τρεξει θα διατηρησει τουλαχιστον το energy του..και θα σε κανει να ακουγεσαι οτι οδηγεις. Αν αρχισεις να παιζεις πισω ομως ..δυο τινα θα συμβουν,.. Αν ειναι καλος ο drummer θα σε αφησει να παιζεις πισω χαλώντας το συνολικο feel.. αλλιως θα σε ακολουθησει, κανοντας το κομματι να ακουστει πλαδαρο. Προσωπικα προτιμω εναν κιθαριστα που ξερει μια κλιμακα ολη κ ολη κ παιζει με τσαγανο - τσαμπουκα οπως θες πες του..παρα να ξερει 500 κ να με τραβαει πισω.

Κρίνοντας από τα λεγόμενα σου, το πράμα είναι απλό: βρες δάσκαλο, έστω για λίγο αλλά σύντομα. Υπάρχει συγκεκριμένη jazz παιδαγωγική και ένας καλός δάσκαλος θα σου εξηγήσει τα πρώτα βήματα που πρέπει να κάνεις. Θα βοηθήσει, φυσικά, αν είσαι εξοικειωμένος με τα υλικά. Οπότε, μέχρι να μπορείς να κάνεις μαθήματα: - σιγούρεψε την good old major scale σε διάφορες θέσεις, τις 4 βασικές τετράφωνες συγχορδίες που αυτή παράγει-επίσης σε διάφορες θέσεις-και τα αρπέζ τους -βρες jazz κομμάτια που σου αρέσουν και μάθε τα-θέμα και ακόρντα. Υπάρχουν πάρα πάρα πολλά κομμάτια που στην πραγματικότητα είναι τραγούδια και που παίζονται μια χαρά με τα βασικά τετράφωνα ακόρντα. Μπορείς να ηχογραφείς τα ακόρντα και να παίζεις το θέμα ή να τραγουδάς το θέμα και να συνοδεύεις ταυτόχρονα. Φαντάζομαι έτσι ξεκίνησες να παίζεις"όχι jazz"-παίζοντας κομμάτια που γουστάρεις-δεν υπάρχει απολύτως κανένας σοβαρός λόγος να κάνεις κάτι διαφορετικό τώρα. -βεβαιώσου πως μπορείς να αυτοσχεδιάσεις στο ιδίωμα με το οποίο νιώθεις άνετα-ξέρω γω, blues, one chord vamp, οτιδήποτε-με υλικά που ξέρεις καλά-πενταονική κλπ- γιατί αν πας κατευθείαν να το κάνεις με πράγματα που ακόμα δεν πολυκατέχεις, τον ήπιες.

αυτά τα πρόχειρα να τα προσέξεις... και εγώ έβαλα ένα πρόχειρο και τώρα δεν ξέρω πως να το αλλάξω...

Μην του στελνεις καρδουλες και τετοια του ψηλου. Θα σε βαλει να παιξεις Φασιον και μετα

πολύ καλό, συγχαρητήρια στους φίλους! Γιώργαρε αδερφε σκόραρες!!! Νίκο δώσε κι άλλο στον λαό σου!

Of course!

Αφου ξερεις οτι ηχος (και το τελικο αποτελεσμα στο παιξιμο) δεν ειναι οι μαγνητες μονο. Ειναι ολο το στησιμο της κιθαρας, radius, παχος χορδων, γεφυρα. ΥΓ Και οι μονοι σε αυτην, νομιζω δεν μπαινουν στη θεση που πρεπει Και η Prs σπλιταρει, αλλα δεν ... (για στουντιο). Στο περιπου κι αυτη. Πιο πολυ για υποκαταστατο tele κανει, παρα strat.

Κι εφτασε η ωρα να δουμε το βιντεο με τα ριφ που μας κατεστρεψαν

Κι αυτός υπερτασικός είναι?

Ταυτόχρονα τα γράφαμε βρε Βαγγέλη, εσύ το ποστ, εγώ το εντιτ, χαχα.

Δεν πρόκειται να επιχειρηματολογήσω για το θέμα του βίντεο, την δική μου οπτική την κατέθεσα και ΣΕΒΟΜΑΙ την οπτική του άλλου στο πώς βλέπει, διαχειρίζεται και πράττει όσον αφορά το τί όργανο χρησιμοποιεί και πού. Η δική μου η ένσταση αφορά στον τρόπο αντιμετώπισης ενός συμφορουμίτη με ad hominem επιχειρήματα (ούτε καν επιχειρήματα δηλ. ειρωνίες) και ΜΟΝΟΝ. Όποιος έχει διάθεση να με πείσει ότι δεν ήταν έτσι ευχαρίστως. Τα άλλα περί συμμετοχής, βρείτε τα μεταξύ σας, μοιράστε το χωροχρόνο ελάχιστης συνεισφοράς και αποκλείστε όποιον δεν μπορεί να ανταποκριθεί.

Tι σου ειναι αυτοι οι ε(υ)ρωαναλυτες βρε παιδακι μου!

Οπως τα λες. Και παρα το οτι δεν ειμαι πολυ φαν του Πειτζ σολιστικα,ειναι τοσο ωραιο το σολο στο οριτζιναλ που 10 νοτες να αλλαξεις και να το προσσεγγισεις και λιγο περιεργα παικτικα και ηχητικα,το ....σες. Περα απο αυτο παντως,πολυ ωραιο.

Τι να πω, λαηβ εμπειρία ζωής κλονίστηκαν πολλά "πιστεύω" όσον αφορά ψηφιακός vs αναλογικός εξοπλισμός . Τεράστια τα επιτεύγματα και ηχάρα σε όλους όσους έχω δει με kemper , αλλά αυτό το πράμα δεν τον νιώθεις εύκολα . Οστικό κύμα μπροστά στο κάγκελο

αυτό που έδωσε εμένα είναι τίγκα στις maj7.... για μένα τις κράτησε...

Πολύ αργά μίστερ διχόνοια!! Σε βλέπω και εσένα στο κόλπο,απλά πρέπει να πάρω πληροφορίες απο τον gvour για να σε εκβιάζω. ?

Ααααααα ωστέ εσύ φταίς! Το ήξερα οτι είμαι πολυ καταπληκτικοτατότερος για να κάνω τα φάουλ που μου προσάπτει ο Στράτος!