Γενικά ο Νίκος έχει μια τάση (του το έχω πει και κατ ιδίαν γι αυτό το λεω και εδώ) να φτιάχνει πολύ πυκνές δομές.
Αυτό που μου έστειλε είναι μέτρο και ακόρντο...
16 μέτρα 17 ακόρντα ή 14 μέτρα 17 ακόρντα... (γιατί έχει και περαστικά). Για να τα περάσω προχτές με τσάκισε και είναι και απλά, είναι ότι πρέπει να βολέψεις θέσεις που να ακούγονται σωστά σαν σύνολο.
Αρμονικά είναι πολύ σωστά, αλλά δημιουργούν απαιτήσεις και γίνονται πιό δύσκολα και στο άκουσμα.
Και του αρέσει να τα γεμίζει.
Εδώ εκτός από το ότι είναι φορτωμένο πλήκτρα υπάρχει καταιγισμός από σόλα και κιθάρες...
Σαν σύνολο είναι εντυπωσιακό δε λέω, και μου αρέσει που ακούω φιλαράκια να βαράνε, αλλά χωρίς να θελω να κάνω τον έξυπνο (άλλωστε Κυριακή κοντή γιορτή και θα δείτε και το δικό μας) θα ήθελα και σ αυτό το κομμάτι αραίωμα που λένε στον μπαρμπέρη...
Σαν σύνολο επαναλαμβάνω είναι άρτιο και οι παικτικές ικανότητες και των τριών είναι γνωστές όπως πλέον και οι ηχοληπτικές. Πιό πολύ μου αρέσει το ύφος του Γιώργου, ο Φώτης ...περιμένω τη μέρα που θα ξεφύγει και θα τα δώσει όλα σε άλλες κατευθυνσεις...)
Είστε πολύ καλά παιδιά κι οι τρεις.
Το ότι οι ομάδες του νοιζ είναι παραγωγικές είναι το bottom line