Πίνακας συμμετοχής

Αποφάσισε ποιόν θες και μετά στείλε μου τα tracks.....

Oπως σου εχω ξαναπει Νικολαε μου αρεσει ο τροπος που γραφεις. Το ιδιο και εδω. Επισης πολυ καλα δεμενα τα οργανα ρυθμικα μεταξυ τους και γκρουβαρει το τεμαχιο. Θα συμφωνησω με αυτο που λεει ο Δημητρης οτι θελει καποιο bridge η κατι τετοιο τελος παντων να το κανει ακομα πιο ενδιαφερον.Αυτο το στοιχειο της εκπληξης να υπαρχει καπου. Παρολα αυτα ειναι καλο κομματι. Και μπηκε καπακι στο Σαουκλαου το Why be και τωρα που το ξανακουγα σκεφτηκα τι ωραιο που ειναι και ποσο ...μω ταιριαζουν η συνθεση σου με το κιθαριστικο παιξιμο του Φωταρα. Ομορφιες λεμε. Μπραβο και παλι για εκεινο και για αυτο εδω.

It is what it is. Ωραίο.

Όχι επίτηδες, αλλά αντίθετα από τα παληκάρια το βρήκα ακριβώς όσο χρειάζεται στη διάρκεια καθώς πιστεύω ότι όταν κάτι μας έρχεται στο μυαλό και το ολοκληρώνουμε ως έμπνευση (ιδίως όταν είναι μινιμαλιστικό - χωρίς υπερπαραγωγές και όργανα) πρέπει να σταματήσει όταν κάτι μέσα μας φωνάζει "εδώ, φτάνει, το κλείνω" (ίσως "πριν το χαλάσω"). Μου έχει τύχει να έχω κάτι που σε μεγάλη διάρκεια ...έχει καεί κυριολεκτικά. Επίσης το θέμα του kbd....μεγάλη ιστορία. Όταν βρεθώ κάπου που έχει πιάνο τρέχω να παίξω...οι παρευρισκόμενοι για κάποιο άγνωστο λόγο ενθουσιάζονται και αρχίζουν να ρωτάνε που και πόσο σπούδασα.... εκεί αρχίζουν τα δύσκολα, διότι άντε να τους εξηγήσεις ότι αυτό που έπαιξες....δεν ξαναπαίζεται το θεό να έχεις μπάρμπα...Κάτι που δεν γίνεται ποτέ στο σπίτι όπου έχω το "καλό" πιάνο της θυγατέρας (έστω κι ας είναι ψηφιακό..) το κομμάτι μου έφερε ψήγματα από τη Ρυθμολογία του Μάνου αν και φευγαλέα μαζί με άλλα απροσδιόριστα. Εκείνο που μετράει είναι ότι μας έφερες άλλο ένα μικρό θαυμαστό ακατέργαστο (?) διαμαντάκι.