Πίνακας συμμετοχής

Εδώ το λινκ> https://bit.ly/2IlWT34

Τα αποτελέσματα είναι όλο το ζουμί. "Τι θα πει αγάπη μου ότι είμαι τεμπέλης και το κατάλαβες επειδής μ' αρέσει η ρέγγε? Όταν λείπεις να ξέρεις ότι ακούω country στα κλεφτά." Ο μεταλάς είναι ευγενής και ο τζαζίστας όχι, ακούς dim? Για σένα μιλάνε πάλι. "Δεν αντέχω άλλο τα νεύρα μου, θέλω xanax. Είμαι στην τσίτα, γυναααααίκα κλείσε επιτέλους τα ταγκά να βάλω κανένα ABBA."

Μια και μιλούσα για χορευταράδες σε άλλο thread, το μυαλό μου πήγε σ' ένα τύπο που και χορευταράς είναι, και σε ξεσήκωνε να χορέψεις.

Και μπήκε μέσα ένας αγενής χορευταράς και τους έκανε τόπι στο ξύλο, ζητώντας από τον dj να παίξει το παρακάτω Α, ρε Τζιβούρ τι μου θύμησες. Βικτώρια οι γάβροι, Όμπρε οι αεκτζήδες, Ρέινμποου οι πανιώνιοι, και μετά μπήκε και το "χωρίς ανάσα" στο παιγνίδι. Όλοι εκεί μέσα με χαμηλή αυτοπεποίθηση ήντουσαν, ευγενικοί, και εσωστρεφείς. Αρκεί να μην ήσουν άλλη ομάδα, και να μην νόμιζαν ότι κοιτούσες την γκόμενά τους.

το πρωτο μου κομματακι με δανεισμενη λουπα νταμς απο το σωληνα σατυρικον γιατι το θελει η εποχη μιας αρχιζουν και ξεφυτρωνουν απο παντου οι .... υποψηφιοι δημοτικοι συμβουλοι..... σχολια και παρατηρησεις φυσικα δεκτα με επιεικεια στον νεο εεεεε ???

Σαν σήμερα, το 1971, φεύγει απ’τη ζωή ετούτη ένας τιτάνας της μουσικής.

Φίλε και συμπολεμιστή (κι εγώ ΑΕΚτζής είμαι κι έχω φάει ερώτηση μπαίνοντας στην Βικτώρια "και τι ομάδα είμαστε?") σου αφιερώνω το κάτωθι που έπαιζε σε όλα αυτά τα μαγαζιά της εποχής. Εκεί φαντάζομαι θα πήγαιναν παναθηναϊκοί.

μου λυσες την πλάνη σχεδόν 40 χρόνια μετά ρε Στράτε... δεν κοίταζαν τις γκόμενες μου στην Βικτώρια... αλλά εμένα τον ευγενικό, εσωστρεφή, δημιουργικό ΑΕΚτζή...?

με τον μεγάλο μάλλον βρήκε την καλύτερη εκτέλεση του μετά την original...

Μπαίνει ένας σε μια ντισκοτέκ. Τον βλέπει μια κοπέλα και του ζητάει να χορέψουν, αλλά αυτός γύρισε αλλού το βλέμμα και αρνήθηκε ευγενικά, λέγοντας ότι δεν ξέρει να χορεύει (και την ψιλιάστηκα εγώ την δουλειά). Όταν όμως τον πλησίασαν κάποιοι από αυτούς που χόρευαν στην πίστα και τον έβρισαν, ενώ αυτός προσπαθούσε ευγενικά και με επιχειρήματα να αποφύγει την σύρραξη, σιγουρεύτηκα. Χαμηλή αυτοπεποίθηση, ευγενικός, εσωστρεφής, δημιουργικός, χμμμμ, δεν μπορεί, μεταλάς θα είναι, σκέφτηκα.

Πως να πάρεις "like" απ'τον Gvour? Ανεβάζεις ένα βιντεάκι με τον βασιλιά....

Από τα σχόλια στο παρακάτω έμαθα ότι στους αεροψεκασμούς χρησιμοποιούνται, εκτός από τα γνωστά παθογόνα χημικά, ΚΑΙ εμβόλια.

Όπως λέει και ένας φίλος μου: Υπάρχουν και αυτοί οι μουσικοί που ακούγοντάς τους λες "να, γι αυτό θέλαμε να παίξουμε ροκ" ?

Πόσο Θεός!

Προσωπικά θα χώριζα τη μουσική σε δύο είδη χονδρικά: αυτή που έχει επαναλαμβανόμενα θέματα και αυτή που δεν έχει. Η popular/εμπορική/mainstream μουσική ανήκει στην πρώτη κατηγορία και είναι κατά κάποιον τρόπο μασημένη τροφή. Δηλαδή αναλαμβάνει την επανάληψη οπότε δεν χρειάζονται πολλές ακροάσεις προκειμένου να γίνει οικεία. Η δεύτερη κατηγορία "απαιτεί" από τον ακροατή να επαναλάβει την ακρόαση. Για μένα το θέμα της επανάληψης της εμπειρίας είναι πολύ σημαντικό και κατά κάποιον τρόπο μοναδικό στο μουσικό πεδίο. Δηλαδή δεν υπάρχει άλλη τέχνη όπου α) να επαναλαμβάνονται κομμάτια εντός του συνόλου του έργου και β) να επαναλαμβάνει ενεργά ο θεατής/ακροατής/αναγνώστης το σύνολο του έργου τόσες φορές. Δηλαδή μπορεί φυσικά κάποιος να δει μια ταινία 3 φορές ή να διαβάσει ένα βιβλίο 4 π.χ, δεν παύουν όμως να είναι αστείες οι ποσότητες αν συγκριθούν με τις εκατοντάδες ή και χιλιάδες φορές που μπορεί να γίνει αντιστοίχως ακρόαση ενός μουσικού έργου. Το ενδιαφέρον της ιστορίας κατ' εμέ είναι το τι προκαλεί αυτή την ανάγκη για επανάληψη στη μουσική και γιατί δεν είναι το συναισθηματικό/εγκεφαλικό εφέκτ, one off όπως είναι στις άλλες τέχνες. Ανακαλείται δηλαδή η το αποτέλεσμα της εμπειρίας πολλές φορές και μάλιστα διατηρεί την έντασή του για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα σαν ανάμνηση. Υποψιάζομαι ότι όλο αυτό έχει να κάνει με το ότι η μουσική είναι μια ολοκληρωμένη αλλά "ξεχασμένη" γλώσσα που βρίσκει πολύ γρήγορα επαφή με το ασυνείδητο και προκαλεί αίσθηση ολοκλήρωσης. Δηλαδή το ότι βρίσκει έκφραση αυτό που δεν ξέρω πώς να πω (ή και που δεν λέγεται) και ενώ το καταλαβαίνω όταν συμβαίνει, μου είναι αδύνατο να το περιγράψω, αποτελεί μια ψυχική ανάταση άνευ προηγουμένου (ακόμα κι αν δεν γίνεται αντιληπτή πάντα έτσι) στην οποία ανατρέχουμε ξανά και ξανά. Αυτό που μάλλον συμβαίνει εν τέλει με την ακρόαση είναι ότι συνδιαλεγόμαστε με κομμάτια της συνείδησής μας που υπό κανονικές συνθήκες τα αγνοούμε και με τις δύο έννοιες. Και δεν κάνω διάκριση εδώ, δηλαδή θεωρώ το αποτέλεσμα ίδιο είτε μιλάμε για έναν ακροατή κλασσικής είτε για μια πιτσιρίκα που χτυπιέται αλύπητα στο μπιτ ενός club mix. Ο κοινός παρονομαστής είναι η εσωτερική συμμετοχή. Τώρα για τους μεταλάδες που έχουνε χαμηλή αυτοπεποίθηση, αυτό συμβαίνει γιατί ακούνε τρομερά γρήγορα σόλα και όσοι παίζουνε τα παρατάνε ενώ όσοι δεν παίζουνε, δεν τολμούν να ξεκινήσουν ποτέ. Επίσης είμαι μάλλον εκτός θέματος τώρα που το ξαναβλέπω.

Η θεωρία μου είναι (αν και είναι αδύνατον να γενικευσεις) ότι χονδρικα οι κατηγορίες είναι δύο, οι mainstream που "ακούνε" απ'ολα ασυνειδητα, και οι άλλοι που ακούνε μουσική με έναν πιο συνειδητο τρόπο και συνήθως αφοσιωνονται σε ένα συγκεκριμένο είδος (δεν έχει σημασία ποιο, είτε μιλάμε για blues είτε για rock είτε για hip hop, εξάλλου όλα τα είδη συγγενευουν και έχουμε δει πολλάκις μπάντες να "παντρευουν" διαφορετικά μουσικά είδη). Αυτό θεωρώ ότι συμβαίνει διότι η δεύτερη κατηγορία έχει μεγαλύτερη "συναισθηματικη ευφυΐα " από την πρώτη. Τεράστιο disclaimer : όταν λέω "ευφυΐα" δεν εννοώ το iq ή ότι η πρώτη κατηγορία είναι βλακες, μπορεί κάποιος από την πρώτη κατηγορία να είναι πιο "έξυπνος", με την μαθηματική-επεξεργαστικη έννοια, από κάποιον της δεύτερης κατηγορίας. Απλά η δεύτερη κατηγορία έχει πιο πολλές φιλοσοφικές και άλλες ανησυχίες, ή τουλάχιστον πιο έντονες, ανάγκη για δημιουργικοτητα (καμία σχέση με την εργατικοτητα) κτλ, και ένα κυριο χαρακτηριστικό της είναι ότι "ταυτιζεται", "φανατιζεται" και "συνεπαιρνεται" περισσότερο όντας δέκτες ενός ερέθισματος που το βιώνουν πιο έντονα. Επίσης οι παραπάνω κατηγορίες δεν περιοριζονται μόνο στο "τι μουσική ακούνε" αλλά πως "βιώνουν" σαν δέκτες ένα ερέθισμα, είτε αυτο είναι μουσική είτε ταινία είτε βιβλίο ή ακόμα και ένα βιντεοπαιχνιδι. Η μουσική δηλαδή είναι απλά μια πτυχη του όλου θέματος. Όλα τα παραπάνω φυσικά μπορεί να είναι τελείως λάθος, καθότι είναι απλά μια χοντροκομμενη θεωρία-σκεψη μου πάνω στο θέμα.

Ναι καθοτι η Ντραγκον ηταν στην κατηφορα προς τα Καμινια, γνωστη φωλια Παναθηναικων.

Ντραγκον στη Γρηγοριου Λαμπρακη στον Πειραια, γατακια.

Κι επειτα ειπε "ασταδιαλα",πηγε στη Βικτωρια,βρηκε τον Βαγγελη τον Βουλγαρο(ακα Βαγγελης Γιεγιες) και χτυπηθηκαν μαζι με το παρακατω.? Παρεμπιπτοντως και ασχετο. VangelisV εισαι ο παλιος καλος συνφορουμιτης που ειχε χαθει-γουσταρες νομιζω και Μπλακμορ-η καμια σχεση και λεω μαλακιες?

Εγω δεν ηξερα τον ενισχυτη, και μπήκα και ειδα αυτο. Ετυχε να ειναι και με Pacifica. Αν μπορεί να κάνει αυτά τα πράγματα ο ενισχυτής σου , την πεταλιέρα τι την θέλεις ακριβώς;

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: τους περισσότερους ανθρώπους, ΔΕΝ τους έλκει μόνο ένα είδος μουσικής. Και το οξύμωρο είναι ότι ισχύει γενικά πως όσο λιγότερα σκαμπάζεις από μουσική, τόσο περισσότερο χαλαρά είναι τα γούστα σου στο τι σου αρέσει (βλέπε: "αχ εγώ καλέ ακούω τα πάντα") αλλά την ίδια στιγμή, όσο περισσότερα καταλαβαίνεις από τη μουσική, τόσο περισσότερο ευρείς ορίζοντες έχεις, με αποτέλεσμα να φτάνεις να ακούς (σχεδόν) τα πάντα. Προσωπικά, δεν μπορώ να μπω στα καλουπάκια τέτοιων ερευνών. Μου αρέσουν μέχρι συγκίνησης: o Τσιτσάνης, ο SRV, o Τom Waits, οι God Speed You! Black Emperor και η Macy Gray, oι Cure και ο Rachmaninoff, ο Bob Dylan, η PJ Harvey και ο Debussy. Ο Stephan Grapelli και οι Βlack Sabbath. Eίμαι καλά γιατρέ μου;

Προφανώς και υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που μπορείς να τσεκάρεις, αλλά εγώ προσωπικά δεν θα πήγαινα σε πεταλιέρες, και εξηγώ... Έχεις έναν πολύ καλό ενισχυτή σπιτιού (έχω τον THR-10 και κρίνω βάσει αυτού), υπερπλήρη στο κομμάτι των προενισχύσεων και πολύ τίμιο στα βασικά εφέ του. Στη θέση σου απλά θα στόχευα σε συγκεκριμένα πράγματα για βελτίωση εκείνων των λεπτομερειών που είναι πιο αναγκαίες για σένα προσωπικά (π.χ. αν παίζεις παντού με delay, αγορά ενός delay πεταλιού που να σου καλύπτει όλες τις ανάγκες σου.. αν θες ένα πολύ συγκεκριμένο χαρακτήρα overdrive που δεν το πιάνει ακριβώς ο THR, δώσε φράγκα για αυτό, μα ο THR είναι ωραία πεταλομηχανή... αν θες να παίζεις φάση Hendrix, έναν κλώνο univibe.. κλπ κλπ). Το να πάρεις ένα πράγμα που κάνει 25 διαφορετικά πράγματα, την ίδια ώρα που ο ενισχυτής σου κάνει ήδη τα 15 από αυτά, προσωπικά δεν θα το έκανα.

Όλοι οι άλλοι μεγάλοι και τιτανοτεράστιοι, αλλά αυτό που λες ισχύει και για μένα για τον Rory - και τον Blackmore. Εξ ων και οι strats...

ωραίο και το πιανάκι, στο against the grain νομίζω είχε και πιάνο σε κάποια κομμάτια, οχι πολυ συνηθες σε hard rock!

Ναι θελαμε αλλο ενα ρεμιξ του sweet dreams...τι να σου πω!?

Ωραιος λαιβατος ηχος. Σε καποια στουντιο αλμπουμς,χανοταν η δυναμη που ειχε ο Ρορυ στα λαιβ. Ηταν και "γυαλισμενα" με τετοιο τροπο που του αφαιρουσαν. Αυτο εδω σκοτωνει,πιανει οτι ακριβως ηταν ο Gallagher.

@rockhead To αγαπημενο μου απο την Τσαπμαν. Ενα μικρο αριστουργηματακι. Μας εφτιασες.

Μια καλή ευκαιρία μετά από πολλά χρόνια (περίπου 25) να ξανά αγοράσω βινύλιο! Άν και, εδώ που τα λέμε, δεν είμαι υπέρ της κυκλοφορίας ανέκδοτων κομματιών μετά τον θάνατο του καλλιτέχνη (συνήθως είναι μουσική που ο ίδιος δεν θα την κυκλοφορούσε ποτέ και αρπαχτή από δισκογραφικές, συγγενείς κ.τ.λ....), αλλά εδώ μιλάμε για τον Rory!

Τα χέρια του ... τα ΧΕΡΙΑ τουυ .... ??

Μιας και αναφερθηκαν εξωφυλλα δισκων The Worst of Classic Album Cover Art: A Collection of 30 Creepy Bad Album Covers! Κι ενα Ελληνικο http://tinyurl.com/yx9h2psx

Στράτο, όχι midi guitar, στο πιάνο το έπαιξα, δανείστηκα το κλαβιέ μιας φίλης. Τα samples που χρησιμοποιώ είναι από giga studio. Τώρα, για τη διάρκεια...τι να σου πω δεν ξέρω. Θεωρώ πως είναι αυτή που πρέπει. Ο τίτλος αναφέρεται στο Some Trees του John Ashbery-ίσως αν το διαβάσεις να αλλάξεις γνώμη..?

το αγαπημένο μου fostexάκι που με συντρόφεψε ακούραστο και με καταπληκτικό ήχο για χρόνια στο studio αλλά και στο σπίτι κατόπι, κάπου τοχω παραπεταμένο... με έβαλες σε μπελά να το ψάξω βραδιάτικα... ?

Γι'αυτές τις "λάθος" νότες το ανέβασα μακρυμάλλη....

Την 25η Μαρτίου έγραψα, αλλά δεν είχε 1821 και έβαλα 1869!

Ποίον μηνα;

Ο λόγος που λες ότι γίνεται η συζήτηση ειναι σεβαστός αλλα δικό σου συμπέρασμα. Έμενα μου άρεσει να συζητώ για εξώφυλλα δίσκων και για κασετόφωνα ........και για γραμοφωνα οχι γιατι νοσταλγώ την εποχή κατασκευής τους ,αλλα γιατί μου αρέσουν σαν κατασκευές. Το να πρόβω μοιραία σε κάποια σύγκριση παρόντος- παρελθοντος και να κρινω ότι μου αρέσει κατι που εχει απαξιωθεί τεχνολογικά δεν σημαίνει οτι νοσταλγώ τον Κατσιφαρα. ?

Οπως ακριβως το λες Βαγγελη το εχω και του λογου μου στο μυαλο μου. Μια κατηγορια μονος του. Aλλες δυο αγαπημενες μου φωνες απο το νησι ειναι ο Steve Marriott και ο αποκατω(Danny Bowes).

Καλησπερα σε ολους! Ενας φιλος μου δανεισε το Axe-Fx 3 και μπορω να πω οτι μου αρεσει πολυ! Εκανα ενα γρηγορο τζαμαρισμα αργα χθες τη νυχτα με 2 ωραιους Synth ηχους και με εναν Vox Ac15 στο τελος. Ελπιζω να σας αρεσει!

κυρ Νίκο είναι ακόμη πιο παλιό το νήμα να φανταστείς το post μου που αναφέρεσαι πρέπει να είναι το πρώτο του δεύτερου μέρους του νήματος. Και ένα όμορφο κομμάτι για ένα χαλαρό ΣΚ …..αμήν

το ωραιο ομως απο την ρομαντικη εποχη του βινυλιου ειναι οτι ενα βινυλιο μπορεις να το κληροδοτησεις στα παιδια σου..{αν θα βρουν πικαπ να το παιξουν ειναι μια αλλη ιστορια..} Η μουσικη μπορει να ειναι αυλης μορφης τεχνη αλλα τα βινυλια μου ειναι κ με το παραπανω υλικα κ για μενα μικρα εργα τεχνης που θα κληροδοτησω {μολις ειναι ωριμος αρκετα να τα εκτιμησει} στο γιο μου. Αυτο - μαζι το ηχογραφημα πληρωναμε βασικα. Κερδισαμε πολλα με τον "νεο τροπο" διαθεσης της μουσικης. Σιγουρα. Χασαμε ομως την ουσίας της "μοναδας" Να παιρνεις ενα δισκο..κ να τον ακους σερι για ενα μηνα.. Να μαθαινεις τους μουσικους ,ηχοληπτες , στιχουργους - ζωγραφους - φωτογραφους ή γραφιστες ενδεχομένως που συμμετειχαν στο progect διαβαζοντας το ενθετο. Τωρα εχουμε 25000 τραγουδια στο ipod μας..κ δεν ξερουμε απο που να ξεκινησουμε.

Kurzweil PC4