Πίνακας συμμετοχής

Αντε ρε που πίανουν χωρο τα cd , οι δίσκοι και τα κασσετοφωνα και ξερω γω. Που μου φάγατε αμασητη τη γυναικεία προπαγάνδα που σας φορτωσε με 2 σκρίνια και μια τραπεζαρία το σαλόνι, ??

Πολύ ωραίο τo κανάλι του reverb γενικά, και πολύ ωραίο για εισαγωγή στην ιστορία των drum machines το συγκεκριμένο βίντεο

Σαν σημερα εχουν γεννηθει ο Muddy Waters,o Gary Moore και last but not least o Fotis Tsigos(o Φωταρας ο γιγαντας o cigaret13) Για την παρτη τους λοιπον:

Προσωπικά αν δεν υπήρχε το adblock -το καλύτερο πρόγραμμα στο ίντερνετ- ούτε θα θυμόμουν τι είναι το YouTube ? . Συνδρομή θα την πάλευα ..

1) Ενα μουσικό άλμπουμ σε φυσική μορφή (cd, βινύλιο κλπ) μπορεί εκτός από εμπορικό προϊόν, να είναι και έργο τέχνης - από τα εξώφυλλα, το εικαστικό μέρος, το packaging (λόγου χάρη των Radiohead, των Pink Floyd κλπ), τα ένθετα κ.ο.κ. Ενα streaming μεμονομένων κομματιών είναι απλά προϊόν. Αναφορικά με αυτό έχω να κάνω διάφορες διαπιστώσεις για το πώς το format (από κασέτα/βινύλιο σε cd και πλέον σε απλά releases μεμονωμένων κομματιών) επηρέασε το καλλιτεχνικό έργο αυτό καθαυτό, αν βρω χρόνο, θα γράψω τι σκέφτομαι Ωραία συζήτηση έχει ανοίξει, συνάδελφοι

Παρακολουθώ με ενδιαφέρον τη συζήτηση και θα ήθελα να καταθέσω τα εξής: Όντας ενεργός ακροατής εδώ και πάνω από τριάντα χρόνια (λέγοντας ενεργός εννοώ κάποιον ο οποίος εξερευνά και ανακαλύπτει παλιότερη αλλά και της εποχής του μουσική, αγοράζει μουσική και παρακολουθεί τα είδη που τον ενδιαφέρουν), πέρασα όπως όλοι μας από διάφορα στάδια ανάλογα με τα δεδομένα της κάθε εποχής. Μέχρι τις αρχές του ΄90 αποκλειστικά βινύλιο, αργότερα cd και βινύλια ταυτόχρονα και μετά το τέλος των ΄90s κατεβάσματα, συνδυαστικά με αγορά cd. Τα τελευταία χρόνια το 99% της μουσικής που ακούω είναι από τη γνωστή συνδρομητική πλατφόρμα. Δεν ακούω μουσική από το tube. Με εξυπηρετεί αφάνταστα στις αναζητήσεις μου και μόλις εντοπίσω αυτό που ψάχνω ή ανακαλύψω κάτι νέο, το αναζητώ στο spotify, όπου η ποιότητα του ήχου (για τα γούστα μου) είναι πολύ καλή. Με αβαντάρει βέβαια το γεγονός πως οι μουσικές μου προτιμήσεις είναι κυρίως παραγωγές προηγούμενων δεκαετιών, όπου η εν λόγω πλατφόρμα είναι (πάλι για τα γούστα μου ) αρκούντως ενημερωμένη. Αποθήκευσα λοιπόν ολόκληρη τη hard copy δισκοθήκη μου σε κούτες στο υπόγειο?. Φορτώνω στο pc και το κινητό τις λίστες μου και τα άλμπουμ που θέλω ανάλογα τη φάση ( παίζουν και offline αν είσαι συνδρομητής) και έχω τη μουσική που θέλω μαζί μου παντού. Ξοδεύω λιγότερα χρήματα για τη μουσική μου απόλαυση, την αγοράζω νόμιμα και εξοικονομώ χώρο στο σπίτι, το οποίο είναι ένα ζήτημα που όπως διαπιστώνω απασχολεί αρκετούς από εμάς (βινύλια, cd, βιβλία, όργανα και μουσικός εξοπλισμός). Αν στην όλη φάση προσθέσουμε και μερικές μετακομίσεις (όσοι έχουν κουβαλήσει κούτες με βινύλια γνωρίζουν τι σημαίνει βαριά κουλτούρα), δηλώνω πως προτιμώ την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα, ως προς τη διευκόλυνση του ακροατή. Μπαρδόν για το σεντονάκι.

[οι νόμοι] ...δεν διαφέρουν καθόλου από τον ιστό της αράχνης, αλλά, όπως εκείνος, θα συγκρατήσουν τα ασθενικά και αδύναμα άτομα, αλλά θα σπάσουν κάτω από την πίεση των ισχυρών και πλουσίων. Ανάχαρσης 6ος αιώνας, π.Χ. ...[στη συνέχεια] οι ισχυροί και οι πλούσιοι μπορούν να κατασκευάσουν και επιπλέον ιστούς στα μέτρα τους, για να συγκρατήσουν και να κατευθύνουν όπου τους βολεύει τα ασθενικά και αδύναμα άτομα. ManosX 21ος αιώνας μ.Χ.

Πάντως θα κάνω μια εριστική τοποθέτηση . Εριστική γιατί είμαστε forum μουσικών ή αν θέλετε πνευματικών δημιουργών. Η έννοια «πνευματική ιδιοκτησία» και η προστασία αυτής αναγορεύθηκε και σε ποινικό αδίκημα, απολαμβάνοντας υπέρμετρη προστασία σε σχέση με όλα τα άλλα ελεύθερα επαγγέλματα (οι με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας είχαν αυτά τα προνόμια μεσω επιθεώρησης εργασίας) . Διότι και εμένα αν δεν με πληρώσει κάποιος για την δουλειά μου , ή έναν τσαγκάρη ή έναν αρχιτέκτονα, μιλάμε για μια αστική διαφορά καθαρά. Δεν παρεμβαίνει το κράτος ….να τον συλλάβει ή να τον παρακολουθεί με όλα τα σύγχρονα μέσα μην παραβεί τον νόμο (φανταστείτε να παρακολουθεί έναν κρατικό drone τις κινήσεις κάποιας που δεν με πλήρωσε για το διαζύγιο της ?) , και προφανώς με την απειλή και μιας ποινικής καταδίκης και τη βάσανο αυτής , να τον/ την εξαναγκάσει, έστω και έμεσα να με πληρώσει. Αυτό που υπονόησε ο Βαγγέλης (στην αρχικη του τοποθέτηση περι σποτφαι και πως τα λετε αυτα) , και εδώ συμφωνώ (ας με συγχωρέσει αν τον ερμήνευσα λάθος) , είναι ότι ΠΡΟΦΑΝΩΣ αυτή η έξτρα προστασία δεν έγινε για τα συμφέροντα των δημιουργών , που ναι ωφελούνται σε έναν κάποιον βαθμό από αυτή, αλλά για τα συμφέροντα ΚΥΡΙΩΣ των εταιρειών διανομής (ως ισχυρότερο λόμπυ διχως αμφισβήτηση) .

ρε Σταύρο.......... μην τους μαθαίνεις τα κόλπα................... χαχαχααχαχχαχαχαχα

Συμφωνω σε όλα. Δεν με αφορα το θεμα ακρόασης της μουσικης ετσι. Ειχα δει και αυτο προς επιβεβαιωση της δευτερης παρατηρησης παραγραφος 2 ?.

Ίσως ο κάθε δημιουργός αρχίσει να φτιάχνει δικό του streaming/distributing app με ένα αντίτιμο που να είναι βιώσιμο, όπως έκαναν αρκετοί μουσικοί οι οποίοι ίδρυσαν δικές τους δισκογραφικές. Ίσως τα album αρχίσουν να βγαίνουν ως app με κόστος 5-10 ευρώ. Δεν ξέρω κι εγώ ιδέες ρίχνω που έχω δει έως ένα μικρό βαθμό ήδη στην αγορά.

Μεγαλα ΔΩΡΑ,δισκογραφΗκα συμβολΕα ,προοπτικη καριΑΙρας στο εκΣωτερικο..ΓΥΝΑΙΚΕΣ,ΠΛΟΥΤΗ ΟΛΑ αυτα αν γραψετε LEAD parts,μελωδικες γραμμες οπως θετε πειτε τα,επιτρεπονται και ΣΟΛΑ (ΟΛΑ τα οργανα επιτρεπονται και ειναι εΦπροσδεκτα) στο συν. ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ Για περαστε,για περαστε.... Οροι διαγωνιΖμου 1.Τα ακκορΔα ινε V:Gm-Dm-C CH: Em-Am-F7-G BRIDGE: C-Bm-Bb-Am 2.Θα μου στειλετε ΜΟΝΟ το ΚΑΝΑΛΙ του LEAD part,ΔΕΝ θα μιξαρετε το ΚΟΜΜΑΤΙ 3.Θα το στειλετε στο [email protected] 4.ONOMAΣTE ΤΟ TRACK ΠΟΥ ΘΑ ΜΟΥ ΣΤΕΙΛΕΤΕ ΜΕ ΤΟ ΝΟΙΖ ΝΑΜΕ ΣΑΣ the trail .mp3

Δεν πειράζει. Τωρα η οικογένεια εχει καλο bandwidth και γΛηγορο ιντερνΈτ και ο μπαμπάς απο το σταθερό pc γραφει "φχαριστω για την αποδοχή " στο ινμποξ του fb, η μαμά απο το κινητό κάνει like και share στο σημερινό look της Φαiης και το παιδί ξεστραβωνεται στο tablet παίζοντας . Και αυτό ρομαντικο ειναι.

https://reverb.com/p/linn-linndrum-lm2 Πάρε τώρα ένα που έχει και φτηνά μεταφορικά ?

Μα μια Ferrari 458 είναι έργο τέχνης! Οσο και μια Maserati GT και μια Suzuki Katana 1981. ? Και φυσικά αν έχεις λεφτα, να τα αποκτήσεις! Και να κοιμάσαι μαζί τους στο ειδικά διαμορφωμένο σαλόνι σου. Ομως η απόλαυση της μουσικής δεν προϋποθέτει ιδιοκτησία σε φυσική μορφή.

Σωστό. Βέβαια δεν αγόραζες σκέτη τεχνολογία αλλά έπιπλα και διακόσμηση. Το λάπτοπ/ντέσκτοπ όσο ντιζαϊνάτο και να το φιάξεις, πάλι καγκουριά θα δείχνει.

Σαφώς υπερ του σήμερα (τα κακά χρόνια)!? Μονο το carbon footprint που άφηνε το τόσο hardware (ενεργειακό θρίλερ) αλλά και ο διάκοσμος των... καλών ετών αρκεί για να βλέπω το σήμερα σαν το πιθάρι του Διογένη. Ο ζωτικός χώρος που μου αναλογεί.

μία από τα ίδια... Σε κάποια φάση γύρω στο 2009 ριπάρισα όλα μου τα cd που τα έχω σε δικτυακό δίσκο απ όπου τα διαβάζει το player που είναι σε δυό χώρους και επικοινωνεί με το κινητό με εφαρμογή. Στο ίδιο player είναι φορτωμένο και το spotify. Τα μόνα που δεν ψηφιοποίησα είναι τα βινύλια και 45άρια που ξεπερνανε πλέον τα 2000 και δεν έχω κουράγιο. Αλλωστε η ακρόασή τους είναι άλλη ιεροτελεστία. Στην καθημερινότητά μου ακούω σχεδόν 80% ιντερνετικό ραδιόφωνο που περνάει από το ίδιο κεντρικό player καθώς είμαι μπροστά στα μόνιτορ και όλα διοχετεύονται στην κάρτα ήχου. Τη δική μου μουσική ακούω πιό σπάνια πλέον από το ας πούμε "καλό" σύστημα. Το spotify είναι εξαιρετικο για να εντοπίζεις καινούργιες ή παλιές μουσικές που δεν γνωρίζεις που μετά μπορείς να αναζητήσεις σε cd ή σπάνια σε βινύλιο όσο υπάρχουν ακόμα.

Εγω διαφωνώ στο εξης , αφου το θέμα πηγε στην πειρατεία. Το παρουσιάζουμε λες και ειναι ελληνικό δημιούργημα. Η Ελλάδα, όπως είναι λογικό, ακολουθεί στα πάντα. Η ¨πειρατεία" ειδικά στο Internet ξεκίνησε, συνεχίστηκε και εξελίσσεται στο εξωτερικό. Τό ότι μπορεί να γλείψει και ένα κοκαλάκι και κάποιος έλληνας συνακολουθα, λογικό είναι. Εχω δει πολλες γερμανικες σημαίες σε totrrent. Η άποψη μου είναι ΟΛΟΥΣ μπορουν να τους πιάσουν, αλλά δεν τους ενδιαφέρει.

Και με tele ο ιδιος ηχος βγαινει

Μου φαίνεται πως ορίζεις αυθαίρετα το τι είναι σημαντικό έσοδο για άλλους, χωρίς να έχεις αντικειμενική γνώση. Ισως επειδή εσύ ζεις/κάνεις αυτό για το οποίο λες ότι θα πλήρωνες εκείνους αν... Ταυτίζεσαι δηλαδή. Τη στιγμή που η είδηση λέει πως ο μισός τζίρος παγκόσμια γίνεται από αυτό! Το αντίτιμο που σου ζητάνε για να έχεις κάτι να μάθεις ή να διασκεδάσεις όπως τα άπειρα βίντεο του Youtube που όλοι παρακολουθούμε είναι η διαφήμιση ή αλλιώς σε άλλες πλατφόρμες, μια μικρή συνδρομή. Πόσο κοστολογείς εσύ αυτό που σου προσφέρει μια τέτοια πλατφόρμα; Αν δεν την είχες, δεν θα την ήθελες τωρα που ξέρεις πόσο σημαντική είναι για την προσωπική σου μόρφωση και διασκέδαση; Δεν νομίζεις πως αξίζει με κάποιο τρόπο να πληρωθεί η υπηρεσία που σου προσφέρει, όπως απαιτείς όταν εσύ προσφέρεις; Και μην πεις θα τα έδινες στον δημιουργό κατευθείαν αν μπορούσες, αφού 1. εκείνοι έχουν συμφωνήσει το αντίτιμο της εργασίας τους με την εκάστοτε πλατφόρμα, 2. δεν θα τους ήξερες (π.χ. Beato) για να τους βρείς 3. και να είχαν την δυνατότητα να στήσουν κάτι αντίστοιχο και τους έβρισκες, πόσους τέτοιους θα πλήρωνες μιας και θα είχαν και αυξημένα έξοδα; Κι εσύ βάζεις τον κόφτη, για να μην σε κλέβουν. Οπως και αλλού φαντάζομαι. Το ότι περιμένεις δε να διαφημιστείς προσωπικά με τον ίδιο τρόπο (Adwords) όταν ο ίδιος το μπλοκάρεις τι σου λέει... Το streaming και όλες οι νεες λύσεις, όπως και το προηγούμενο καθεστώς της μουσικής βιομηχανίας που δημιούργησε με τα κακά και τα καλά του το ροκ εντ ρολ και τους ποπ σταρς, ξεκίνησε σε άλλες αναπτυγμένες χώρες, αυτές που λαμβάνουν μέρος σε αυτήν. Χώρες όπως η Αμερική, το Η. Βασίλειο αλλά και η Σουηδία που ναι μεν δεν μιλάει αγγλικά και είναι 10 εκατομμύρια όπως εμείς, αλλά που συμμετέχει θετικά σε κάθε διεθνή, έννομη διαδικασία και έχει τη γνώση και όχι κόμπλεξ κατωτερότητας. Εμείς απλά ακολουθούμε και θα κάνουμε και την κουτσουκέλα μας χωρίς να συμμετέχουμε με έστω μικρό ρόλο, ουραγοί και ανυπότακτοι.

Δεν το ανέφερα εσκεμμένα . Και αυτό και τα προσωπικά δεδομένα GDPR ..και όλα αυτα τα μοντερνα νομοθετηματα Γιατί είναι κουραφέξαλα,. Πάντοτε όλα τα πράγματα, και επί της ουσίας ο σκοπούμενος μέσω αυτών (των νομοθετημάτων) έλεγχος, γινόταν με την επίφαση προστασίας κάποιου λογικοφανούς αγαθού/σκοπού , για να μην μπορεί θεωρητικά να πει κάποιος κάτι κατ ΄αρχην (in principal) Προστασία περιβάλλοντος, πνευματική ιιδιοκτησία .....προσωπικά δεδομένα. Ενα θα πω.....γιατι δεν χρειάζετα ακόμα να επεκταθώ στο θέμα. Στο πρωτοδικείο Θεσσαλονικης ξέρεις πως παίρνεις μια εκδοθείσα δικαστική απόφαση; Την στέλνουν με e-mail στο παραδίπλα ΙΔΙΩΤΙΚΟ φωτοτυπάδικο......και στην εκτυώνει με το σχετικό αντίτιμο. ΔΕΝ σου δίνου physical copy. Ποια προστασία προσωπικών δεδομένω και τριχες κατσαρες; Που σημαίνει ότι έλαβε γνωση της απόφασης σου και του περιεχομένου της , και ΟΛΑ τα προσωπικά στοιχεία των διαδίκων ο Φωτοτυπάς , η φωτοτυπού , ο ιδιοκτητης του καταστηματος και η κόρη του που πέρασε για καφε, Αν θέλει δε την κραταει και στον σκληρο του για αρχείο. Αλλά κατά τα άλλα GDPR και disclaimer εμεις ότι δεν θα αποκαλυψουμε στοιχεία των εντολέων μας.

Όλοι εμείς οι παλιότεροι έχουμε τη νοοτροπία της ιδιοκτησίας στη μουσική (και σε ταινίες, κτλ..), η οποία έχει τελειώσει όμως πλέον. Από δω και πέρα βασικά χρήση, δε θα χρειάζεται να έχεις κάτι αποθηκευμένο, μια που θα βρίσκονται όλα online. Αυτό σε λίγα χρόνια θα ισχύει και σε αντικείμενα που μας είναι ακόμα αδιανόητο, όπως οτιδήποτε σε software, computers, αυτοκίνητο.. Ένα άλλο πράγμα που θα τελειώσει όταν τελικά ρυθμιστεί το όλο θέμα με το streaming θα είναι το τσάμπα. Αυτή τη στιγμή, λόγω αδυναμίας ελέγχου, η μουσική είναι τσάμπα, οι ταινίες, σειρές, βιβλία, κτλ. Στο μέλλον φαντάζομαι πως όχι. ?

Παντα έτσι ηταν. Θα σας πω το απλό. Είδα μια συνεντευξη της Καίτης Φίνου, που έλεγε ότι έπαιρνε 500.000 δρχ στην ταινία. Φίλος μου εκείνη την εποχή που συζητάμε (είχε και έχει βιντεο club) μου έλεγε ότι εκείνη την εποχή η χειρότερη μέρα του σε εισπράξεις απο ενοικιάσεις βιντεοκασσετων ήταν 60.000 δρχ, Η καλλιτερη ήταν 170.000 δρχ. Σε λιγότερο λοιπόν από μια εβδομάδα ξεπερνούσε άνετα την αμοιβή μιας γνωστης ηθοποιού . Γιατι ειχε στραβωσει ο Prince και έκανε μονος του τη διανομη της μουσικής του άλλωστε....

Παιδιά το βλέπετε από την πλευρά των μουσικών, και καλά κάνετε. Όμως η έκθεση αυτή περιστρέφεται γύρω από τα transactions (αγοραπωλησίες) μουσικής. Ρίξτε μια ματιά στα ποσοστά, και θα δείτε ότι το streaming και το downloading έχουν πια (ή θα έχουν σύντομα) την μερίδα του λέοντος στις πωλήσεις, και θα καθορίσουν τις τάσεις του κοντινού μέλλοντος. Νομίζω ότι η τάση αυτή της κατανάλωσης μουσικής (που είναι πολύ εύκολο να ελεγχθεί), πηγαίνει στο pay per play (με ένα αστείο αντίτιμο όπως 0,0001€), και όχι στις αγοραπωλησίες μουσικού προϊόντος. Νομίζω ότι είναι σχετικά εύκολο να συνασπιστούν οι δημιουργοί με έναν νέο τρόπο έτσι ώστε να ελέγχουν τι παίζεται, που και πόσο, και να πληρώνονται άμεσα μέσα από e-wallets. Ίσως πάλι να βλέπω μακριά, δεν ξέρω.

Πωπωωωω

Για τους ακροατές μάλλον, για τη βιομηχανία σίγουρα, αλλά οι μουσικοί έχουν δρόμο μπροστά τους από τα ψίχουλα που παίρνουν τώρα από το streaming. Όπως έγινε και με τους δίσκους και γενικά τα πνευματικά δικαιώματα στον 20 αιώνα που πήρε δεκαετίες για να γίνει μια σχετικά δίκαιη κατανομή. Μέχρι να γίνει αυτό όμως έχει να κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι.

Εννοεί ότι άμα πιάνουν τα χέρια σου δε θα έχεις θέμα με ό,τι όργανο κι αν πάρεις στο price range που συζητάμε. Ειδικά σε αυτό το range δεν υπάρχει όργανο που να "μην παίζει". Δε γίνεται πχ να πάρεις μια Fender Strat Custom Shop και να μην παίζει. Ή μια Suhr, ή μια PRS. Μιλάμε για όργανα τα οποία έχουν φτιαχτεί από τους πλέον κατάλληλους builders, με τα καλύτερα υλικά και με τις καλύτερες συνθήκες εργασίας. Από την άλλη σε καταλαβαίνω, θα δώσεις ένα σκασμό λεφτά, θες το όργανο να κάτσει στα χέρια σου, να σε βολεύει, κλπ κλπ. Εν τέλει όλα θα σε βολέψουν. Με την τριβή και το παίξιμο προσαρμόζεται το μυαλό και τα χέρια. Άσε που με όποια πραγματικά high tier κιθάρα έχω παίξει είχε κάτσει απευθείας στα χέρια μου, ό,τι scale και να έχει, ό,τι radious, ό,τι τάστα. Θα φέρω και ένα παράδειγμα. Ο δάσκαλός μου έχει μια Gibson LP Custom του 80something. Ρόπαλο το μπράτσο, Gibson scale, κλπ. Εγώ τρομάρα μου έπαιζα αυστηρά με C shape, super jumbo frets, Strats και τίποτα άλλο. Εεεε με το που την έπιασα την κιθάρα τρελάθηκα, πήγαν τα specs και οι αηδίες περίπατο. Έκτοτε specs κοιτάξω μόνο σε κάναν υπολογιστή...

2. Έπρεπε να βάλεις .... λάστιχα από καπάκι μπουκαλιού μπύρας. Όπως και να έχει αυτό διορθώνεται εύκολα. 3. Αν έχεις συνηθίσει από strat, θέλει απλά να τον συνηθίσεις (όπως έγραψες). 4. Volume pedal το λένε, κι όλα τα παιδάκια κλαίνε. 1. Δεν ξέρω τι ζώνη φοράς, αλλά θα βοηθήσει μια φαρδιά ζώνη που από την μέσα πλευρά να έχει κάποιο υλικό που να μην γλιστράει (πχ δερμάτινη ζώνη με σουέτ εσωτερικό). Δεν θα σύστηνα αυτό που λένε πολλοί, να βγάλεις το strap button που είναι στην πλευρά του μπράτσου και να το βάλεις αλλού. Τώρα το θέμα σχετικά με το κόλλημα του χεριού στο μπράτσο (δεν το είχα ποτέ) ξέρεις ότι διορθώνεται αλλά θέλει μεγάλη επέμβαση στην κιθάρα. Με gibson sg πάντως δεν είχα ποτέ neck dive. Ξανά καλόπαιχτη.

Έχω κάνει και τα 3. Εννοώ, ότι έχω πάει σε καταστήματα εξωτερικού, αλλά έχω παραγγείλει και ακριβό όργανο blind χωρίς να το δοκιμάσω, και φυσικά έχω αγοράσει και μεταχειρισμένο όργανο, ακριβό επίσης, χωρίς να το έχω δοκιμάσει. Πότε δεν είχα κανένα πρόβλημα και με τις τρεις μεθόδους, γιατί ακριβώς συμφωνώ απόλυτα με τα όσα είπε ο @LK παραπάνω. Αυτό που θα σου πρότεινα είναι να πας στο Musicstore, και όχι στον thoman για δύο λόγους. Πρώτον πας εύκολα με πτήση και τρένο, μπορείς να το κάνεις σε ένα ΣΚ με κάποιο φίλο, με σωστό προγραμματισμό θα σου βγει τπτ. Δεύτερον, είναι ένα τεράστιο παζάρι κιθάρας. Δεν μπορείς να το καταλάβεις αυτό από το site τους. Είχα δει τρομερές τιμές, και μάλιστα σε ότι όργανο ήταν σε έκθεση, υπήρχε επιπλέον έκπτωση σε περίπτωση που αγόραζες εκείνο και όχι ένα αντίστοιχο του κουτιού. Μπορείς την ίδια κιθάρα που θα την πάρεις από το site να την πάρεις από τον εκεί Έλληνα πωλητή, με έκπτωση που δεν το φαντάζεσαι. Και δεν είναι μόνο αυτό, θυμάμαι χαρακτηριστικά μία σειρά Gibson Les Paul εκείνης της χρονιάς, (2016 πήγα εγώ), οι οποίες αρχική ήταν στα 2000+ και τις έδιναν 1300 ευρώ για να φύγουν. Όχι b stock ή used όργανα. Του κουτιού. Υπήρχαν καμιά 50 κουτιά με το συγκεκριμένο μοντέλο, έπαιρνες και έφευγες.. Το δε room με τα high end ακριβά όργανα είναι άστο... Μιλάμε για ακριβά όργανα, δεν παίζεις με αυτά τα λεφτά που διαθέτεις εκεί. Αλλά το μάτι είναι τσάμπα ? Συνοψίζοντας, το τι γίνεται στο Musicstore, εκεί ζωντανά δεν υπάρχει. Έχω πάει σε αρκετά μεγάλα καταστήματα του εξωτερικού αλλά αυτό που είδα εκεί δεν το έχω δει πουθενά. Αναφέρομαι σε πλήθος, στοκ και τιμές. Το site με το φυσικό κατάστημα αναφορικά με τις πωλήσεις είναι δύο διαφορετικοί κόσμοι. Εκτός αυτού είναι πανεμορφο, συναντάς όλη την τοπική μουσική σκηνή, έχει φοβερό bar (non alcohol) και όπως σου είπα εξαιρετικές τιμές. Εκτός αυτού, τους λες: Θέλω αυτές τις 5 κιθάρες, αυτούς τους 3 ενισχυτές και αυτά τα 10 πετάλια. Σε πάνε σε ένα room (που ανοίγει από μέσα μόνο), στα στήνουν και σου λένε, αν χρειαστείς κάτι είμαστε έξω. Και κάτσε παίξε όσο θες, δοκίμασε, χωρίς να έχεις κανένα πάνω από το κεφάλι σου. Αν αυτό είναι το θέμα σου, είναι τέλειο μέρος για να δοκιμάσεις πράγματα. Εγώ δεν είχα τέτοιες κάψες. Η Ελλάδα δεν έχει εγχώρια αγορά που μπορεί να υποστηρίξει τέτοια όργανα, σε σημείο που επιχειρηματικά κάποιος θα τα στοκάρει. Αν θες να τα σκάσεις για όργανο θα πας έξω, ή θα το παραγγείλεις από έξω. Το return policy όλων των μεγάλων καταστημάτων εντός Ευρώπης σε βοηθάει ώστε αν δεν σου κάνει να το επιστρέψεις και να πάρεις κάτι άλλο ή τα χρήματα σου πίσω.

Αυτό σε προβληματίζει; Εδώ χάσαμε τη ρομαντική εποχή της μπομπότας που καθόταν όλη η οικογένεια μαζί και έτρωγε με σεβασμό και σιωπή...?

Ο Πρώτος δισκος που αγορασα στη ζωη μου ηταν το five miles out του mike oldfield. Εκει μεσα σε ενα φοβερο ένθετο το 1981 ειδα για πρωτη μου φορα το linn. Δεν μπορούσα να ξεκολλήσω τα μάτια μου απο πανω του. Αρκετα χρονια αργότερα μου μπήκε να αγορασω ενα.. σλλα δεν τα καταφερα. Χτύπησες τρελο φετιχ μου Πετρο με το νημα αυτο. Να σαι καλα.

Κάνε λίγο τον παραγωγό ρε SF και εξήγα μας τι περίπου θα ήθελες να ακούσεις. Ξέρω ότι θα είχε ενδιαφέρον να στείλει ο καθένας την οπτική του στο κομμάτι, αλλά μιλάμε για 7 λεπτά, ας υπάρχει μια κατεύθυνση. Όταν λέμε Lead Parts εννοούμε τύπου solo, vocal lines παιγμένες με άλλα όργανα, fills, όλα τα παραπάνω; Και η βασική ερώτηση: SONGWRITING CREDITS ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΑΙ ΦΟΙΛΩΣ;

Το σύστημα των "καλών" ετών πρέπει να κόστιζε κάποια δύναμη της τιμής του συστήματος των "κακών". Απλά ως παρατήρηση. Πάντως αισθητικά το βρίσκω απίστευτα γοητευτικό όπως και τα περισσότερα εσωτερικά designs και home συσκευές/μηχανήματα των δεκαετιών 60-70-80.

εγώ που έψαχνα 10άρι crt ασπρόμαυρο? Βρήκα τελικά ένα πράσινο από super market

Ναι ρε συ , αφού είναι ήδη τίγκα στις ρυθμικές και στις πλάτες ?

Ειναι σαφως οι καλυτεροι stacked humbuckers/noiseless που εχει βγαλει η Fender φυσικα ποτε δεν θα ακουστει 100% ενας διπλος οπως ενας μονος αλλα αυτοι ειναι στο 90%

εχεις δικιο. Απο την αλλη το youtube.{ακομα κ για μενα που μπλοκαρω τις διαφημισεις} αποτελει μια εξαιρετικη πλατφορμα εκθεσης., Που σημαινει οτι ναι μπορει να εχασες τα 0.0000000001 cent μου απο το Monetization..αλλα μπορει να σου ερθω στο live..και να ακουμπησω 40 ευρω.. Ειναι κατι που καθε καλλιτεχνης που ανεβαζει στο youtube , κανει εν γνωση του. Ακομα κ ανθρωποι που βγαζουν ενα μεροκαματο απο το youtube προσφεροντας γνωση πχ { Adam Neely - Rick Beato} για μενα αξιζουν πολλα περισσοτερα απο 0.00...και αν ερχοντουσαν ποτε στην Ελλαδα για σεμιναριο θα τους τιμουσα οσο κι αν κοστολογουσαν το σεμιναριο τους.

Ήθελα να το θέσω λίγο πιο ευγενικά , γι' αυτό το είπα έτσι ?

Σωστα να πληρωσω να ακουσω Σινατρα που έχω σε μπομπινα, κασσετα , δισκο και cd ?

My 2 cents 1) Ενα μουσικό άλμπουμ σε φυσική μορφή (cd, βινύλιο κλπ) μπορεί εκτός από εμπορικό προϊόν, να είναι και έργο τέχνης - από τα εξώφυλλα, το εικαστικό μέρος, το packaging (λόγου χάρη των Radiohead, των Pink Floyd κλπ), τα ένθετα κ.ο.κ. Ενα streaming μεμονομένων κομματιών είναι απλά προϊόν. 2) Η αύξηση του κύκλου εργασιών της μουσικής βιομηχανίας, δε σημαίνει αυτομάτως και αύξηση των πνευματικών δικαιωμάτων των δημιουργών, ούτε και μεγαλύτερη διακίνηση της μουσικής ως έργου τέχνης. Aν βρω το δημοσίευμα που διάβαζα, θα το λινκάρω εδώ: εγραφε ότι ένας μουσικός, συνθέτης κλπ, βγάζει περισσότερα χρήματα από την πώληση των άλμπουμ παρά από έναν (υπερβολικό αριθμό ανάφερε) streaming των κομματιών του. 3) Οι on line λίστες τύπου Spotify , αποτελούν ψευδαίσθηση ιδιοκτησίας για τον καταναλωτή/ακροατή μουσικόφιλο. Κανένας μας δεν "εχει" στην κατοχή του το αντίτυπο του έργου τέχνης - το άλμπουμ δηλαδή στη δισκοθήκη του. Έχουμε απλά αγοράσει το δικαίωμα να το ακούμε.

η με προαιρετικη πληρωμη οπως εκαναν πριν μερικα χρονια οι Radiohead απο το site τους. Προσωπικα θα προτιμουσα να χαρισω την δουλεια μου ολοκληρωτικα, παρα να βαλω αφεντικα τυπου spotify να μου δινουν 0.0001 cent καθε φορα που παιζεται ενα τραγουδι μου στην κωλοπλατφορμα τους. και γενικα αυτη την πλατφορμα δεν την χρησιμοποιιω. Προτιμω να αγορασω οτι δουλεια με ενδιαφερει μεσω itunes με την ελπιδα καποια απο αυτα τα 8-9 ευρω να πηγαινουν στους καλλιτεχνες.

Με γειες και καλοπαιχτη. Την ανεστησες. Πολυ ομορφη.

2. Καλύτερη γεωμετρία, θα έλεγα τα strap buttons σε σχέση με το βάρος σώματος και μπράτσου. EDIT: Α, και πιο ελαφριά κλειδιά (όχι grover), κάποιοι τα αλλάζουν (αν είναι μεταλλικά grover) για να μειωθεί το βάρος του μπράτσου, άλλοι βάζουν κάτι που έχει βάρος μέσα στο pickup cavity (από χαζοπατέντες άλλο τίποτα), κλπ. 1. Ακριβώς! Γίνεται και με κάτι τέτοια. https://www.amazon.com/Ebony-Black-Rubber-Guitar-Strap/dp/B00Q1UYC52

Εγώ μόνο τις δύο πρώτες κιθάρες μου δοκίμασα, τη δεύτερη την αγόρασα τέλη '99. Μετά ήρθε το ευρώ, το ebay και το internet γενικότερα και το δολάριο που είχε πέσει πολύ. Ήταν πολλοί οι λόγοι για να περιοριστώ στη μιζέρια της Αθήνας, ακόμα και της προ κρίσης Αθήνας. Ξέρω τι θέλω, κάνω μεγάλη έρευνα πριν και είμαι καλός κριτής. Δε έχω αγοράσει κιθάρα που είχε πρόβλημα ή δε μου άρεσε, ακόμα και αυτές που έδωσα αργότερα δεν ήταν γιατί δεν μου άρεσαν. Τις περισσότερες τις έχω αγοράσει μεταχειρισμένες μιας και τα οικονομικά μου δεν ήταν ποτέ ανθηρά. Ο Νάκας στη Ναυαρίνου έχει πάντα καμιά δεκαριά Gibson και τα τελευταία χρόνια η νοοτροπία τους έχει αλλάξει. Και δοκιμάζεις (δυστυχώς σε χαμηλή ένταση) και έχουν πολλά υποκαταστήματα. Αν θες κιθάρα που δεν την έχουν και υπάρχει σε άλλο κατάστημα τους στη φέρνουν χωρίς χρέωση. Αν έρθεις Αθήνα δοκίμασε και στον Κουρμπή στη Στουρνάρη, ήταν το κατεξοχήν μαγαζί προ κρίσης με high end κιθάρες - ενισχυτές αλλά όχι πια. Άλλες επιλογές είναι ταξίδι κυρίως σε Αγγλία - Γερμανία και καταστήματα που δέχονται επιστροφή no questions asked όπως ο Thomann. Πάντως βάλε στο παιχνίδι και τις μεταχειρισμένες, και λιγότερα χρήματα θα δώσεις και θα έχεις περισσότερες επιλογές. Αυτό ακριβώς το έζησε πρόσφατα φίλος μου που έχει μετακομίσει Αγγλία. Σε κατάστημα που έχει πολλές Gibson/PRS. Εγώ το είχα βιώσει 20 χρόνια πριν στον Chandler (Αγγλία) όταν ζητήσαμε να ακούσουμε Hiwatt και μας άφησε μόνους σε ένα υπόγειο γεμάτο από vintage Hiwatt & Marshall να ακούσουμε ότι ενισχυτή θέλουμε.

Παντως εμενα μου εχει τυχει αυτο που λες ,όχι με κιθαρα*. Ακομα και όταν αγορασα αυτοκινητο, ΔΕΝ το δοκίμασα. Δεν το συζηταω για μηχανηματα. Εχω παρει ενα σκασμο που δεν τα δοκιμασα πρν. Και θα σου πω γιατί. Γιατι ηταν καλλιτερα από εμένα και τις ικανότητές μου. Και όλα τα αγαπησα και σιγα σιγα τα εμαθα και ακόμα τα μαθαίνω. Οι κιθαρες που λες, έχουν ενα πρεστιζ ...που σε ξεπερνα (χωρις να θελω να σε προσβαλω- ελπιζω να καταλαβαινεις πως το εννοω). Για να σου εκαναν κλικ.....εισαι στο σωστο δρόμο...ητοι έπιασες το mojo τους. Πρόσεξε με , εγω ηξερα, όπως και εσυ ξέρεις.....τι θελεις. Θέλεις ΚΙΘΑΡΑ. Δεν λεμε να θες κιθαρα αλλα τελικα να ήθελες ...πιάνο έτσι; Εκει δεν λειτουργει η θεωρία μου. ? Η μουσική είναι κυρίως ψυχολογική διεργασία και η μουσικότητα μέσα σου θα βγει από ένα όργανο που σου κανει κλικ στην ψυχη (κυριως στο ματι δηλαδη). Πιστεψε με ΔΕΝ θα χασεις τίποτα μουσικα αν παρεις μια κιθαρα που και καλα θα ηθελες να έχει μερικά ταστα ακομα ή και καλα δεν σου αρκει σε γκάζι ο μαγνητης της. Προσωπικα δεν βρισκω λογο να δοκιμάσεις καμια. Δοκιμαζαμε κιθαρες σε καποια απογευματινη μας εξοδο .οταν δεν είχαμε κατι καλλιτερο να κανουμε τη δεδομενη στιγμη. Παρε αυτη που σε γυαλισε και σκιστη. * Ψεματα. Και 2 κιθαρες πηρα και ενα μπάσο χωρις να τα δοκιμασω. Mia Baja Tele, Μια LP studio και ένα Fender Jazz Bass Μια χαρα ηταν.

Ωραία ερώτηση, στα όρια του τρολ ? Τα καταστήματα απλώς δεν μπορούν να στοκάρουν, τελεία και παύλα. Στη περίπτωση σου είναι δύο οι λύσεις: 1. Αγορά μεταχειρισμένου με έλεγχο απο τεχνικό 2. Αεροπλανακι, Μόναχο, τρενάκι. Την διαλέγεις, σου κάνουν και set up/ plek και στη στέλνουν ταχυδρομικώς στην Ελλάδα για να μην πάθει τίποτα με το αεροπλάνο. Το μόνο πρόβλημα στη λύση 2 είναι ότι μπαίνοντας μπορεί να κολλήσεις και να μην ξέρεις ποια να πρωτοπάρεις, κάτι σαν τα στριπτιτζάδικα... Καλώς όρισες!

Γενικά τις τελευταίες 2 βδομάδες μόνο βασική υγιεινή, φαγητό, ύπνος και μουσική πέρα από διάβασμα. Οπότε τώρα πρέπει να πλυθούν πιάτα, να τακτοποιηθεί γραφείο-σαλόνι και αύριο να μπει καμιά σκούπα. Ήθελα να πάω να μείνω μόνος μου... Ιδού η ρόδος...