Πίνακας συμμετοχής

Το παραπάνω βίντεο είναι ένα αποτέλεσμα απο την ομάδα με την οποία συμμετείχα φέτος στο World Human Forum στους Δελφούς συνθέτοντας τη μουσική. Ένα βίντεο που αφορά, όπως θα καταλάβετε, το πόσο στην καθημερινότητά μας βρισκόμαστε πραγματικά στο Τώρα. Ένα θέμα που θα είναι πάντα επίκαιρο κατα τη γνώμη μου και πάντα σημαντικό άσχετα με το αν θα έγραφα ή όχι τη μουσική κλπ οπότε αν δε σας ενδιαφέρει το ηχητικό κομμάτι πατήστε mute και δείτε το βίντεο ανευ αυτής. Ελπίζω η κάθε προβολή του να μας δίνει τη δύναμη να ζούμε το παρόν μελετώντας το παρελθόν και έχοντας το βλέμα στραμένο στο μέλλον όπως και θα έπρεπε. ?

τις γυναικες/συζυγους τις ευχαριστουμε κατευθειαν στα grammys.

κατι τετοιες μακακιες κανουμε εμεις οι μουσικοι κ πεθαινουμε στην ψαθα.?

Ποιός είστε κύριε? τι θέλετε?

Πολύ ωραίο το βίντεο, απλό αλλά ακριβώς στο θέμα που θέλει να μεταδώσει κατά τη γνώμη μου. Και η μουσική είναι επίσης πολύ ωραία και δένει με το βίντεο.

Aπο το Lazy club στις 24/3/2019.

Παρασυρόμενος από κανα-δυο θέματα πρόσφατα που αφορούν τη μουσική βιομηχανία, είπα να θίξω ένα θεματάκι που θεωρώ ότι απασχολεί τους μουσικούς ανά τον κόσμο. Το θέμα έχει να κάνει με το credibility ενός κομματιού/μουσικού έργου και κατά πόσον αυτό αποδίδεται σωστά/δίκαια. Δηλ. όταν βλέπουμε ότι ο τάδε έγραψε μουσική/στίχους σε ένα κομμάτι, σε ποιο βαθμό αυτό αντιπροσωπεύει την πραγματικότητα και σε ποιο βαθμό είναι έργο και των μουσικών που έπαιξαν/ενορχήστρωσαν ή του παραγωγού που επιμελήθηκε την αισθητική και τα τεχνικά θέματα. Αυτό που αντιλαμβάνομαι εγώ, είναι ότι συνήθως έρχεται ένας που έχει την μελωδική γραμμή της φωνής και το αρμονικό υπόβαθρο (όχι πάντα) και αυτός συνήθως μνημονεύεται ως συνθέτης του κομματιού. Δεν μιλάω για session δουλειά που γίνεται εν γνώση του μουσικού και συνήθως είναι προκαθορισμένη και προγραμμένη. Αλλά για τις μπάντες πίσω από ονόματα που συνήθως είναι σταθερές και απαρτίζονται από τους ίδιους μουσικούς γενικά. Δεν έχω απτά παραδείγματα, παρά μόνον τη μικρή εμπειρία όσον αφορά ηχογραφημένο υλικό από την μπάντα, και τον τρόπο με τον οποίο αυτό δουλεύτηκε για να βγει, και πως τελικά αποδώθηκαν τα credits. Είναι περισσότερο αίσθηση, ότι αυτό συμβαίνει γενικότερα, παρά διαπίστωση. Αν και, αν παρακολουθήσει κανείς καλλιτέχνες που έχουν κατά καιρούς αλλάξει μπάντες, μπορεί να αντιληφθεί πόσο σημαντικοί είναι οι μουσικοί, όχι μόνο στο ύφος, αλλά και στο καθαρά συνθετικό κομμάτι. Είναι συνήθως οι φιλίες και η αγάπη για τη μουσική και για αυτό που κάνουν, καθώς και ο αφελής (με την καλή έννοια) αλτρουισμός με τον οποίο αντιμετωπίζουν τη μουσική οι μουσικοί; Δηλαδή μια -εν γνώσει τους- παραχώρηση χάριν του συνόλου που λέγεται μουσικό έργο και μουσική γενικότερα; Σκέψεις; Εμπειρίες; Καλό μήνα και καλή εβδομάδα

το δικο μου αγαπημενο(κ με ωθησε κ στο ειδος) ειναι αυτο.απλα ετυχε προχθες κ το τζαμαραμε και το βαζω.για κανενα λογο δεν ειναι διαφημηση.απλα καπου αναφερθηκε σαν ιδεα να στειλουμε δικα μας βιντεο.οποτε ιδου!!χωρις φοβο κ με αρκετο παθος!

Είναι πάρα πολύ ωραίο. Αλλά ρε συ, τι αρνητικά σχόλια ζητάς? Εδώ σου είπε ο Βαγγέλης ότι δεν τρελλάθηκε κιόλας, και σε όλη την πρηγούμενη σελίδα τον ρωτάς γιατί.

Τι θες να ζητάει μετά ποσοστά από τα εκατομμύρια....; Ένα περίεργο πράγμα πάντως, όταν είμαστε μαλωμένοι γράφω hard rock κι όταν είναι όλα μέλι-γάλα μεταξύ μας το ρίχνω στα μελιστάλαχτα κομμάτια.....

Ακόμα και ο καφετζής που έφερνε τους καφέδες στο στούντιο, και μπορεί με μια φράση του να έδωσε έμπνευση, ή να νευρίασε τους παίκτες για να βγεί αυτό το αποτέλεσμα. Παράξενο πράγμα όμως, δεν έχω δει ποτέ στα credits του Φωτάρα να γράφει για την πόντια.

το απόψης ο τόνος στο άποψεις

Το πρώτο κομμάτι είναι πάντα του Χριστούλη. ? Σόρι για το αστείο, νομίζω ότι το κομμάτι είναι όποιου αποφασίσουν τα παιδιά! (οι δυο συντελεστές δηλαδή). Και σε όποιο ποσοστό το αποφασίσουν. Αυτά είναι άχαρα πράγματα (και όταν μιλάμε και για πολλά χρήματα), οι καλλιτέχνες τα αναθέτουν σε δικηγόρους, διαπραγματευτές , μανατζερ , ο Τζάκσον και η Μιγιονσέ στον μπαμπά τους κ.ο.κ.

Αυτό να το θυμηθείς Νίκο όταν έρθει η ώρα.....??

Όπως το έχω εγώ στο μυαλό μου η μπάντα έχει τον ρόλο του ενορχηστρωτή. Έρχεσαι με τρία ακόρντα και μια μελωδία στη φωνή και στο κάνουμε κομμάτι. Εάν έχεις τα πάντα έτοιμα (ξέρεις τι και πως θα παίζουν τα υπόλοιπα όργανα) τότε θέλεις απλά καλούς μουσικούς να παίξουνε αυτά που θα τους δόσεις. Η ενορχήστρωση πολλές φορές είναι σημαντικότερη από την σύνθεση και όπως όλοι γνωρίζουμε μπορεί να αλλάξει ριζικά μια σύνθεση που γράφτηκε απλά σε μια κιθάρα ή πιάνο.

οκ βλεπω οτι την εχετε παει αλλου την δουλεια αλλα αν δεν το ποσταρω θα σκασω ........και φυσικα ΔΕΝ προκειται να στειλω τιποτα ???

Εσεις δεν θΕτε μετρονομο φιλωΟΥς ,εσεις θετε αΦτον

Για τα "Squeeze me baby, 'till the juice runs down my leg" αυτού του κόσμου, ναι παμψηφεί. Στον αντίποδα όμως υπάρχει π.χ. η ποίηση του Καββαδία με τα τρία, τριάμιση ακκόρντα του Μικρούτσικου.

Τώρα τώρα;; Blues Wire !!

Εξαρταται απο την περιπτωση και την ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ. Στις δυο μεγαλυτερες μπαντες ολων των εποχων (Beatles & Rolling Stones) τα credits πηγαιναν(ουν) μονο σε αυτους που ΟΝΤΩΣ εγραφαν τη μουσικη και τους στιχΟΙ (Lennon & Macca στην πρωτη περιπτωση και Jagger& Richards στη δευτερη) . Σε αλλες υπερ-μπαντες (U2,Coldlplay,RHCP) ολη η μπαντα μοιραζεται τα credits μια και προφανως ακολουθουν αλλη διαδικασια "συνθεσης" (οι U2 ας πουμε και οι RHCP τζαμαρουν ολοι μαζι μεχρι να "βγαλουν" ενα "τραγουδι" και δεν περιμενουν τον συνθετη να τους "παει" το τραγουδι). Αλλες μπαντες (Blur π.χ) βαζουν ακομα και τον ΠΑΡΑΓΩΓΟ στα credits. Δεν υπαρχει κανονας....απο τη μια ειναι "δημοκρατικο" και "ομαδικο" το να μοιραζεσαι τα credits απο την αλλη να εχεις γραψει το YESTERDAY και να το ΜΟΙΡΑΖΕΣΑΙ με τον..ΑΜΠΑΛΟ τον τραχανοπλαγια τον Ρινγκο ? που δεν κΣερει να κραταει τις μπαΓΓετες ειναι....καπως ? Οι πιο ΤΥΧΕΡΟΙ παντως ειναι οι ΣΤΙΧΟΥΡΓΟΙ που ΠΑΝΤΑ παιρνουν το 50% των credits & των δικαιωματων και ας μη κΣερουν να βαρΟΥν τη ΛΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ πιστευω οτι αυτος που ΕΓΡΑΨΕ το τραγουδι (δηλ. εβγαλε την ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ των ΑΚΚΟΡΝΤΩΝ και την ΜΕΛΩΔΙΚΗ ΓΡΑΜΜΗ ΤΗΣ ΦΩΝΗΣ) πρεπει να παιρνει ΟΛΑ τα credits της συνθεσης EKTOΣ και αν το τραγουδι εχει καποιο ΠΟΛΥ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ ΡΙΦ το οποιο το χαρακτηριζει.

Παιδιά ο δίσκος είναι συγκλονιστικός, δεν ξέρω τι άλλο να πω, απλά ακούστε τον... Ο Devin η αλήθεια είναι πως βρίσκεται στην κορυφή των προτιμήσεών μου, μιας και δεν έχει βγάλει ούτε έναν μέτριο δίσκο εδώ και τόσα χρόνια. Κάθε δίσκος του είναι ταξίδι.

Ό,τι καλύτερο οι Gojira στη modern metal σκηνή. Ξεχωριστός ήχος, τραγουδάρες, τρομεροί στίχοι, τα έχουν όλα. Εγώ μόλις έβαλα να ακούσω το νέο δίσκο του Θεού. Για να δούμε...

ε δεν επεσε ουρανοκατεβατος!!! αν και τρελαινομαι για Di anno ο στρατηγος Steve εκανε τις σωστες κινησεις.....

This strange composition was writen many years ago in Pelloponisos-Greece in a full moon summer night,the track has an odd rythm in 15/4 except the melody that has also other kind of meters ,the song try to represent the strange feel that we have some times when it is full moon,Sthephan Tsapis play a beatiful blues solo in the second part of this song,anyway the basic chords of the vamp of the solo parts is based on the blues interval of flat fifth ,it s only two chords but they change fast from one another and this is a chalenge for the musician that make a solo but this strangeness is that give in this track the full moon feeling ,at least for me,enjoy. Dimitris Korontzis guitar Stephan Tsapis keyboards Theodore Stavrianos electric bass Leandros Fratnik drums Vassilis Podaras Mix and Recording on V.A.P. Studio Mastering:Dimitris Bellos Αthens-Greece 2017 https://dimitriskorontzis.bandcamp.com/album/empathy

1:14:00 Murray σεμινάριο !!!

Λοιπόν τώρα που το λες, έχω πολύ καιρό να ακούσω αρπίσματα από σένα. Όλα καλά?

ναι αλλα η μετριοφροσυνη σου με τσεκουρεψε παλι. Αυτο ηταν ολοκληρο το ποστ μου.

Έχω άλμπουμ του που τραγουδάει (Flying in ...) και είναι τόσο κακός, όσο εγώ.

Ναι αυτό είναι,αλλά απο την στιγμή που αποφασίζουμε να το πειράξουμε και του δίνω το οκ να βάλει την δική του δουλειά.θεωρώ οτι είναι συνεργασία.(τώρα για ποσοστά θα βάλουμε τον @Tamtam να τα βγάλει ώστε να βγάλει και αυτός την μίζα του γιατί τον συμπαθώ ? Γνώμη μου.

Μπράβο,όμορφο και λιτό βίντεο και η μουσική σου σκίζει.

Ωραιο βιντ,εξαιρετη η μουσικη σου. Δενουν ομορφα μεταξυ τους.

εκει στο 6.40 λεει κατι πολυ ενδιαφερον..

με το κλιπ δεν ξετρελαθηκα να σου πω. Αλλα η μουσικη σου το επενδυσε εξαιρετικα.

Μεγάλη κουβέντα αυτό. Τα λέει καλύτερα η μουσική σου. Συγχαρητήρια.

...θα είσαι για πάντα η τρύπα η τελευταία του ζουρνά.

Υπαρχουν και τα ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΑ δικαιωματα,τα οποια στο ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ειναι πολλα φραγκα...

Πάντως για να μην μπλέκουμε το θέμα, δεν μιλάω για πνευματικά δικαιώματα και έσοδα, ούτε καν για λεφτά. Αλλά για το ποιος είναι ο παράγων/ παράγοντες που καθορίζουν το πώς ακούγεται ένα συνολικό πόνημα/μουσικό κομμάτι. Οπότε δεν με απασχολεί ο στίχος, άσχετα αν θεωρώ κι εγώ ότι δεν αξίζει ΜΕΤΗΝΓΚΑΜΪΑ να μοιραστεί μισά-μισά την πίτα για κάτι που αν δεν υπήρχε η μουσική για αυτό δεν θα ενδιέφερε κανέναν απολύτως τί έχει να πει ο "ποιητής". Όταν φερ' ειπείν, μια μπάντα μπαίνει στο studio να "τζαμάρει" κομμάτι που έφερε ένα μέλος, δεν έχουν όλοι δικαίωμα να θεωρούνται κομμάτι του ηχητικού παζλ, δημιουργικά μιλώντας? Δηλ. οκ, να καταλάβω, αν είσαι ο Prince ή ο Lenny Kravitz που τα γράφουν και τα παίζουν όλα μόνιτς οπότε τα του κρέντιτορς τω κρέντιτι. Mε αφορμή, προσφάτως την ακρόαση ορισμένων κομματιών και ενός δίσκου που έλιωσα στο CD player όταν βγήκε αλλά προσφάτως ξανα-ανακάλυψα πολλά από τα παιξίματα που δεν είχα παρατηρήσει σε πρώτη ανάγνωση (το New York του Lou Reed), βρέθηκα με την απορία, ποιος ήταν ο κιθαρίστας που έπαιξε. Την ίδια απορία όταν προσφάτως θυμήθηκα τον Bryan Adams και τον καταπληκτικό κιθαρίστα του, που νομίζω είναι σχεδόν από την αρχή μαζί. Δεν ήξερα το όνομά του. Κι όμως έχει γράψει απίστευτα εύστοχα θέματα και εξαιρετικά μοτίβα και solo σε όλες τις δουλειές του Adams. Όταν ένας κιθαρίστας( ή πνευστός, ή κρουστός) δηλ. γράφει ένα solo για κάποιο κομμάτι, δεν είναι αυτό μέρος της σύνθεσης?

αυτό είναι ενσωματωμένο με τη μουσική. Στους beatles ποτέ δεν χώριζαν οι στίχοι. ήταν 50% ο ένας και ο άλλος μουσικοί και στίχοι (άσχετα αν ήταν στην πραγματικότητα ο ένας από τους δυό)

Δεν θα το ελεγα.... Προσωπικα το δυσκολοτερο μου ειναι να γραψω στιχους....απο μελωδιες,τραγουδια και μουσικη να φανε και οι κοτες σου γραφω χαλαρα και 10 την ημερα...αλλα οι ΣΤΙΧΟΙ (αν θες να γραψεις πραγματικα στιχο της προκοπης) ειναι...cucumber .... αν ειναι δε να γραψεις και ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ στιχους (στιχους δηλ. που να ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ο κοΖμος και να σε κρεμαει στα..μανταλακια αν ειναι αηδιες.... ) ακομα πιο δυσκολο....αν ειναι να ειναι στα ΑΓΓΛΙΚΑ....ενταξει γραφει και ΣΚΥΛΟΣ μου (ετσι κι αλλιως μπας και τους καταλαβαινει κανεις? ? )

Κι αυτό απ'τα πρώτα καταστροφικά!

Μπορείτε βρε θηρία και παίζετε live με μετρονόμο; Εγώ με όσους το δοκίμασα μου έλεγαν πως "χάνει το μηχάνημα" ....?

άμα ειναι καλή καρέκλα και παίζεται και καλα, γιατί όχι;

Tι να πρωτοπάρω. Για ένα κομμάτι, να έχω talk-box? Πήρα για αφιέρωμα KC and the sunshine band ένα Harmonist και δεν έχω που να το βάλω. Στ' @*3!$1@ μου, εισαγωγή Get down tonight, χωρίς.

Εχει κλειστει καρντια μου Διαλεξε Black Sabbath ή My Sharona Ελα κουνηθειτε, βγαλτε καμια κιθαρα και γραφτε το ριφ σας Στειλτε ΠΜ να φτιαξω το Backingtrack και να γραψετε. Με τους υπολοιπους εχουμε κανονισει. Αν μου ξεφυγε κανενας στις παραθεσεις, θυμηστε μου ποιο θελετε να παιξετε.

Μεγαλύτερο reality check για τις ρυθμικές σου ικανότητες από ηχογράφηση μπάσου σε four-on-the-floor δεν υπάρχει...

Προσωπικά στο μόνο που είμαι μόνιμα αλλεργικός είναι αυτό το καψουροείδος - κονσέρβα - λαϊκοπόπ που είναι ουσιαστικά ένα τραγούδι με σχεδόν τους ίδιους καψουροστίχους σε άπειρες παραλλαγές. Και δεν μπορώ και αυτους τους τραγουδιστές/τραγουδίστριες που βγαίνουν στην αγορά με ρυθμούς εργοστασίου παραγωγής και οι οποίοι (κάποιοι) μπορεί να έχουν φωνή αλλά είναι προφανές ότι η αγαπημένη τους ασχολία είναι να κοιτιούνται στον καθρέφτη και να ζαλίζονται από το χάι του αυτοθαυμασμού. Πέραν αυτού, είμαι κατά καιρούς αλλεργικός στα πάντα. Και υπάρχουν περίοδοι που δε θέλω να ακούω καθόλου μουσική γιατί με ενοχλεί είτε είναι Μάιλς Ντέιβις, είτε Μπαχ, είτε Καζούλης. Και στο αμάξι το μόνο που μπορώ να ακούσω είναι ο σταθμός της εκκλησίας όταν έχει υπερδογματικές συζητήσεις (αν αντιληφθώ διαλλακτικότητα το κλείνω) με ιερείς και θεολόγους και μόνο ΑΝ δεν παρεμβάλλονται λειτουργίες.

Με τι άρχισα δε θυμάμαι καν, μάλλον maiden 7-8 ετών. Junkie έγινα πολύ μετά όταν άκουσα αυτό!!!