Πίνακας συμμετοχής

Μόνο σε μια χώρα που στηρίζει τα όνειρά της σε πεθαμένα βασίλεια του μεσαίωνα, με μια πολιτική κουλτούρα βασισμένη αποκλειστικά σε ρουσφέτια και αριστερίστικα συνθήματα που έχουν παγκόσμια καταρρακωθεί εδώ και 40 χρόνια, και με αυτοκαταστροφικό νεποτισμό που σαν γάγγραινα έχει σαπίσει όλο της το είναι, μόνο σε μια τέτοια χώρα θα ακούγονταν παντού στα ραδιόφωνα ο ανατριχιαστικά εξαμβλωματικός στίχος "Κλαίω κι οδηγώ στην Αττική οδό- και κάτω απ’ τη ζακέτα φοράω νυχτικό", και θα θεωρείτο και υψηλή έντεχνη ποίηση και κουλτούρα από πάνω.

Μονο και μονο απο το γεγονος οτι ολοι αυτοι δεν ειναι (ενεργα) μελη στο noiz, φαινεται το ποϊον τους.

Χθες το βράδυ είδα ένα τρομερό ΕΦΙΑΛΤΗ. Είχα πάει σε ένα ΜΑΓΑΖΊ και έπαιζε η Πρωτοψάλτη,η Αρβανιτάκη ,η Τσαλιγοπούλου,ο Μουζουράκης και ο Μπάσης ενώ το πρόγραμμα άνοιγε η ΗΡΩ .... Τρόμος.

Σε φανταζομαι να χρησιμοποιεις pc για να ποσταρεις στο noiz

Aπο το Lazy club στις 24/3/2019.

Εκτελεσάρα...

Τον Καρβελα ξεχασαμε...

επανερχομαι τα ρεστα μου με.. Πυξ λαξ συννεφα με παντελονια , Οναρ Ονιραμα δεληβορια αλλα τα δυο αγορια που δεν την παλευω με τιποτα λεμε.... ειναι Μαραβεγιας κ Μουζουρακης... {και οποιοσδηποτε ηθοποιος την εχει δει {και} τραγουδιστης..} ξεχασα κ την Μποφιλιου...κλαψ...

Προσωπικά στο μόνο που είμαι μόνιμα αλλεργικός είναι αυτό το καψουροείδος - κονσέρβα - λαϊκοπόπ που είναι ουσιαστικά ένα τραγούδι με σχεδόν τους ίδιους καψουροστίχους σε άπειρες παραλλαγές. Και δεν μπορώ και αυτους τους τραγουδιστές/τραγουδίστριες που βγαίνουν στην αγορά με ρυθμούς εργοστασίου παραγωγής και οι οποίοι (κάποιοι) μπορεί να έχουν φωνή αλλά είναι προφανές ότι η αγαπημένη τους ασχολία είναι να κοιτιούνται στον καθρέφτη και να ζαλίζονται από το χάι του αυτοθαυμασμού. Πέραν αυτού, είμαι κατά καιρούς αλλεργικός στα πάντα. Και υπάρχουν περίοδοι που δε θέλω να ακούω καθόλου μουσική γιατί με ενοχλεί είτε είναι Μάιλς Ντέιβις, είτε Μπαχ, είτε Καζούλης. Και στο αμάξι το μόνο που μπορώ να ακούσω είναι ο σταθμός της εκκλησίας όταν έχει υπερδογματικές συζητήσεις (αν αντιληφθώ διαλλακτικότητα το κλείνω) με ιερείς και θεολόγους και μόνο ΑΝ δεν παρεμβάλλονται λειτουργίες.

Με αφορμή το χτεσινό live στο fuzz, ο νεαρός κύριος από το LA

Μπα τίποτα. Δεν έχει να κάνει με συνάφεια ή συμπάθεια. Απλά ενεργοποιούν παράξενες νευρικές συνάψεις. Χωρίς εμπάθεια ή κάποιο ψυχολογικό υπόβαθρο και χωρίς εκλογικευμένες εξηγήσεις. Από τα κομμάτια που παρέθεσες ας πούμε, με όλα είμαι κομπλέ. Μάλιστα σκέφτομαι να ιδρύσω "σύλλογο φίλων που ΔΕΝ παριστάνουν ότι ΔΕΝ τους αρέσει το Ηοtel California".

το χειροτερο..ειναι να γυρναει το παιδι σου απο το νηπιαγωγειο κ να σου τραγουδαει Ξημερωματα δινεις δικαιωματα... Που διαλα το ακουσε... του ειχε κολλησει για μερες...

Γενικά με κάλυψαν αρκετοί συμφορουμίτες - και για το "εντεχνο" και με λίστες χιλιοακουσμένων (Πνοή και Νύξη, fusion) και με συμπεριφορές-trends (Υameth). Ακόμη όμως και στις μουσικές που δεν ακούω γενικά, όπως π.χ. την hip-hop, υπάρχουν διαμαντάκια. Επίσης, επειδή δεν τα έχω και πολύ καλά με την ελληνική μουσική -και δη το σύγχρονο έντεχνο- ανακαλύπτω πολλές φορές κομμάτια ΄ή παιξίματα, κυρίως μέσω φίλων που εμπιστεύομαι το μουσικό τους αισθητήριο, που με εκπλήσσουν ευχάριστα, διάφορα ωραία πράγματα που δεν γνώριζα. Δεν πιστεύω ότι αν ακούει κάποιος μουσική, μπορεί να αποκλείσει ολόκληρα είδη (OK, djent δεν μπορώ να ακούσω). Η μουσική όμως είναι απέραντη, από την ethnic και τη jazz (μετρήστε μόνο πόσες υποκατηγορίες), μέχρι την metal, το blues, τη soul, ψυχεδέλεια, indie, classic rock, alternative, folk, την κλασική -soundtrack, reggae , soul jazz, τα πάντα όλα... σε όλα τα είδη θα βρεις όχι ένα, ΠΟΛΛΑ πράγματα που αξίζει να ακούσεις και θα γουστάρεις και αφάνταστα! Αν κάποιος είναι ανοιχτός μπορεί να βρει -ακόμη και με το σταγονόμετρο, σε κάθε είδος, κάτι που να αξίζει για κείνον. Το θέμα είναι ποιος έχει χρόνο να ασχοληθεί με ένα είδος που τον απωθεί εξ ορισμού... edit -Παράδειγμα: ως νησιώτης, τη βρίσκω πολύ με τα παραδοσιακά του τόπου μου, τα βιολιά σχεδόν με συγκινούν, η κρητική λύρα με ξετρελαίνει. Αυτο πoυ δεν αντέχω είναι οι σύγχρονες βέρσιονς τους (π.χ. Πάριος) με την τέλεια ηχητική , τα γυφτονησιώτικα των Κονιτοπουλέων κ.ο.κ. Άρα αν έλεγα ότι είμαι αλλεργικός σε κάτι , αυτό δεν θα ήταν ένα είδος μουσικής γενικά ή ένας καλλιτέχνης συγκεκριμένα, αλλά αυτό που αντιπροσωπεύει ο καλλιτέχνης και η αισθητική που διέπει αυτό που κάνει. Beatles for ever ρε

My sharona....The wall....hes a woman shes a man....αυτα με προσανατολισανε. Αυτο ομως με κατέστρεψεπρεπε ΑΜΕΣΑ να μαθω να παιζω κιθάρα και να νοιώθω συνέχεια αυτο που ένοιωσα οταν το πρωτοάκουσα!!!!!!

1- Θα γράψεις κανονικά audio όλο το backing track, δηλαδή τις βάσεις (πλήκτρα) σε δύο κανάλια stereo. 2- Θα γράψεις ένα κανάλι mono ή stereo τον οδηγό (π.χ. την μελωδία) για να ξέρει η τραγουδίστρια που θα πατήσει. Τα δύο πιό πάνω εννοείται πως θα είναι συγχρονισμένα πάνω στα μέτρα & ταχύτητα στο daw. 3- Τραγουδάει η τραγουδίστρια ακούγοντας τα πιό πάνω, backing track & οδηγό. 4- Αφού τραγουδίσει σωστά, κάνεις mute τον οδηγό ή τον αφαιρείς τελείως. 5- Προσθέτεις - αφαιρείς - κάνεις τις όποιες ρυθμίσεις θέλεις.

Δεν είμαι σίγουρος αν πρέπει να σιγοντάρω σ'όλο αυτό... έχουμε στήσει την μουσική στον τοίχο και πετάμε πέτρες όπου (δεν) γουστάρει ο καθένας για πολύ προσωπικούς λόγους που καμία σχέση δεν έχουν με την μουσική δημιουργία, αλλά περισσότερο με τον καναπέ του ψυχιάτρου. Αφού όμως ο δημόσιος λιθοβολισμός ΕΙΝΑΙ εκτόνωση, ας ρίξω με τη σειρά μου : Δεν μπορώ να ξανα-ακούσω χωρίς ωτοασπίδες μουσικές που προηγήθηκαν της εμφάνισής μου στον πλανήτη, αλλά που τις ανακάλυψα περίπου στην πρώιμη εφηβία μου (πριν ανακαλύψω τις mainstream μουσικές των 80'ς) : Country (usa), old rock/n/roll (one two three o'clock..μπλιάχ-μπλιάχ), Big Jazz Bands (με ή άνευ vocals), Beatles, Beatles, Γερμανική λαική μουσική (ευτυχώς δεν ακούγεται πουθενά πια, ήταν κάτι σαν Country, ή μάλλον ακριβώς σαν country), Latin (ούτε τις απόκριες..) , τις περισσότερες Οπερες... Από μουσικές της εποχής μου ποτέ δεν άντεξα το pop μπαλαντο-Rock (Brian Adams.. μπλιάχ, Queen κ.λ.π. ) αλλά και κάθε Glam Rock Band (καρικατούρες και γελοιογραφήματα του πρότερου Hard-rock), και βέβαια τα Ελληνικά της εποχής του βενζινάδικου και δώθε που δεν εκφράζουν τίποτα ή αν κάτι εκφράζουν να μας το εξηγήσουν επιτέλους (.. στα σύννεφα να'χω Γω, βενζινάδικο.. ντάξει -έκοψα και την ποίηση μετά απ'αυτό) Α,και Beatles.. Πιο πολύ απ'όλα πάντως με ενοχλεί βαθιά η ίδια η ύπαρξη της μουσικής (μία είναι) που ακούγεται στο διαπασών από τα ανοικτά παράθυρα ή τη ντουντούκα του Γύφτου με το 4x4 και με τα παιδιά μέσα να μαθαίνουν από μικρά.. Τέτοιοι είναι οι στίχοι που οι μουσικοί ΟΣΑ και να πήραν για να παίξουν, θα έπρεπε να παραιτηθούν /να αλλάξουν επάγγελμα /να γίνουν Γύφτοι για να δείξουν στους άλλους Γύφτους τον σωστό δρόμο, και ΟΧΙ να συμμετάσχουν στο Εγκλημα.. Το ίδιο (αν και λιγότερο) με ενοχλεί ή μουσική των άλλων που δεν είναι αλλά ΘΕΛΟΥΝ να γίνουν Γύφτοι, και οδηγώντας αφήνουν να βγει από τα ανοικτά παράθυρα κάθε είδους RAP , κάτι κρητικά μερακλωτικά, mainstream Teckno, αλλά κυρίως το demo CD του Subwoofer τους.. Y.Γ. Για τους Γύφτους : Ανθρωποι με κεφαλαιό υπάρχουν παντού, καλό είναι να έχουμε την ευθυκρισία να το αναγνωρίζουμε ..

Εντάξει τώρα; Προβιβάζομαι; ? Βασικά, πιο κομματάρα από αυτό, δεν...

Οντως εκτελεσαρα σε κομματαρα.

Εγω ειμαι καπως αλλεργικος σε μεγαλο μερος της ελληνικης μουσικης. Δεν ειναι καν το μουσικο στυλ που με ενοχλει, αλλα το γεγονος οτι πολλες φορες ειναι κακοπαιγμενη, χωρις ιδεες, χωρις ουσιαστικα ενορχηστρωση (οπως αυτη που υπηρχε πριν ερθουν τα ηλεκτρικα οργανα που ποτε δεν βρηκαν ουσιαστικη θεση στα ελληνικα), χωρις συμμετοχη απο τη μπαντα. Ειναι οι ηχοι ενος λαου που δεν ακουει μουσικη, αλλα τη χρησιμοποιει για υποκρουση στο γλεντι (πραγμα που ειναι καλο για το γλεντι, αλλα οχι και τοσο για τη μουσικη ?). Ακομα και οι στιχοι ειναι ο ελληνας των τελευταιων δεκαετιων που ψαχνει εναγωνιως να βρει ποιος ειναι (αν ψαχνει), και ακομα δε βρηκε και τιποτε σπουδαιο.. ? Ειναι και θεμα γενιας βεβαια. Οταν ημουν πιτσιρικας, η ακουγες ροκ η ελληνικα. Ε εγω στα ελληνικα δεν πηγα ποτε.

Πέρα από τα ποντιακά που ανέφερα πιο πάνω, δεν μπορώ να ακούσω αυτό είδος "μουσικής" με τα μπρούταλ (na xeso mesa) φωνητικά, εννοείτε και ότι τα συνοδεύει (καλά αυτά κι αν είναι..). Είναι δυνατόν να ονομάζετε μουσική αυτό το πράγμα;

ΦιλωΟΥς υπάρχει και ΠΟΛΥ χειρότερο.. Εφιάλτης στο δρόμο με τις λεΦκες λαιμαι

Κύριοι, αν είναι να λέμε ονόματα πέραν του γενικού "έντεχνο", τουλάχιστον να βάζουμε τους headliners Δλδ λίγο ντροπή τόση ώρα να ξεχνάμε αυτή τη καλλιτέχνιδα Με έπιασε ήδη φαγούρα

Σε ό,τι ψηφιακό ?

όταν η τεχνική ερωτεύεται την μουσική, οι νότες δεν τρέχουν να σου κρυφτούν... τρέχουν να σ΄αγκαλιάσουν...

"I've no idea, it's worth whatever some blues-lawyer wants to pay for it" ? Θρυλικός Steve Albini... Ωραίο επεισόδιο από το studio του. Το ep. 18 έχει τον Lee Ranaldo των Sonic Youth.

στην πυρα !

Απολαυστικά τα ποστς. Έχω αρκετά μεγάλη λίστα πραγμάτων που με στέλνουν προς αναζήτηση αντισταμινικών-ακορντεόν, Police, ρέγγε, Toto, τζίπσι τζαζ κλπ-αλλά αν μιλάμε για νοσηλεία και ενέσεις κορτιζόνης ανά 12ωρο, τότε μιλάμε για οτιδήποτε με μπουζούκι. Δεν χρειάζεται να ακούγεται(είμαι απολύτως βέβαιος πως σκοτεινά κέντρα υπό την καθοδήγηση σατανικών, αδίστακτων εγκεφάλων κατασκευάζουν μουσική με το μπουζούκι σε πρώτο ρόλο, το οποίο όμως στη συνέχεια το αφαιρούν για να μας ξεγελάσουν, αλλά εμείς δεν μασάμε κύριοι)αρκεί να υπάρχει κάποια, έστω μακρινή, σχέση...ξέρω γω, η δεύτερη ξαδέλφη της γυναίκας του ηχολήπτη από τον πρώτο του γάμο είχε κάποτε έναν γκόμενο που ο θείος του είχε ένα τέτοιο στη ντουλάπα...μου αρκεί αυτό. Αναγούλα.

Στην γυναίκα σου το έδειξες το βίντεο.....; Επί την ευκαιρία δείξε και το ποστ σου?

Ωραία πρωτοβουλία Σπύρο! Εγω καθορίζω τα ριφ στα πριν το 1972 και τα μετά. Το 1972 είναι η χρονιά που κυκλοφόρησε το Smoke on the water και θεωρώ πως είναι ο ορισμός του ριφ αν και έχουν υπάρξει πολλά και απίστευτα εξ ίσου καλά όπως ήδη έχουν αναφερθεί. Οποιος αρχάριος πιάσει την κιθάρα αυτό θα προσπαθήσει να παίξει. Στα πριν λοιπόν, για μένα είναι το All right now των Free αν και δεν είναι ακριβώς ριφ αλλά γκρουβ θα έλεγα. Την εποχή εκείνη (επειδή εγω ζούσα και τότε...) έπεσαν πολλά ριφ, απο Stones, Beatles, Zeppelin, Hendrix, Santana, Cream, Sabbath, Doobies, κ.α. οπότε μου είναι αρκετά δύσκολο να διαλέξω αλλά και να θυμηθώ το σκίρτημα. Πάνε και κάμποσα χρόνια ε...

Γενικά είμαι ανεκτικός σε όλα τα είδη μουσικής. Παράγων που καθορίζει την ακρόαση είναι η διάθεση. Είναι όμως ένα συγκεκριμένο πρόσφατο κομμάτι που πραγματικά η αντίδρασή μου μπορεί και να χαρακτηριστεί αλλεργική λόγω των συμπτωμάτων που νιώθω. από την πρώτη φορά που το άκουσα απο τα πρώτα μέτρα δεν ξέρω τι με έπιασε. Με ενοχλεί πραγματικά, δεν το ανέχομαι. Τώρα δεν ξέρω, ενώ θα άκουγα από αδιάφορα έως ευχάριστα ανάλογα του στύλ, αυτό το ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ που το ΚΑΤΑΡΙΕΜΑΙ χαχαχαχχαχαχαχ με ενοχλεί. Δεν ξέρω, κάποια όργανα στην ενορχήστρωση και συνδυασμός με τη χροιά της φωνής. Σαν στοιχεία όλα αυτά αμα τα ακουγα ξεχωριστά δεν θα με ενοχλούσαν γιατι είναι όλα καλά. Σαν συνολική ενορχήστρωση και ηχόχρωμα με τρελαίνει μιλάμε, μπορώ να τα σπάσω όλα. Η το κλείνω όπου ακούγεται ή φεύγω. Αν κάποιος με μισεί πολύ και θέλει να με βασανίσει ή να με σπάσει για να ξεράσω ένα μυστικό π.χ. ας με δέσει σε ένα δωμάτιο και να βαλει να παίζει repeat αυτό το κομμάτι. Ούτε να το σκέφτομαι δεν θέλω να μου συμβεί. χαχαχαχαχα

τι γαματη μπασογραμμη...

Διακρίνω μια εμπάθεια με ορισμένα είδη και καλλιτέχναι και δεν μ' αρέζ. Εγώ το εντοπίζω καθαρά ψυχιατρικά το πράμα. Δηλ. κάποιες μουσικές πατάνε το κουμπί του 'snap' μέσα μου και δεν κάθομαι να το δικαιολογήσω ή να βρω αίτια. Και είναι από όλο το φάσμα της μουσικής. Gkourmoul στα lives δεν πάω για να ακούσω κομμάτια που μ΄αρέσουν, αλλά μπάντες. Και να πιω μια-μπυρα-δυο και να ακούσω ήχους να δω πετάλια και τέτοια nerdy.

αν εκανε κ Guest σταρ ...Η μποφιλιου?

+1. Ακούμε την ιδια "μουσική" στο αυτοκινητο! Γενικά ειμαι ανεκτικός σε οτι κυκλοφορεί λόγω Ραδιοφωνικού παρελθόντος αλλά άνθρωποι είμαστε και έχουμε και λέμε: 1. Scorpions και Γκαζεροζες. 2. Οι απανταχού Ξυλουριδες. Πως γινεται να βγάζει αυτο το νησι μια μονο φωνητική χροιά... 3. Τα Dj remakes που επειδή έβαλαν μια λούπα ντραμς απο κάτω, νομίζουν πως εγραψαν την 5η του Μπετοβεν και τους ημιμαθείς ραδιοντιτζεϊ που τα αναπαράγουν με ύφος εφευρέτη. 4. Χαρούλα, Τσακλανιδου, Σταμάτηδες και ολο το ρομαντικό "ελαφρολαικο ροκ" των 80'ς και 90'ς. 5. Την κουλτούρα "ο Μπάμπης ο φλου". Βαριέμαι. Πέρασε δίπλα μου και δεν το πήρα χαμπάρι. Κουρδιστε επι τελους! 6. Την υποκουλτουρα disco trash που αναβιώνει όλα τα αξιολησμονητα του Cerone και Boney M λόγω άγνοιας των dj που τα σερβίρουν. Αυτά για την ώρα.

Aυτά είναι το 1% μόνο της μουσικής που δεν αντέχω. Oπότε, και να πέσει κάτι στην αντίληψή μου, ή το κλείνω, ή φεύγω, ή το παίρνω απόφαση. Πάντως πλέον αυτά τα πράματα δεν τα ακούω σχεδόν πουθενά, ούτε ραδιόφωνα, ούτε TV, ούτε σε τοίχους φίλων ή στο feed μου, οπότε όλα κουλ.

Μου γυρίζουν τα άντερα τα παρακάτω: (παραθέτω καλλιτέχναι σχετικούς με τα είδη μουσικής που ανέχομαι. Τη λίστα την έχω από τότε που είχα κάνει ένα post στα σοσιαλμιδς περί σιχαμένων τραγουδιών που με χτυπάνε στα μηνίγγια) -Anouk, Nobody's wife-Skunk Anansie: Weak as i am-Smoke on the water-Guns n' Roses: Don't cry-Μeat Loaf: I would do anything... -Yes: Owner of a lonely heart -Steve Miller Band: Abracadabra -Phil Collins: Εasy Lover -Status Qvo: You're in the Army now -The offspring: Self esteem -Evanesence: ΟΛΑ -Nickelback: Protopsalti -Coldplay: Adventure of a lifetime -The Doors: Roadhouse Blues -Peter Frampton: Show me the way -Bachman Turner Overdrive: You aint seen nothing yet -Eric Clapton: Wonderful Tonight -Eric Clapton: Layla -Blue Oyster Cult: Don't fear the reaper -OTI KOMMATI EXEΙ ΠΑΙΞΕΙ ΣΕ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΤΗΛΕΦΩΝΙΑΣ -Christopher Ross-Ride like the wind -Foreigner: Girl like you -U2: With or without you -Whitesnake: Is this love -Mr Mister: Kyrie (EΛΕΟC) -Canned Heat: On the road again -3 Doors down: Kryptonite -Sting: Fragile -No Doubt: Don't speak -The Stranglers: Nice and sleazy -Spandau Ballet: True -Deep Purple: Child in time - >> : Soldier of fortune - >> Perfect Strangers - The Beatles: Come together -Wild Cherry: Play that funky music white boy -ΤΟΤΟ Στρίβω και περνάω στο απέναντι πεζοδρόμιο με έννοιες όπως ΑOR, fusion, prog, nu-metal, νησιώτικα (αναφέρθηκαν, αν και είναι άδικο να τσουβαλιάζουμε, θα πω Κονιτοπουλιώτικα), νεο-μαντινάδες.

Την αγαπαω αυτην την κομματαρα και την παιζετε-οπως ειδα κι απο κοντα σε προηγουμενο σας λαιβ-εξαιρετικα. Να πω βεβαια την αληθεια δεν περιμενα και κατι λιγοτερο.

μ@λακιζεστε τωρα σε ενα θρεντ που δεν ειναι γι αυτο το σκοπο....με αγαπη το λεω κοφτε εδω κ ποσταρετε καμια μουσικη να γουσταρουμε!!!

Πολύ ωραίοι, μπράβο!!!

Το 'χω ξαναπει. Σαν το παλιο καλο κρασι!

+1 στο superfunk για τους Έλληνες "ροκάδες τσε γκεβάρα" και δε συμμαζεύεται... εμετός ?

Ωραίο θέμα! Το "βαριέμαι να τραγουδήσω/απαγγείλω στίχους" στυλάκι/μοτίβο που με κάνει να θέλω να χαστουκίσω κάποιον για να ανάψουν λίγο τα αίματα και οι παντελώς χαζοί στίχοι προσπαθώντας να περάσουν "μούρη". Παράδειγμα

Ούτε ο χρόνος δεν τον αγγίζει, σεμινάριο παιξίματος !!!

Tσεκαρε τους επισης καναδους.

Τα 'χουμε ξαναπεί. Ζούμε την εποχή της απόλυτης ποζεριάς. Το περιτύλιγμα έχει αποκτήσει μεγαλύτερη σημασία από την (πρώην;) ουσία. Πριν την κυριαρχία της εικόνας, ακούγαμε μουσική χωρίς βίντεο και κρίναμε αυτό που ακούγαμε (η εικόνα στο live ερχόταν μετά). Τώρα αυτό που βλέπουμε και αυτό που ακούμε πάνε μαζί from the get go. Προσωπικώς όταν θέλω να σιγουρευτώ ότι μια καινούρια μουσική μου αρέσει, την ακούω χωρίς να κοιτάζω. Αν περάσει το τεστ, μένει. Στον αντίποδα άμα θέλω να θαυμάσω τις γκομενίτσες του κλιπ, κλείνω τον ήχο.

Αντε δεν ξεκινατε να κανετε ενα μικρο κλιπακι, που να παιζει ο καθενας το ριφακι που τον "κατεστρεψε" ? Δεν ειναι αναγκη να γινει ολοκληρο το κομματι, μονο το ριφφ. Οποιος δεν εχει τον καταλληλο εξοπλισμο και ειναι Αττικη, μπορει να ερθει να το γραψει σε μενα. Μπορουμε μετα να το κανουμε ενα βιντεο-ποτπουρακι με ολα τα ριφφ. Αναλαμβανω παραγωγη. ΥΓ μη φοβηθει ή ντραπει κανεις απο τους "αρχαριους" οτι δεν θα μπορεσει να το παιξει. Εχει ατελειωτα κανονακια μεχρι να το πετυχει και θα το πετυχει. PM me για λεπτομερειες και να κανονισουμε τεσπα.