Πίνακας συμμετοχής

Το θέμα είναι ότι από μια ηλικία και μετά δεν φτιάχνουμε μουσικές αναμνήσεις ή εν πάση περιπτώσει το κάνουμε πολύ σπανιότερα. Οπότε αυτό που λένε οι λίγο μεγαλύτεροι συνάδελφοι παραπάνω, ότι δηλαδή ακούν κατά κύριο λόγο πράγματα που γράφτηκαν τις δεκαετίες του 70 και 80 ξέρω γω, έχει να κάνει ακριβώς με αυτό. Δεν είναι απλώς ότι μας αρέσουν εκείνες οι μουσικές περισσότερο απ' οτιδήποτε κυκλοφορεί τώρα. Είναι κυρίως ότι εκείνα τα ακούσματα έχουν συνδεθεί με πολλά και μεγάλης έντασης συναισθήματα και ταυτίζονται με περιόδους του παρελθόντος μας. Εξ ου και οι "μουσικές αναμνήσεις" που αναφέρω στην αρχή. Όσο καλό κι αν είναι ένα νέο γκρουπ, δεν μπορεί να ανταγωνιστεί με τίποτα τις μουσικές που συνόδευσαν τους πρώτους μας έρωτες, τις πρώτες επιτυχίες και απογοητεύσεις, την τρομερή ορμή των 20 ετών, την ανακάλυψη της ίδιας της ζωής εν ολίγοις. Πέραν αυτού και μιλώντας καθαρά προσωπικά, έχω να πω και το εξής: όπως έχω ξαναγράψει και παλιότερα, διανύουμε μια εποχή απιστευτης μουσικής αυθονίας. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν και εξαιρετικές προτάσεις αλλά και τρομαχτικές ποσότητες σαβούρας. Θέλει περισσότερη υπομονή απ' ό,τι πριν τις εποχές του youtube, του spotify και του εύκολου home recording, για να ανακαλύψει κανείς αυτό που του αρέσει και αναπόφευκτα μες στην αναζήτηση, πολλή από τη σαβούρα θα την φάει στα μούτρα θέλει δε θέλει. Πολλές φορές αυτό είναι αποκαρδιωτικό για τη συνέχεια της αναζήτησης.

Για παρτε μια ιδεα απο το Medley (αναμενω την κιθαρα απο το 2 ριφ) Μονο ηχος προς το παρον ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΔΥΝΑΤΑ ?? medley rough mix.mp3

Σε ότι αφορά το υποκειμενικό του θέματος αντιλαμβάνομαι ότι αυτό που αρέσει σε κάποιον του αρέσει για κάποιους λόγους και είναι σεβαστό. Στην αντικειμενική αξιολόγηση της τέχνης, η οποία συνήθως γίνεται από ιστορικούς και η οποία ουδεμία σχέση έχει με γούστα, μια σημαντική παράμετρος που αξιολογείται είναι το κοινωνικό πλαίσιο που αποτυπώνει και σε κάποιες (λίγες) περιπτώσεις που επηρεάζει ένα έργο τέχνης. Αποσπασματικά, το ένα έργο τέχνης, γιατί στην περίπτωση των κινημάτων; Εκεί αλλάζουν πολύ τα πράγματα. Έχουν περάσει πολλά χρόνια που έκλεισα τα βιβλία της ιστορίας της τέχνης και με ντροπή παραδέχομαι ότι δεν έχω παρακολουθήσει τις ακαδημαϊκές εξελίξεις για δεκαετίες αλλά αυτό που νομίζω ότι παραμένει σταθερό είναι πως, η τέχνη αποτυπώνει την κουλτούρα του χρόνου και του τόπου και αξιολογείται σαν σημαντικό ιστορικό εργαλείο με αυτά τα κριτήρια. Για παράδειγμα, παραστάσεις από τις τοιχογραφίες του Chauvet στην κλασική εποχή θα ήταν άνευ σημασίας, όπως και οι βυζαντινές εικόνες που δημιουργούνται στην σημερινή εποχή. Ο Ιστορικός του μέλλοντος σίγουρα δεν θα κοιτάξει τι ζωγραφίζουμε σήμερα αλλά θα δει τις σειρές που παρακολουθούμε, τα videogames που παίζουμε και σίγουρα την μουσική που ακούμε και εκεί θα τα χάσει. Περισσότερα από 100 χρόνια παγκόσμιας μουσικής συνυπάρχουν αρμονικά στην εποχή μας, όλα τα είδη. 20άρηδες Έλληνες ακούνε Τάγκο και την ίδια στιγμή συνομήλικοι τους Ιάπωνες μαθαίνουν swing. Η μουσική επένδυση στις ταινίες μας μπορεί να είναι ξεπατικωτούρα Βιβάλντι και στην επόμενη σκηνή Ζέπελιν ή dubstep . Δεν έχει ξαναγίνει αυτό στην ιστορία του είδους μας. Είμαι μπερδεμένος και ενθουσιασμένος ταυτόχρονα. Και σίγουρα δεν μπορώ να πιστέψω ότι μόνο για τα τελευταία 20-30 χρόνια σταμάτησαν οι άνθρωποι να βγάζουν καλή μουσική.

Αν ακούγαμε μουσική με καθαρά μουσικά κριτήρια θα ακούγαμε όλοι μόνο Μότσαρτ. Η μουσική όμως και ειδικά η μουσική του σήμερα, του κάθε σήμερα και ακόμα ειδικότερα η μουσική του σήμερα που απευθύνεται σε νέους, κουβαλάει ένα πακέτο εμπειρίας, που με το γνωστό κλισέ αποκαλείται "τρόπος ζωής". Θα έλεγα ότι μουσικές σαν το ροκ του 70 ή το πανκ του 80 λειτουργούσαν σαν όχημα μιας παγκοσμιοποιημένης σκέψης, μέσα φυσικά από τους σχεδιασμούς της βιομηχανίας αλλά και της πολιτικής προπαγάνδας. Όταν λοιπόν εμπλέκονται αυτοί οι φορείς, με όλα τα μέσα που τους αναλογούν, φτιάχνονται και τα μεγάλα έργα, η παντοδύναμη παπική εκκλησία του 16ου αιώνα έφτιαξε την capella sistina, αν η πτώση του χριστιανισμού συνεχιστεί σε λίγο ούτε ζωγραφιές με σπιτάκια και ανθρωπάκια με τεράστιες μούτζες για χέρια δε θα μπορεί να φτιάξει. Αν λοιπόν σήμερα το εργαλείο προώθησης της παγκοσμιοποιημένης σκέψης είναι αν όχι αποκλειστικά αλλά σε τεράστιο ποσοστό το internet, με όλα τα συμπαρομαρτούντα όπως games, social media, youtubers κλπ, τότε είναι λογικό τα κεφάλαια και η προσπάθεια για τη μουσική αν μη τι άλλο να είναι λιγότερα. Άλλωστε η πωλήσεις ολοκληρωμένων δίσκων είναι ουσιαστικά στο 10%, ο απόλυτος αριθμός πωλήσεων είναι κάτω από το μισό σε σχέση με τις αρχές των 00s, και από αυτές τις πωλήσεις το 75% είναι streaming συνδρομές. Άρα το ζητούμενο είναι το hit, το τραγούδι που θα ξεχωρίσει ανάμεσα στα (κυριολεκτικά ) 50 εκατομμύρια άλλα διαθέσιμα της πλατφόρμας, που όλα μας κουνάνε το χέρι να τα προτιμήσουμε. Με αυτήν την έννοια τα ολοκληρωμένα άλμπουμ στο στυλ των φλόυντ και ζέπελιν, είναι θέμα χρόνου να γίνουν μουσειακά εκθέματα στο στυλ του Μιχαήλ Άγγελου. Ως μουσειακά εκθέματα λοιπόν, καλό είναι να τα επισκέπτονται και τα πιτσιρίκια. Και αν τα εν λόγω πιτσιρίκια έχουν φάει πετριά με τη μουσική, και δεν τα έχει απορροφήσει εντελώς το facebook και το fortnite, αυτό είναι ευχάριστο, πολύ ευχάριστο, και ας ακούν και το πιο πεταμένο πράγμα. Με Slayer μεγαλώσαμε, πιο πεταμένο δεν υπάρχει ? θα τη βρουν αργότερα την είσοδο στο μουσείο.

Εμένα οι κόρες μου λένε αυτά που έλεγα στον παππού μου για τα δημοτικά που άκουγε. Αυτός δεν μπορούσε να δεχθεί τους B.T.O. που αγουγα τότε. Ο Kanye που ακούνε οι σημερινοί youngsters εμένα με Kanye να θέλω να πέρδομαι, οι δε Isotope που άκουγα προχτές έκαναν τη κόρη μου ν' αναφωνίσει: "Έλεος ρε μπαμπά, πως τ' ακούς αυτά".

Αν συνδυάσουμε αυτά τα δύο, εύκολα προκύπτει ότι το 80 η Ελλάδα ηταν πολυ πιο μπροστά. Πάρε τις ταινιες του Στάθη Ψαλτη. Αν πετυχετε κάποια απο αυτες στην ροή καναλιου θα δείτε ότι.......δε θα τη δειτε. Η Μιση είναι με "μπιπ" και η άλλη μιση με "μωσαικό"¨. Μονο η τεχνολογια προχώρησε στην Ελλάδα και παντου. ¨Ολα τα άλλα πηγαν προς τα πίσω.....στον μεσαιωνα. Σε λίγο θα Βλέπουμε ταινιες του Μπογκαρντ...με μωσαικο στο τσιγαρο....

με αφορμή αυτές του Βαγγέλη και κάποιες δικές μου σκόρπιες σκέψεις... το "νέο" και η αναζήτησή του στην ακρόαση της μουσικής (όχι φυσικά στην δημιουργία της) δεν (ή δεν πρέπει να) είναι αυτοσκοπός (και σίγουρα δεν συνάδει απαραίτητα με την ποιότητα όπως προαναφέρθη)... η ανάγκη που θα την προκαλέσει κάθε φορά προϋποθέτει και "εξάντληση" ενός παλαιού υλικού που θα απαιτεί πλέον από μόνο του ανανέωση μια και δεν θα εκπληρώνει πια τον σκοπό του... προσωπικά η μουσική αναζήτηση που με οδήγησε να λιώσω τα δεκάδες ζευγάρια αρβύλες, σανδάλια, σπορτεξ και σαγιονάρες στα δισκάδικα κατά τα τελευταία χρόνια των 70s και ολόκληρα τα 80s, ήταν απλά ένα μέρος της αναζήτησης του εαυτού μου... τώρα στα 54 μου έχω ανάλογα πεσμένους ρυθμούς στο να ψάχνω και αυτόν (ε έχω κάνει και κάποιες προόδους) και την μουσική ως υποσύνολό του (άσε που μέσω των νέων μέσων ακόμα βρίσκω απίστευτα διαμαντάκια που μου είχαν ξεφύγει τότε)... και το θυμικό μου συμφωνεί (αν δεν την υπαγορεύει υποσυνείδητα) με αυτή την πρακτική... το σίγουρο (για την δική μου ματιά), είναι ότι με το πέρασμα των χρόνων υπάρχει ΤΕΡΑΣΤΙΑ πρόοδος στην ποιότητα των μουσικών (κυρίως τεχνική) αλλά αντιστρόφως ανάλογη στην μουσική που (ανα)ΠΑΡΑΓΟΥΝ... και υπάρχουν πολλοί αντικειμενικοί (ιστορικο-κοινωνικο-πολιτικοί) λόγοι γι αυτό, αλλά νομίζω δεν είναι της παρούσης κουβέντας... ΥΓ. εννοείται ότι χαίρομαι ιδιαίτερα κάθε που κάτι "νέο" με συγκινεί, όπως και κάθε που νέοι ασχολούνται πιο ουσιαστικά με την μουσική τους (μ αρέσει δεν μ αρέσει) πέραν της υπερκαταναλωτικής (αναγκαστικής) διεκπεραίωσης που τους επιβάλλει η υπερπροσφορά...

Άπλό ειναι το θέμα. Δεν φτανει ο χρόνος. Εγω στην παρουσα περίοδο ξανα ανακαλύπτω το 90's.....είναι απιστευτο πόσα πραγματα εχασα και τοτε υποτίθεται την έψαχνα κιόλας.

Όταν τα ντόπια μαγαζιά ήταν καβάλα στο άλογο, τους ντόπιους μουσικούς τους ***ανε ασάλιωτα, δεν είδα ποτέ καμιά εθνικοπατριωτική συμπόνια, με ελαχιστότατες εξαιρέσεις. Όταν λοιπόν είδαν το φως το αληθινό οι ντόπιοι μουσικοί, έγραψαν στα ντόπια όργανά τους, τα μουσικά εννοώ, τους ντόπιους ""επαγγελματίες"", και μην είδατε τον Παναή, τον μάγκα τον λεβέντη, τα πόδια στην πλάτη και άντε γεια. Είναι πολύ αργά τώρα για σημαιάκια και "υπάρχουν πάρα πολλά τα δρώμενα".

Xωρίς να θέλω να υπερασπιστώ τον "επαγγελματία" που αναφέρεις γιατί μόνο με καταναλωτική συνείδηση θα βελτιωθούν όλοι, αλλά όταν η τιμή χονδρικής της Pyramid είναι πιο πάνω από τη λιανική του Thomann, ε, κάπου η ελεύθερη αγορά αποκτά άλλο νόημα. Φυσικά όταν πας να κλέψεις τον καταναλωτή, αντί να βρεις λύση στην τιμολογιακή πολιτική της εκάστοτε εταιρείας, αυτό που σου πρέπει είναι λουκέτο, εννοείται. Κατά τ' άλλα, αυτό το φημισμένο το "επιχειρηματικό δαιμόνιο" των Ελλήνων υπερίσχυσε και σε αυτού του είδους τα εμπορικά μαγαζά. Εμένα αυτό που μου λείπει σε ένα τέτοιο μαγαζί λοιπόν, είναι οι άνθρωποί του να ξέρουν γιατί πράμα μιλάνε, να έχουν άποψη, να έχουν γνώμη και να την μετακυλούν στο προϊόν(και την υπηρεσία) που επιλέγουν να πουλήσουν για να βγάλουν τα προς το ζην. Δεν έχω καταλάβει γιατί επιμένουν όλοι να προσπαθούν να έχουν τα πάντα και να ικανοποιούν τους πάντες ενώ είναι δεδομένο ότι δεν μπορούν (και δεν είναι μόνο Ελληνικό φαινόμενο αυτό). Λίγα και καλά, εξειδίκευση, εξυπηρέτηση, face to face και ποιοτικός χρόνος εντός φυσικού καταστήματος.

Προσωπικα δεν ακουγα ΠΟΤΕ μου αυτα τα συγκροτηματα,ακομα και οταν μεγαλωνα ,μια και στις αρχες της δεκαετιας του 80 ηταν ηδη ΠΑΡΩΧΗΜΕΝΑ και το ΠΑΝΚ τα ειχε.... ανασκολοπισει....?απο τα μεσα της δεκαετιας του 70. (και γενικα ειχα παντα μια ΑΛΛΕΡΓΙΑ σε αυτο που λεγεται "classic rock" ) Σιγα μην τα ακουσω τωρα στα 50 φευγα μου. Γενικα θα συμφωνησω απολυτα με τον Βαγγελη αλλα δεν πρεπει να ξεχναμε οτι ΟΛΟΙ οι ανθρωποι απο ΜΙΑ ΗΛΙΚΙΑ και ΜΕΤΑ ? ζουν(μ)ε με βαση το "περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις".... Επισης πολλοι ανθρωπΕς δεν εχουν τον ΧΡΟΝΟ να καθισουν να κανουν την ΑΝΑΣΚΑΦΗ που χρειαζεται (με 100 αλμπουμ την ΗΜΕΡΑ που βγαινουν στην εποχη μας) ωστε να ΞΕΧΩΡΙΣΟΥΝ και να ακουσουν τις πραγματικα ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΕΣ μουσικες που βγαινουν στην εποχη μας. Προσωπικα προσπαθω να παρακολουθω οσο περισσοτερο μπορω αλλα και παλι τον χρονο που αφιερωνω στη μουσικη τον ξοδευω κατα 70% σε μουσικη που ΓΡΑΦΩ και ΠΑΙΖΩ εγω και λιγοτερο στο να ακουω μουσικη (δεν παιζει δηλ.αυτο που εκανα μικροτερος το να ακουω δηλ. 2-3 ωρες μουσικη την ημερα) Φυσικα ακουω και ΚΛΑΣΣΙΚΑ πραγματα με τα οποια μεγαλωσα (60s soul,funk,punk,new wave,outlow country κτλ) δεν υπαρχει καποιος ΝΟΜΟΣ που να το απαγορευει. Αλλα το να λες οτι "δεν βγαινει πλεον καλη μουσικη και παλαιοτερα εβγαινε καλυτερη" απλα δειχνει ΑΓΝΟΙΑ της σημερινης πραγματικοτητας (φυσικα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ εχουμε και ο καθενας μπορει να αγνοει την πραγματικοτητα,στην Ελλαδα αλλωστε ζουμε και ειμαστε πρωταθλητες στο σπορ αυτο ? )

Πάντως θα είχε πλάκα να διάβαζε κανείς τα σχόλια σε φόρουμ και στο youtube του μέλλοντος όπου οι σημερινοί πιτσιρικάδες θα γκρινιάζουν ότι δε βγαίνει πια μουσική όπως το 2019 και οι τότε νεολαία θα τους λέει ότι είναι οπισθοδρομικοί. ?

Δε νομίζω ότι έχει αλλάξει και πολύ η κατάσταση στην επαρχία όμως. Πέρσι στις Σέρρες μού ζήτησαν 9 ευρώ για χορδές ηλεκτρικής 10άρες μάρκας...Pyramid (3,88 σήμερα στο Thomann). 230% πάνω. Και όταν τού είπα ότι δεν τις παίρνω γιατί τις πουλάει πανάκριβα -ήθελα να τον πω και απατεώνα, αλλά συγκρατήθηκα-, έμεινε να με κοιτάζει με ανοιχτό το στόμα. Όταν θα κλείσει κάποια στιγμή, γιατί θα κλείσει, θα τού φταίνε οι ξένοι, η κρίση, τα μνημόνια, οι δεινόσαυροι, και όχι το κλούβιο, κουτοπόνηρο κεφάλι του. Ας πρόσεχε λοιπόν...

You can't teach an old dog new tricks! Για μας των άνω των 45-50 χρόνων (τους λίγους εδώ στο Νόιζ...? ) όλα, ή σχεδόν όλα, σχετίζονται με τις αναμνήσεις μας...... Το ξέρω ότι δεν είναι σωστό αυτό, αλλά η μουσική που γράφτηκε παλαιότερα δύσκολο να ξαναγραφτεί...κι αυτό το λέω με πόνο ψυχής. Μετά από ένα άκουσμα του "The Wall" ας πούμε, άντε να ακούσεις κάτι απ'τα "καινούρια"!

Καλη μουσικη υπηρχε, υπαρχει και θα υπαρχει εσαει, ειναι αναγκη συμφυτη με την ιδια τη ζωη. Ενα πραγμα ειναι (οπως εγραψε ο τζαζτζοκερ) η νεανικη/προσωπικη συνδεση με ακουσματα και τραγουδια. Ενα αλλο ειναι (οπως εγραψε ο σουπερφανκ) ο λιγοστος χρονος που πλεον απομενει στους περισσοτερους για ακροαση. Ενα τριτο ειναι η διαθεση καποιου (σε συναρτηση με το προηγουμενο) να ψαξει "γενεαλογικα δενδρα" μουσικων ειδων και ηχων. Ενα τεταρτο, η συνδεση των καλλιτεχνηματων με τα media και το εμποριο. Τελος, η καλλιεργεια του πνευματος και της αισθητικης και ποσο επενδυει καποιος σε αυτα. Η μουσικη μπορει να ειναι μια ατελειωτη εγκυκλοπαιδεια, ομως τα επι μερους ειδη ειναι τομοι με πρωτη και τελευταια σελιδα... Και σε καποιους τομους, οι αγραφες σελιδες που απομενουν ειναι λιγοστες. Πολλες φορες δε, η ενασχοληση 10, 20 η και 30 και περισσοτερων ετων δεν αρκουν για να αντιληφθουμε καποια αλλαγη που βρισκεται εν εξελιξει - προκειμενου να προστεθει ενας ακομη τομος. Στις μερες μας, οι εννοιες "καλοι μουσικοι" και "καλη μουσικη" νομιζω σπανιως τεμνονται. Θα προσθεσω δε (ριψοκινδυνα), πως η ενδυναμωση της μιας εννοιας κατα κανονα αποδυναμωνει την αλλη - και τουμπαλιν.

για τους Θεσσαλονικείς Δεν ξέρω τι λέτε, αλλά πάντως εμένα μού έχει λείψει ο μακαρίτης ο κυρ Μίμης στον Ριχάρδο που έβγαζε το κομπιουτεράκι και έκανε πράξεις. Αν το κοίταγες, ζαλιζόσουν γιατί πατούσε κάτι αστρονομικά ποσά, και μετά από μια τρίλεπτη μάχη μαζί του, σου ανακοίνωνε την τιμή.

Εγώ θυμάμαι ότι ήταν κανόνας το "πόσο είναι η τελική του". Σε όλα τα μαγαζιά. Και πάντα η τελική(street) κυμαινοταν γύρω στο -10% γιατι πάντα προσπαθουσαν να πουλήσουν RRP (προτεινόμενη).

Δεν νομίζω. Πχ έμαθα τους snarky puppy, Phillip sayce, Derek trucks, dirty loops κλπ απο το YouTube. Δεν θα τους εκτιμησω? Θα αγοράσω μαλιστα και το cd τους, θα πάω και στο live, για να τους υποστηριξω να συνεχίσουν αυτο που κάνουν και μου αρέσει.

Συμφωνω με οσα εχουν ειπωθει εννοειται,αλλα θελω να βαλω κ μια αλλη παραμετρο...μηπως δεν εκτιμαμε τη σημερινη μουσικη επειδη δεν την πληρωνουμε?μηπως εναν δισκο που μπορει να εκανες ενα μηνα οικονομια να αγορασεις,του δινεις περισσοτερη προσοχη απο κατι που ακους δωρεαν στο γιουτουμπ?

να σου δώσω παράδειγμα. Η κόρη μου (23) ασχολείται με τη μουσική από 5 ετών. Ακουει (υπάρχει στο σπιτικό περιβάλλον από τότε η μουσική μου) προφανώς ό,τι της αρέσει και δεν επεμβαίνω. Πού και πού ρωτάω, είναι muse αυτό ? πάλι tool ακούς? κλπ Της έχω δώσει επανειλημμένα links με κομμάτια που θεωρώ ότι θα έπρεπε να της αρέσουν, αξίζει να τα μάθει να τα παίζει ως performer με πιάνο-τραγούδι, της έχω δώσει στικάκια και φόλντερς. Όποτε ρωτάω άκουσες αυτό ή εκείνο η απάντηση είναι όχι θα το ακούσω. Στο τέλος τα παρατάω και δεν ρωτάω. Μετά από μερικούς μήνες ή χρόνια ακούω να τραγουδάει ή να ακούει κάποια από αυτά ή παρόμοια ή κομμάτια που φτιάχτηκαν 30 χρόνια πριν γεννηθεί και είμαι σίγουρος ότι δεν τα άκουσε στο σπίτι. Πιστεύω ότι όταν κάποιος έχει καλό μουσικό αυτί και κριτήριο θα θελήσει να ανακαλύψει μόνος του την καλή μουσική, καινούργια ή παλιά.

Ποσο δικιο εχεις..αλλα για μενα η περιοδος που διανυουμε, ειναι η πιο ρομαντικη περιοδος της μουσικης ever..για το λογο οτι ολοι πλεον παιρνουν ΙΣΑΞΙΟ βημα στο να ακουστουν κ να προωθησουν την δουλεια τους. Αυτη για μενα , ειναι η απολυτη εννοια αξιοκρατιας. Στο Youtube ολοι ισοι ειμαστε κ εγω αυτο το βρισκω πολυ ομορφο κ ρομαντικο. Ολοι εκτιθομαστε στην ιδια αρενα κ κοσμος επιλεγει ποιος θα ζησει η ποιος θα τον φαει το μαυρο σκοταδι. Ο κοσμος...οχι ο καθε τελειωμενος επιχειρηματιας που εχει ανοιξει δισκογραφικη η ο καθε μανατζερ που σπουδασε Music bussiness κ νομιζε οτι "ηξερε " απο μουσικη κ αποφασιζε τι θα τυπωθει με γνωμονα τι θα πουλησει κ τι οχι.

Καθε περιπτωση εχει και τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα της. Παλιότερα που ήταν ακριβή διαδικασία να κυκλοφορήσει μια μουσικη, το ξεσκαρταρισμα το έκαναν οι δισκογραφικες και σερβιραν οτι ηθελαν εκείνες στον κοσμο (με βασικό στόχο το κέρδος φυσικά). Τώρα πρέπει να κάνουμε τη δύσκολη δουλειά μονοι μας, αλλα έχουμε το κέρδος να ακούσουμε και μουσικές που δεν θα κυκλοφορουσαν ποτε, αλλα και κάποιες που θα μας ξεφύγουν. Κάποια στιγμή όμως αργά ή γρηγορα θα πέσουν στην αντίληψη μας κι αυτές. Το προτιμώ. Έτσι κι αλλιώς και παλιότερα ψαχνομουν να ξεσκαρταρω απο αυτα που κυκλοφορουσαν οι δισκογραφικες.

Wake up and smell the coffee. The 5th industrial revolution is here. Ακόμα και στην γερασμένη, χρεοκοπημένη, αναχρονιστική και καθυστερημένη τεχνολογικά χώρα μας δεν είναι δυνατόν να μιλάμε πλέον με όρους της δεκαετίας του 80. Άλλωστε η πραγματική πραγματικότητα είναι αμείλικτη: You either join or you die.

Στο Montreux κάτι έχει το νερό ... δεν εξηγείται αλλιώς? τι Rythm Section είναι αυτό ΡΕ !!!! και Rory με συναίσθημα 5 ανθρώπων μαζί όπως πάντα.

Έχω βαρεθεί να ακούω το "εν έτει 2019".Αυτό δέν ισχύει στίς τέχνες,σε άλλους τομείς ναί,όχι όμως στις τέχνες και εν προκειμένω στη μουσική.Κάτι που γράφτηκε παλιότερα, μπορεί να είναι πολύ πιο πρωτοποριακό και κυρίως ποιοτικό, από κάτι που γράφεται σήμερα ή θα γραφτεί σε εκατό χρόνια.

Εμένα πάλι δεν μου είναι καθόλου δύσκολο. Θα ομολογήσω ότι από όσα καινούρια προσπάθησα να ακούσω δεν ενθουσιάστηκα από κάτι ιδιαίτερα (μη με ρωτήσετε τι άκουσες δεν έχω συγκρατήσει ονόματα). Το συναίσθημα που έχω όταν ακούω όμως αυτές τις παλιές καλές metal/rock μπάντες δεν υπάρχει... Και το ζήτημα πιστεύω είναι μετά από 20 χρόνια θα συζητάμε για τις Α, Β, Γ, Δ σημερινές "επιτυχημένες" μπάντες ή θα συζητάμε ακόμα για Maiden, Scorpions, Motorhead και Deep Purple...

Οπως ειπα δεν ηθελα να θιξω η να φωτογραφησω κανεναν. Αλλα γαμωτο, σαιτ γεματο μουσικους να μιλαμε το 2019 ακομα για maiden - Scorpions Motorhead και deep purple.. εμενα προσωπικα μου ειναι δυσκολο να το καταπιω.

Όταν γραφόταν κώδικας με το χέρι έφυγαν πύραυλοι για τη Σελήνη. Όταν το μέσο έλιωνε μετά από πολλές αναπαραγωγές και έπρεπε να διακόψεις στη μέση την ακρόαση για να αλλάξεις πλευρά ακούγαμε μουσική. Τώρα; Μην υποκρινόμαστε ότι οι ποικίλες ευκολίες δεν έχουν κάνει το attention span μας τόσο δα μικρούλι. Ειλικρινά μπράβο σε όσους κρατάνε σηκωμένες τις κεραίες, πλην όμως είναι η φύσις του ανθρώπου να γυρίζει πιο εύκολα και με μεράκι στη μαλακιάρα που άκουσε 14 χρονώ όταν και πρωτοερωτεύτηκε, και έκλαιγε και με τα fillers. ? Περάσαμε κι από κει, δεν περάσαμε; ?

Έχεις μπερδέψει τόσα διαφορετικά θέματα που λογικό είναι να ξεφύγει η κουβέντα. 1. και 4. Αν εννοείς λουκέτα σε μουσικομάγαζα, θα ήθελα να αναφέρεις μερικά, γιατί εκτός κάποιων ελάχιστων γνωστών (και όχι τοπικών ή συνοικιακών), δεν γνωρίζω (ειδικά) τελευταία κάτι τέτοιο. Πώς λοιπόν να μου λείψει κάτι που δεν γνωρίζω? 2. Όχι, δεν ισχύει κάτι τέτοιο κατά την γνώμη μου, εκτός κι αν εννοείς κάτι άλλο με το "μονοπώλιο". Το ότι υπάρχει ένα μάζεμα της αγοράς, ναι υπάρχει, αλλά σε μια εντελώς ανεξέλεγκτη κατάσταση, είναι φυσιολογική μια κάποια ορθολογικοποίηση, είδικά όταν σφίγγουν τα πράγματα. Και τι έχει ο Thomann (και ο κάθε Thomann) παραπάνω από τα περισσότερα καταστήματα εδώ? - α. Τεράστια ποικιλία σε stock ή εν δυνάμει stock - β. Καλύτερες τιμές σε μια μεγάλη γκάμα προϊόντων (αν και τελευταία οι αποκλίσεις είναι μικρότερες με ελληνικά καταστήματα). - γ. Ενημερωμένο κατάστημα. Όταν βγει ένα νέο προϊόν, όλοι περιμένουν να το φέρει αυτός να δουν την τιμή, και συνήθως είναι από τους πρώτους που θα το βάλει στην γκάμα προϊόντων του. - δ. Καλύτερη εξυπηρέτηση κατά την αγορά, κι ας είναι και από απόσταση. Σχετική ακρίβεια στην διαθεσιμότητα, και καλοί και σχετικά ακριβείς χρόνοι παράδοσης, συν την εγγύση (που ισχύει στο ακέραιο κι ας είναι η απόσταση στην μέση), καθώς και ο σεβασμός στην ευρωπαϊκή νομοθεσία σχετικά με θέματα καταναλωτή. - ε. πάρα πολύ καλό pre-sales και after-sales service. Σκέψου μόνο ότι έχει αναπτύξει ολόκληρο κέντρο με τεχνικούς, για όλων των ειδών τις επισκευές/παρεμβάσεις στα όργανα/μηχανήματα. - στ. Ένα φοβερά οργανωμένο site που δεν επικεντρώνεται μόνο στο προϊον-τιμή, αλλά είναι προσαρμοσμένο σε "ανάγκες", απαντώντας σε ερωτήματα ανησυχίες πιθανών αγοραστών, όπως καθοδήγηση για την σωστότερη επιλογή προϊόντος, και οδηγίες για την ορθολογικότερη χρήση αυτού. Ένα θα πω, δεν έχω ψωνίσει ποτέ από τον Thomann. Σε τι μπορεί να ανταγωνιστεί κάποιος "τοπικός" καταστηματάρχης, τα καταστήματα τύπου Thomann? - α. Διαπροσωπικές σχέσεις. Χτίζονται αυτές σιγά σιγά. - β. Άμεση εξυπηρέτηση (δεν υπάρχει η απόσταση) με μικρότερο κόστος. - γ. Προθυμία για άμεση απάντηση στις τυχόν απορίες του πιθανού πελάτη (ακόμα και πριν αυτές δημιουργηθούν), με συνεχή ενημέρωση. Αν μαζί με αυτά, υιοθετήσει και κάποια άλλα από τα παραπάνω μέχρι στιγμής πλεονεκτήματα του Thomann (όλα δεν γίνεται, το γνωρίζω), θα έχει σχετική ανταγωνιστικότητα, έτσι πιστεύω. 3. Σε ποιές αλυσίδες αναφέρεσαι? Κάτι τέτοιο δεν νομίζω ότι ισχύει. Παράδειγμα ο Νάκας. Δεν θεωρώ τα καταστήματά του παραμελημένα,ίσα ίσα. 5. αυτό που εγώ ξέρω, είναι ότι μαζεύονταν φίλοι του μαγαζάτορα (ή γνωστοί πελάτες) και όντως κουτσομπόλευαν, και περνούσαν ωραία. 6. Θα αφήσω κατά μέρος την παλιότερη εμπειρία, που η δοκιμή όντως έβγαζε ένα ρομαντισμό (πόσο ρομαντικές είναι οι ιστορίες που ο κάθε ένας μας μπορεί να διηγηθεί από εκείνη την εποχή, σχετικά με την αντιμετώπιση του "δοκιμαστή" από τον μαγαζάτορα), και θα πάω στο σήμερα. Τι να δοκιμάσει αφού το stock είναι πια ελάχιστο (υπάρχουν σίγουρα εξαιρέσεις εδώ)? Που θα πρέπει να το κάνει το κατάστημα παραγγελία, και εσύ ξέρεις ότι αν δεν το πάρεις θα του μείνει αμανάτι? 7. Θα δείξει το μέλλον, αλλά αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά ... έτσι φαίνεται. Προσοχή, το φαινόμενο δεν είναι μόνο ελληνικό. Ολόκληρο guitar center ... "γειά σου". Συγγνώμη για το ... πανωσέντονο.

Δεν εχεις και πολυ αδικο... ΑΛΛΑ μαζι με αυτά ελλατωθηκαν και τα φαινομενα να αγοράζουμε τόξα πουλώντας νεφρο εκει στην Χαριλαου Τρικούπη και χορδες, μαγνητες κλπ στην 10πλασια τιμή.....

Μια πρωτη ματια στο Medley που ετοιμαζεται, με τα ριφ που "κατεστρεψαν" τα μελη του Noiz. (αναμενονται εικονα και κιθαρες απο το 2ο ριφ) Οποιος θελει να συμμετεχει, οδηγιες πιο κατω. Το coscept ειναι να θυμηθουμε ποιο ηταν το ριφ που ακουσαμε για πρωτη φορα και ειπαμε οπα εδω ειμαστε. Μου λετε ποιο ριφ σας αρεσει, φτιαχνω το backing track (ολα τα οργανα εκτος την κιθαρα), σας το στελνω, το κατεβαζετε, το βαζετε στο προγραμμα που ηχογραφειτε και γραφετε το ριφ σας, ενω εχετε μια καμερα (τηλεφωνο οτι να'ναι) να σας τραβαει. Μου στελνετε το βιντεο και τις ηχογραφημενες κιθαρες και τα υπολοιπα ειναι δικη μου δουλεια (συγχρονισμος βιντεο, μιξεις κλπ). Ειναι προτιμοτερο να ειναι μιξαρισμενο ολο μαζι, με τον ιδιο ηχο συνοδευτικης μπαντας, για να μη απεχουν ηχητικα τα κομματια αλλα και για να μπορω να τα κολλησω ομορφα/μουσικα και οχι προχειρη κοπτοραπτικη και γιαυτο μπηκα στον κοπο να κανω programming τα backing track. Μη τα παιξετε λοιπον πανω σε ετοιμα backingtrack απο τo youtube κλπ ή μου στειλετε ετοιμες μιξεις ή βιντεο. Οι κιθαρες ειναι προτιμοτερο να ειναι γραμμενες σε mono track και να μου τις στελνετε flat (απενεργοποιημενο το EQ REV DEL) και balance στο κεντρο.

M' αρέσει ρε παίδες που δεν μπορούμε την κουτοπονηριά, την μπαμπεσιά και την κοροϊδία αλλά όταν είναι ώρα να τα στάξουμε στο κράτος, στην προμήθεια της τράπεζας, στο τηλέφωνο, τη Gibson, τη Fender και τη Harley τη Benton, όλα είναι μέλι-γάλα και νομίζουμε ότι πράξαμε κάποιο συλλογικό καθήκον ας πούμε ή ότι αυτοί μας λενε αλήθειες για να πουλήσουν την πραμάτεια τους. Οι τοπικοί μαγαζάτορες, που, ούτως ή άλλως ήταν-δεν ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα ενός χεριού και δεν υπήρξαν ποτέ οι Rudi's Music που με το μυαλό μας θα θέλαμε να συχνάζουμε, μας έφταιξαν τόσο, και ας κάποιοι υπήρξαν και άψογοι επαγγελματίες, ωστόσο δεν αρκεί κι αυτό από μόνο του. Επειδή ζω και κινούμαι σε αστικό κέντρο, προσωπικά μου είναι απίστευτα βολικό αλλά και ανακουφιστικό να γνωρίζω ότι ανά πάσα στιγμή, αν χρειαστεί θα πεταχτώ να προμηθευτώ κάτι που μου χρειάζεται, που με ενδιαφέρει ή να δω και να πιάσω στα χέρια μου κάτι που θα αγοράσω( ή που δεν θα αγοράσω). Και δεν μιλάω μόνο για μουσικό εξοπλισμό, μιλάω για τα πάντα, από παντόφλες μέχρι ελιές, μέχρι λάστιχο για το ψυγείο, μέχρι βαζάκια για μαρμελάδα. Έχουμε μάθει να μετράμε πενταροδεκάρες στα τοπικά, και να βάζουμε "άλλα 50Ε παραγγελία ψιλοάχρείαστη σαβούρα" για να γλιτώσουμε τα μεταφορικά. Δεν είναι όλα θεοί και όλα δαίμονες.

Δηλαδή τωρα τι έγινε Spyros Delta? Απάντησες στον Tascam Portastudio  ότι το nebraska γραφηκε .....σε tascam ??

Έχεις δίκιο.

Α,καθημερινο και δημοφιλεστατο μεσο δηλαδη...?

Παιδιά τα ΠΑΝΤΑ είναι σχετικα. Προσφατα μου χαλασε ένας μηχανισμός από το panasonic NV G10 VHS vcr μου. Επειδή το Internet είναι Global και ΠΟΝΤΑΡΟΥΝ ότι καποιος θα το ψάξει από κάποια άκρη της γης ....το κοστολουγούν ΧΡΥΣΟ. Δεν το βρηκα κάτω από 50 € (το βρηκα και 100) και το λαστιχάκι που το συνοδευει κάτω από 5 ευρω + τα μετασφορικά. Εψαξα σε εναν ΤΟΠΙΚΟ παλιο που εκανε service, και μου βρηκε ένα (απο τα στοκ που ειχε) και μαζι με δυο λαστιχάκια μου το έδωσε...ΤΖΑΜΠΑ (και μου λεει τι να το κανω εγω, ασε που δεν φερνοπυν βιντεο για φτιαξιμο εδω και 20 χρόνια). Τα παντα σχετικα....

Ωραία. Πολύ ωραία. Άκου τι θα κάνουμε: Θα βάλω εισιτήριο 2.000 ευρώ στη συναυλία, και τη μπύρα 500 ευρώ. Μετά σου υπόσχομαι ότι με τα κέρδη θα έρθω να πάρω κιθάρα από το ντόπιο μαγαζί. Σε περιμένω το ΣΚ, τα λέμε από κοντά. Τι, όχι; ?

Δώστε πόνο!

Παντως υπαρχουν τιμια μαγαζια πλεον στην Ελλαδα και εξυπηρετικοι και συγχρονοι. Επισης ο τομαν δεν ειναι ο πιο φτηνος παντα. Υπαρχουν προιοντα που τα βρισκεις πιο οικονομικα εως πολυ πιο οικονομικα και σε αλλα ευρωπαικα καταστηματα.

Για μένα dealbreaker είναι το ένας μήνας δοκιμή σπίτι μου και άμα θέλω

Πρωτη φορα βέπω συσχετισμό της αυτοκτονικης ομαδικης παραφροσυνης των Βρεττανων με τις τιμες του ΧΡ30 το 1999 (οπου μπερδεγουεϊ το UK ΗΤΑΝ στην ΕΕ εδω και 30 χρονια) ? ΜπερδεγουεΪ 2 : νομιζω οτι το AOS φαλίρισε τελικα....?

Πρεπει να καταλαβουμε οτι οροι οπως "μαγαζι",εργασια","καταναλωση","διασκεδαση" κτλ. σε λιγα χρονια θα σημαινουν κατι ΕΝΤΕΛΩΣ διαφορετικο απο αυτα που σημαινουν σημερα (στην Ελλαδα εννοω γιατι αλλου ηδη σημαινουν) Eδω μπορειτε να δειτε πως Πσωνιζουν απο το supermarket οι Κορεατες εδω και ΟΚΤΩ χρονια

Οφειλω να ομολογησω οτι κ εγω εχω εκτεθει σε πολλες νεες μουσικες κ μουσικους λογω του Νοιζ κ οσων γραφουν . Το thread ηταν μια γενικη διαπιστωση. Εννοειται οτι υπαρχουν εξαιρεσεις. ετσι για να αποδιδουμε τα του καισαρως..

τπτ αδερφε απλα το τηλ εχει χτυπησει για 20 ξεστοκαρισματα μαγαζιων ,το ιντερνετ παει τρενο σαν eshop καταστημα και στο μαγαζι μπαινουν μονο αργοσχολοι σε καλυψα? και μ λειπει ρε μπρο η φαση οπως ηταν πριν χρονια που δοκιμαζαν κιθαρες κτλπ τωρα πακετας εχω γινει αυτα τα λιγα

δεν θίγομαι καθόλου! όσο μ αρέσουν οι Uriah heep μ αρέσει και ο Mike Stern και οι Greta Van Fleet και οι Khruangbin. Όταν θελήσω να ακούσω κάτι πραγματικά που μ αγγίζει θα ακούσω το Tarkus ή το Innervisions ή το Caravanserai

πάντως ειλικρινά θεωρώ μεγάλη τιμή να υπάρχει νήμα για μένα στο νοιζ. καλώς ή κακώς για μένα η μουσική που με ενδιαφέρει φτιάχτηκε μεταξύ 64 και 75 βαριά βαριά. Σίγουρα και μετά το 75 και σίγουρα και στο 80 και στο 90 φτιάχτηκαν πράγματα και στο 00 και στο 10 και στο 20. Δεν με αφορούν. Εχω δίσκους και ακούω μουσική (εκτός από κλασική) από το 1950, αλλά επικεντρώνομαι σε μουσική που παράχθηκε και την έζησα. Πχ όταν κυκλοφόρησε και έμαθα ότι χτες, πριν ένα μήνα βγήκε το τάδε, το άκουσα στο ράδιο στην τηλεόραση και όχι να είναι σε έναν μεγάλο κουβά με μουσική απ όπου μπορούμε να ψαρέψουμε και να καταναλώσουμε και όχι να αφομοιώσουμε. Μουσική που την άκουγα όταν έβγαινε, την άλλη μέρα την άκουγα ξανά και ξανά επί μέρες και μήνες. Μουσική που μπήκε στο πετσί μου και δεν βγαίνει. αντίστοιχα αν ακούσω μουσική της ίδιας εποχής (που δεν γνωρίζω) επειδή έχουν τα κοινά χαρακτηριστικά της εποχης μου φέρνουν αυτό το οικείο και μπορώ να την ακούσω πολύ πιό ευχάριστα σαν άγνωστη παρά με σημερινή άγνωστη. Καθημερινά ακούω jazz του 60-70 ό,τι και να κάνω στο σπίτι και ξανά γυρίζω στη δεκαετία 70 αν θέλω να ακούσω ροκ. Πιστεύω ότι για μένα η μουσική τέλειωσε το 1975 κάπου και ότι υπάρχει εκεί έξω μουσική από την εποχή αυτή που φτάνει για 10 φορές την υπόλοιπη ζωή μου. Επίσης μπορώ να περάσω την υπόλοιπη ζωή μου με 10-20 δισκους που μου αρέσουν πολύ ή και με 10. Ασχετα αν έχω κάποιες εκατοντάδες στη συλλογή μου ή αν η διευρυμένη 10ετία των 70 για μένα είναι ακόμα ανεξάντλητη. (σας συμπαθώ όλους btw - ο,τι και να ακούτε) (τα υπαρξιακά προβλήματα της μουσικής αυτού του είδους τα έχω ξεπεράσει εδώ και περίπου μια 20 ετία και έχω συμφιλωθεί μαζί τους) (αυτή τη στιγμή ακούω κάτι από το 1990, αλλά δεν ανατρέπει τα προηγούμενα που έγραψα)

Βασίλακας

Ωραιες εποχες. Εγω επαιζα μπουζουκι στη χορωδια, ημουν μελος σε σχολικες ομαδες, και ημουν παντα στις παρελασεις. Ημουν και ο μονος, στο σχολειο, που ηξερε να κανει φορματ και εγκασταση windows, drivers κλπ εκεινες τις εποχες (προ 2000). Ειχαμε καμια 10αρια υπολογιστες των καθηγητων που ειχαν συνεχεια προβληματα. Δεν εμενα και καθολου μεσα στην ταξη για μαθημα...

Ε καλα,δεν χασαμε και το Manny's https://en.wikipedia.org/wiki/Manny's_Music μια μαυρη μιζερια ηταν η ολη κατασταση.