Πίνακας συμμετοχής

Το θέμα είναι ότι από μια ηλικία και μετά δεν φτιάχνουμε μουσικές αναμνήσεις ή εν πάση περιπτώσει το κάνουμε πολύ σπανιότερα. Οπότε αυτό που λένε οι λίγο μεγαλύτεροι συνάδελφοι παραπάνω, ότι δηλαδή ακούν κατά κύριο λόγο πράγματα που γράφτηκαν τις δεκαετίες του 70 και 80 ξέρω γω, έχει να κάνει ακριβώς με αυτό. Δεν είναι απλώς ότι μας αρέσουν εκείνες οι μουσικές περισσότερο απ' οτιδήποτε κυκλοφορεί τώρα. Είναι κυρίως ότι εκείνα τα ακούσματα έχουν συνδεθεί με πολλά και μεγάλης έντασης συναισθήματα και ταυτίζονται με περιόδους του παρελθόντος μας. Εξ ου και οι "μουσικές αναμνήσεις" που αναφέρω στην αρχή. Όσο καλό κι αν είναι ένα νέο γκρουπ, δεν μπορεί να ανταγωνιστεί με τίποτα τις μουσικές που συνόδευσαν τους πρώτους μας έρωτες, τις πρώτες επιτυχίες και απογοητεύσεις, την τρομερή ορμή των 20 ετών, την ανακάλυψη της ίδιας της ζωής εν ολίγοις. Πέραν αυτού και μιλώντας καθαρά προσωπικά, έχω να πω και το εξής: όπως έχω ξαναγράψει και παλιότερα, διανύουμε μια εποχή απιστευτης μουσικής αυθονίας. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν και εξαιρετικές προτάσεις αλλά και τρομαχτικές ποσότητες σαβούρας. Θέλει περισσότερη υπομονή απ' ό,τι πριν τις εποχές του youtube, του spotify και του εύκολου home recording, για να ανακαλύψει κανείς αυτό που του αρέσει και αναπόφευκτα μες στην αναζήτηση, πολλή από τη σαβούρα θα την φάει στα μούτρα θέλει δε θέλει. Πολλές φορές αυτό είναι αποκαρδιωτικό για τη συνέχεια της αναζήτησης.

Για παρτε μια ιδεα απο το Medley (αναμενω την κιθαρα απο το 2 ριφ) Μονο ηχος προς το παρον ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΔΥΝΑΤΑ ?? medley rough mix.mp3

Σε ότι αφορά το υποκειμενικό του θέματος αντιλαμβάνομαι ότι αυτό που αρέσει σε κάποιον του αρέσει για κάποιους λόγους και είναι σεβαστό. Στην αντικειμενική αξιολόγηση της τέχνης, η οποία συνήθως γίνεται από ιστορικούς και η οποία ουδεμία σχέση έχει με γούστα, μια σημαντική παράμετρος που αξιολογείται είναι το κοινωνικό πλαίσιο που αποτυπώνει και σε κάποιες (λίγες) περιπτώσεις που επηρεάζει ένα έργο τέχνης. Αποσπασματικά, το ένα έργο τέχνης, γιατί στην περίπτωση των κινημάτων; Εκεί αλλάζουν πολύ τα πράγματα. Έχουν περάσει πολλά χρόνια που έκλεισα τα βιβλία της ιστορίας της τέχνης και με ντροπή παραδέχομαι ότι δεν έχω παρακολουθήσει τις ακαδημαϊκές εξελίξεις για δεκαετίες αλλά αυτό που νομίζω ότι παραμένει σταθερό είναι πως, η τέχνη αποτυπώνει την κουλτούρα του χρόνου και του τόπου και αξιολογείται σαν σημαντικό ιστορικό εργαλείο με αυτά τα κριτήρια. Για παράδειγμα, παραστάσεις από τις τοιχογραφίες του Chauvet στην κλασική εποχή θα ήταν άνευ σημασίας, όπως και οι βυζαντινές εικόνες που δημιουργούνται στην σημερινή εποχή. Ο Ιστορικός του μέλλοντος σίγουρα δεν θα κοιτάξει τι ζωγραφίζουμε σήμερα αλλά θα δει τις σειρές που παρακολουθούμε, τα videogames που παίζουμε και σίγουρα την μουσική που ακούμε και εκεί θα τα χάσει. Περισσότερα από 100 χρόνια παγκόσμιας μουσικής συνυπάρχουν αρμονικά στην εποχή μας, όλα τα είδη. 20άρηδες Έλληνες ακούνε Τάγκο και την ίδια στιγμή συνομήλικοι τους Ιάπωνες μαθαίνουν swing. Η μουσική επένδυση στις ταινίες μας μπορεί να είναι ξεπατικωτούρα Βιβάλντι και στην επόμενη σκηνή Ζέπελιν ή dubstep . Δεν έχει ξαναγίνει αυτό στην ιστορία του είδους μας. Είμαι μπερδεμένος και ενθουσιασμένος ταυτόχρονα. Και σίγουρα δεν μπορώ να πιστέψω ότι μόνο για τα τελευταία 20-30 χρόνια σταμάτησαν οι άνθρωποι να βγάζουν καλή μουσική.

Αν ακούγαμε μουσική με καθαρά μουσικά κριτήρια θα ακούγαμε όλοι μόνο Μότσαρτ. Η μουσική όμως και ειδικά η μουσική του σήμερα, του κάθε σήμερα και ακόμα ειδικότερα η μουσική του σήμερα που απευθύνεται σε νέους, κουβαλάει ένα πακέτο εμπειρίας, που με το γνωστό κλισέ αποκαλείται "τρόπος ζωής". Θα έλεγα ότι μουσικές σαν το ροκ του 70 ή το πανκ του 80 λειτουργούσαν σαν όχημα μιας παγκοσμιοποιημένης σκέψης, μέσα φυσικά από τους σχεδιασμούς της βιομηχανίας αλλά και της πολιτικής προπαγάνδας. Όταν λοιπόν εμπλέκονται αυτοί οι φορείς, με όλα τα μέσα που τους αναλογούν, φτιάχνονται και τα μεγάλα έργα, η παντοδύναμη παπική εκκλησία του 16ου αιώνα έφτιαξε την capella sistina, αν η πτώση του χριστιανισμού συνεχιστεί σε λίγο ούτε ζωγραφιές με σπιτάκια και ανθρωπάκια με τεράστιες μούτζες για χέρια δε θα μπορεί να φτιάξει. Αν λοιπόν σήμερα το εργαλείο προώθησης της παγκοσμιοποιημένης σκέψης είναι αν όχι αποκλειστικά αλλά σε τεράστιο ποσοστό το internet, με όλα τα συμπαρομαρτούντα όπως games, social media, youtubers κλπ, τότε είναι λογικό τα κεφάλαια και η προσπάθεια για τη μουσική αν μη τι άλλο να είναι λιγότερα. Άλλωστε η πωλήσεις ολοκληρωμένων δίσκων είναι ουσιαστικά στο 10%, ο απόλυτος αριθμός πωλήσεων είναι κάτω από το μισό σε σχέση με τις αρχές των 00s, και από αυτές τις πωλήσεις το 75% είναι streaming συνδρομές. Άρα το ζητούμενο είναι το hit, το τραγούδι που θα ξεχωρίσει ανάμεσα στα (κυριολεκτικά ) 50 εκατομμύρια άλλα διαθέσιμα της πλατφόρμας, που όλα μας κουνάνε το χέρι να τα προτιμήσουμε. Με αυτήν την έννοια τα ολοκληρωμένα άλμπουμ στο στυλ των φλόυντ και ζέπελιν, είναι θέμα χρόνου να γίνουν μουσειακά εκθέματα στο στυλ του Μιχαήλ Άγγελου. Ως μουσειακά εκθέματα λοιπόν, καλό είναι να τα επισκέπτονται και τα πιτσιρίκια. Και αν τα εν λόγω πιτσιρίκια έχουν φάει πετριά με τη μουσική, και δεν τα έχει απορροφήσει εντελώς το facebook και το fortnite, αυτό είναι ευχάριστο, πολύ ευχάριστο, και ας ακούν και το πιο πεταμένο πράγμα. Με Slayer μεγαλώσαμε, πιο πεταμένο δεν υπάρχει ? θα τη βρουν αργότερα την είσοδο στο μουσείο.

Εμένα οι κόρες μου λένε αυτά που έλεγα στον παππού μου για τα δημοτικά που άκουγε. Αυτός δεν μπορούσε να δεχθεί τους B.T.O. που αγουγα τότε. Ο Kanye που ακούνε οι σημερινοί youngsters εμένα με Kanye να θέλω να πέρδομαι, οι δε Isotope που άκουγα προχτές έκαναν τη κόρη μου ν' αναφωνίσει: "Έλεος ρε μπαμπά, πως τ' ακούς αυτά".

Αν συνδυάσουμε αυτά τα δύο, εύκολα προκύπτει ότι το 80 η Ελλάδα ηταν πολυ πιο μπροστά. Πάρε τις ταινιες του Στάθη Ψαλτη. Αν πετυχετε κάποια απο αυτες στην ροή καναλιου θα δείτε ότι.......δε θα τη δειτε. Η Μιση είναι με "μπιπ" και η άλλη μιση με "μωσαικό"¨. Μονο η τεχνολογια προχώρησε στην Ελλάδα και παντου. ¨Ολα τα άλλα πηγαν προς τα πίσω.....στον μεσαιωνα. Σε λίγο θα Βλέπουμε ταινιες του Μπογκαρντ...με μωσαικο στο τσιγαρο....

με αφορμή αυτές του Βαγγέλη και κάποιες δικές μου σκόρπιες σκέψεις... το "νέο" και η αναζήτησή του στην ακρόαση της μουσικής (όχι φυσικά στην δημιουργία της) δεν (ή δεν πρέπει να) είναι αυτοσκοπός (και σίγουρα δεν συνάδει απαραίτητα με την ποιότητα όπως προαναφέρθη)... η ανάγκη που θα την προκαλέσει κάθε φορά προϋποθέτει και "εξάντληση" ενός παλαιού υλικού που θα απαιτεί πλέον από μόνο του ανανέωση μια και δεν θα εκπληρώνει πια τον σκοπό του... προσωπικά η μουσική αναζήτηση που με οδήγησε να λιώσω τα δεκάδες ζευγάρια αρβύλες, σανδάλια, σπορτεξ και σαγιονάρες στα δισκάδικα κατά τα τελευταία χρόνια των 70s και ολόκληρα τα 80s, ήταν απλά ένα μέρος της αναζήτησης του εαυτού μου... τώρα στα 54 μου έχω ανάλογα πεσμένους ρυθμούς στο να ψάχνω και αυτόν (ε έχω κάνει και κάποιες προόδους) και την μουσική ως υποσύνολό του (άσε που μέσω των νέων μέσων ακόμα βρίσκω απίστευτα διαμαντάκια που μου είχαν ξεφύγει τότε)... και το θυμικό μου συμφωνεί (αν δεν την υπαγορεύει υποσυνείδητα) με αυτή την πρακτική... το σίγουρο (για την δική μου ματιά), είναι ότι με το πέρασμα των χρόνων υπάρχει ΤΕΡΑΣΤΙΑ πρόοδος στην ποιότητα των μουσικών (κυρίως τεχνική) αλλά αντιστρόφως ανάλογη στην μουσική που (ανα)ΠΑΡΑΓΟΥΝ... και υπάρχουν πολλοί αντικειμενικοί (ιστορικο-κοινωνικο-πολιτικοί) λόγοι γι αυτό, αλλά νομίζω δεν είναι της παρούσης κουβέντας... ΥΓ. εννοείται ότι χαίρομαι ιδιαίτερα κάθε που κάτι "νέο" με συγκινεί, όπως και κάθε που νέοι ασχολούνται πιο ουσιαστικά με την μουσική τους (μ αρέσει δεν μ αρέσει) πέραν της υπερκαταναλωτικής (αναγκαστικής) διεκπεραίωσης που τους επιβάλλει η υπερπροσφορά...

Άπλό ειναι το θέμα. Δεν φτανει ο χρόνος. Εγω στην παρουσα περίοδο ξανα ανακαλύπτω το 90's.....είναι απιστευτο πόσα πραγματα εχασα και τοτε υποτίθεται την έψαχνα κιόλας.

Όταν τα ντόπια μαγαζιά ήταν καβάλα στο άλογο, τους ντόπιους μουσικούς τους ***ανε ασάλιωτα, δεν είδα ποτέ καμιά εθνικοπατριωτική συμπόνια, με ελαχιστότατες εξαιρέσεις. Όταν λοιπόν είδαν το φως το αληθινό οι ντόπιοι μουσικοί, έγραψαν στα ντόπια όργανά τους, τα μουσικά εννοώ, τους ντόπιους ""επαγγελματίες"", και μην είδατε τον Παναή, τον μάγκα τον λεβέντη, τα πόδια στην πλάτη και άντε γεια. Είναι πολύ αργά τώρα για σημαιάκια και "υπάρχουν πάρα πολλά τα δρώμενα".

Xωρίς να θέλω να υπερασπιστώ τον "επαγγελματία" που αναφέρεις γιατί μόνο με καταναλωτική συνείδηση θα βελτιωθούν όλοι, αλλά όταν η τιμή χονδρικής της Pyramid είναι πιο πάνω από τη λιανική του Thomann, ε, κάπου η ελεύθερη αγορά αποκτά άλλο νόημα. Φυσικά όταν πας να κλέψεις τον καταναλωτή, αντί να βρεις λύση στην τιμολογιακή πολιτική της εκάστοτε εταιρείας, αυτό που σου πρέπει είναι λουκέτο, εννοείται. Κατά τ' άλλα, αυτό το φημισμένο το "επιχειρηματικό δαιμόνιο" των Ελλήνων υπερίσχυσε και σε αυτού του είδους τα εμπορικά μαγαζά. Εμένα αυτό που μου λείπει σε ένα τέτοιο μαγαζί λοιπόν, είναι οι άνθρωποί του να ξέρουν γιατί πράμα μιλάνε, να έχουν άποψη, να έχουν γνώμη και να την μετακυλούν στο προϊόν(και την υπηρεσία) που επιλέγουν να πουλήσουν για να βγάλουν τα προς το ζην. Δεν έχω καταλάβει γιατί επιμένουν όλοι να προσπαθούν να έχουν τα πάντα και να ικανοποιούν τους πάντες ενώ είναι δεδομένο ότι δεν μπορούν (και δεν είναι μόνο Ελληνικό φαινόμενο αυτό). Λίγα και καλά, εξειδίκευση, εξυπηρέτηση, face to face και ποιοτικός χρόνος εντός φυσικού καταστήματος.

Προσωπικα δεν ακουγα ΠΟΤΕ μου αυτα τα συγκροτηματα,ακομα και οταν μεγαλωνα ,μια και στις αρχες της δεκαετιας του 80 ηταν ηδη ΠΑΡΩΧΗΜΕΝΑ και το ΠΑΝΚ τα ειχε.... ανασκολοπισει....?απο τα μεσα της δεκαετιας του 70. (και γενικα ειχα παντα μια ΑΛΛΕΡΓΙΑ σε αυτο που λεγεται "classic rock" ) Σιγα μην τα ακουσω τωρα στα 50 φευγα μου. Γενικα θα συμφωνησω απολυτα με τον Βαγγελη αλλα δεν πρεπει να ξεχναμε οτι ΟΛΟΙ οι ανθρωποι απο ΜΙΑ ΗΛΙΚΙΑ και ΜΕΤΑ ? ζουν(μ)ε με βαση το "περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις".... Επισης πολλοι ανθρωπΕς δεν εχουν τον ΧΡΟΝΟ να καθισουν να κανουν την ΑΝΑΣΚΑΦΗ που χρειαζεται (με 100 αλμπουμ την ΗΜΕΡΑ που βγαινουν στην εποχη μας) ωστε να ΞΕΧΩΡΙΣΟΥΝ και να ακουσουν τις πραγματικα ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΕΣ μουσικες που βγαινουν στην εποχη μας. Προσωπικα προσπαθω να παρακολουθω οσο περισσοτερο μπορω αλλα και παλι τον χρονο που αφιερωνω στη μουσικη τον ξοδευω κατα 70% σε μουσικη που ΓΡΑΦΩ και ΠΑΙΖΩ εγω και λιγοτερο στο να ακουω μουσικη (δεν παιζει δηλ.αυτο που εκανα μικροτερος το να ακουω δηλ. 2-3 ωρες μουσικη την ημερα) Φυσικα ακουω και ΚΛΑΣΣΙΚΑ πραγματα με τα οποια μεγαλωσα (60s soul,funk,punk,new wave,outlow country κτλ) δεν υπαρχει καποιος ΝΟΜΟΣ που να το απαγορευει. Αλλα το να λες οτι "δεν βγαινει πλεον καλη μουσικη και παλαιοτερα εβγαινε καλυτερη" απλα δειχνει ΑΓΝΟΙΑ της σημερινης πραγματικοτητας (φυσικα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ εχουμε και ο καθενας μπορει να αγνοει την πραγματικοτητα,στην Ελλαδα αλλωστε ζουμε και ειμαστε πρωταθλητες στο σπορ αυτο ? )

Πάντως θα είχε πλάκα να διάβαζε κανείς τα σχόλια σε φόρουμ και στο youtube του μέλλοντος όπου οι σημερινοί πιτσιρικάδες θα γκρινιάζουν ότι δε βγαίνει πια μουσική όπως το 2019 και οι τότε νεολαία θα τους λέει ότι είναι οπισθοδρομικοί. ?

Δε νομίζω ότι έχει αλλάξει και πολύ η κατάσταση στην επαρχία όμως. Πέρσι στις Σέρρες μού ζήτησαν 9 ευρώ για χορδές ηλεκτρικής 10άρες μάρκας...Pyramid (3,88 σήμερα στο Thomann). 230% πάνω. Και όταν τού είπα ότι δεν τις παίρνω γιατί τις πουλάει πανάκριβα -ήθελα να τον πω και απατεώνα, αλλά συγκρατήθηκα-, έμεινε να με κοιτάζει με ανοιχτό το στόμα. Όταν θα κλείσει κάποια στιγμή, γιατί θα κλείσει, θα τού φταίνε οι ξένοι, η κρίση, τα μνημόνια, οι δεινόσαυροι, και όχι το κλούβιο, κουτοπόνηρο κεφάλι του. Ας πρόσεχε λοιπόν...

You can't teach an old dog new tricks! Για μας των άνω των 45-50 χρόνων (τους λίγους εδώ στο Νόιζ...? ) όλα, ή σχεδόν όλα, σχετίζονται με τις αναμνήσεις μας...... Το ξέρω ότι δεν είναι σωστό αυτό, αλλά η μουσική που γράφτηκε παλαιότερα δύσκολο να ξαναγραφτεί...κι αυτό το λέω με πόνο ψυχής. Μετά από ένα άκουσμα του "The Wall" ας πούμε, άντε να ακούσεις κάτι απ'τα "καινούρια"!

Καλη μουσικη υπηρχε, υπαρχει και θα υπαρχει εσαει, ειναι αναγκη συμφυτη με την ιδια τη ζωη. Ενα πραγμα ειναι (οπως εγραψε ο τζαζτζοκερ) η νεανικη/προσωπικη συνδεση με ακουσματα και τραγουδια. Ενα αλλο ειναι (οπως εγραψε ο σουπερφανκ) ο λιγοστος χρονος που πλεον απομενει στους περισσοτερους για ακροαση. Ενα τριτο ειναι η διαθεση καποιου (σε συναρτηση με το προηγουμενο) να ψαξει "γενεαλογικα δενδρα" μουσικων ειδων και ηχων. Ενα τεταρτο, η συνδεση των καλλιτεχνηματων με τα media και το εμποριο. Τελος, η καλλιεργεια του πνευματος και της αισθητικης και ποσο επενδυει καποιος σε αυτα. Η μουσικη μπορει να ειναι μια ατελειωτη εγκυκλοπαιδεια, ομως τα επι μερους ειδη ειναι τομοι με πρωτη και τελευταια σελιδα... Και σε καποιους τομους, οι αγραφες σελιδες που απομενουν ειναι λιγοστες. Πολλες φορες δε, η ενασχοληση 10, 20 η και 30 και περισσοτερων ετων δεν αρκουν για να αντιληφθουμε καποια αλλαγη που βρισκεται εν εξελιξει - προκειμενου να προστεθει ενας ακομη τομος. Στις μερες μας, οι εννοιες "καλοι μουσικοι" και "καλη μουσικη" νομιζω σπανιως τεμνονται. Θα προσθεσω δε (ριψοκινδυνα), πως η ενδυναμωση της μιας εννοιας κατα κανονα αποδυναμωνει την αλλη - και τουμπαλιν.

για τους Θεσσαλονικείς Δεν ξέρω τι λέτε, αλλά πάντως εμένα μού έχει λείψει ο μακαρίτης ο κυρ Μίμης στον Ριχάρδο που έβγαζε το κομπιουτεράκι και έκανε πράξεις. Αν το κοίταγες, ζαλιζόσουν γιατί πατούσε κάτι αστρονομικά ποσά, και μετά από μια τρίλεπτη μάχη μαζί του, σου ανακοίνωνε την τιμή.

Εγώ θυμάμαι ότι ήταν κανόνας το "πόσο είναι η τελική του". Σε όλα τα μαγαζιά. Και πάντα η τελική(street) κυμαινοταν γύρω στο -10% γιατι πάντα προσπαθουσαν να πουλήσουν RRP (προτεινόμενη).

Δεν νομίζω. Πχ έμαθα τους snarky puppy, Phillip sayce, Derek trucks, dirty loops κλπ απο το YouTube. Δεν θα τους εκτιμησω? Θα αγοράσω μαλιστα και το cd τους, θα πάω και στο live, για να τους υποστηριξω να συνεχίσουν αυτο που κάνουν και μου αρέσει.

Συμφωνω με οσα εχουν ειπωθει εννοειται,αλλα θελω να βαλω κ μια αλλη παραμετρο...μηπως δεν εκτιμαμε τη σημερινη μουσικη επειδη δεν την πληρωνουμε?μηπως εναν δισκο που μπορει να εκανες ενα μηνα οικονομια να αγορασεις,του δινεις περισσοτερη προσοχη απο κατι που ακους δωρεαν στο γιουτουμπ?

να σου δώσω παράδειγμα. Η κόρη μου (23) ασχολείται με τη μουσική από 5 ετών. Ακουει (υπάρχει στο σπιτικό περιβάλλον από τότε η μουσική μου) προφανώς ό,τι της αρέσει και δεν επεμβαίνω. Πού και πού ρωτάω, είναι muse αυτό ? πάλι tool ακούς? κλπ Της έχω δώσει επανειλημμένα links με κομμάτια που θεωρώ ότι θα έπρεπε να της αρέσουν, αξίζει να τα μάθει να τα παίζει ως performer με πιάνο-τραγούδι, της έχω δώσει στικάκια και φόλντερς. Όποτε ρωτάω άκουσες αυτό ή εκείνο η απάντηση είναι όχι θα το ακούσω. Στο τέλος τα παρατάω και δεν ρωτάω. Μετά από μερικούς μήνες ή χρόνια ακούω να τραγουδάει ή να ακούει κάποια από αυτά ή παρόμοια ή κομμάτια που φτιάχτηκαν 30 χρόνια πριν γεννηθεί και είμαι σίγουρος ότι δεν τα άκουσε στο σπίτι. Πιστεύω ότι όταν κάποιος έχει καλό μουσικό αυτί και κριτήριο θα θελήσει να ανακαλύψει μόνος του την καλή μουσική, καινούργια ή παλιά.

Ποσο δικιο εχεις..αλλα για μενα η περιοδος που διανυουμε, ειναι η πιο ρομαντικη περιοδος της μουσικης ever..για το λογο οτι ολοι πλεον παιρνουν ΙΣΑΞΙΟ βημα στο να ακουστουν κ να προωθησουν την δουλεια τους. Αυτη για μενα , ειναι η απολυτη εννοια αξιοκρατιας. Στο Youtube ολοι ισοι ειμαστε κ εγω αυτο το βρισκω πολυ ομορφο κ ρομαντικο. Ολοι εκτιθομαστε στην ιδια αρενα κ κοσμος επιλεγει ποιος θα ζησει η ποιος θα τον φαει το μαυρο σκοταδι. Ο κοσμος...οχι ο καθε τελειωμενος επιχειρηματιας που εχει ανοιξει δισκογραφικη η ο καθε μανατζερ που σπουδασε Music bussiness κ νομιζε οτι "ηξερε " απο μουσικη κ αποφασιζε τι θα τυπωθει με γνωμονα τι θα πουλησει κ τι οχι.

Καθε περιπτωση εχει και τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα της. Παλιότερα που ήταν ακριβή διαδικασία να κυκλοφορήσει μια μουσικη, το ξεσκαρταρισμα το έκαναν οι δισκογραφικες και σερβιραν οτι ηθελαν εκείνες στον κοσμο (με βασικό στόχο το κέρδος φυσικά). Τώρα πρέπει να κάνουμε τη δύσκολη δουλειά μονοι μας, αλλα έχουμε το κέρδος να ακούσουμε και μουσικές που δεν θα κυκλοφορουσαν ποτε, αλλα και κάποιες που θα μας ξεφύγουν. Κάποια στιγμή όμως αργά ή γρηγορα θα πέσουν στην αντίληψη μας κι αυτές. Το προτιμώ. Έτσι κι αλλιώς και παλιότερα ψαχνομουν να ξεσκαρταρω απο αυτα που κυκλοφορουσαν οι δισκογραφικες.

Wake up and smell the coffee. The 5th industrial revolution is here. Ακόμα και στην γερασμένη, χρεοκοπημένη, αναχρονιστική και καθυστερημένη τεχνολογικά χώρα μας δεν είναι δυνατόν να μιλάμε πλέον με όρους της δεκαετίας του 80. Άλλωστε η πραγματική πραγματικότητα είναι αμείλικτη: You either join or you die.

Στο Montreux κάτι έχει το νερό ... δεν εξηγείται αλλιώς? τι Rythm Section είναι αυτό ΡΕ !!!! και Rory με συναίσθημα 5 ανθρώπων μαζί όπως πάντα.

Έχω βαρεθεί να ακούω το "εν έτει 2019".Αυτό δέν ισχύει στίς τέχνες,σε άλλους τομείς ναί,όχι όμως στις τέχνες και εν προκειμένω στη μουσική.Κάτι που γράφτηκε παλιότερα, μπορεί να είναι πολύ πιο πρωτοποριακό και κυρίως ποιοτικό, από κάτι που γράφεται σήμερα ή θα γραφτεί σε εκατό χρόνια.

Εμένα πάλι δεν μου είναι καθόλου δύσκολο. Θα ομολογήσω ότι από όσα καινούρια προσπάθησα να ακούσω δεν ενθουσιάστηκα από κάτι ιδιαίτερα (μη με ρωτήσετε τι άκουσες δεν έχω συγκρατήσει ονόματα). Το συναίσθημα που έχω όταν ακούω όμως αυτές τις παλιές καλές metal/rock μπάντες δεν υπάρχει... Και το ζήτημα πιστεύω είναι μετά από 20 χρόνια θα συζητάμε για τις Α, Β, Γ, Δ σημερινές "επιτυχημένες" μπάντες ή θα συζητάμε ακόμα για Maiden, Scorpions, Motorhead και Deep Purple...

Οπως ειπα δεν ηθελα να θιξω η να φωτογραφησω κανεναν. Αλλα γαμωτο, σαιτ γεματο μουσικους να μιλαμε το 2019 ακομα για maiden - Scorpions Motorhead και deep purple.. εμενα προσωπικα μου ειναι δυσκολο να το καταπιω.

Όταν γραφόταν κώδικας με το χέρι έφυγαν πύραυλοι για τη Σελήνη. Όταν το μέσο έλιωνε μετά από πολλές αναπαραγωγές και έπρεπε να διακόψεις στη μέση την ακρόαση για να αλλάξεις πλευρά ακούγαμε μουσική. Τώρα; Μην υποκρινόμαστε ότι οι ποικίλες ευκολίες δεν έχουν κάνει το attention span μας τόσο δα μικρούλι. Ειλικρινά μπράβο σε όσους κρατάνε σηκωμένες τις κεραίες, πλην όμως είναι η φύσις του ανθρώπου να γυρίζει πιο εύκολα και με μεράκι στη μαλακιάρα που άκουσε 14 χρονώ όταν και πρωτοερωτεύτηκε, και έκλαιγε και με τα fillers. ? Περάσαμε κι από κει, δεν περάσαμε; ?

Έχεις μπερδέψει τόσα διαφορετικά θέματα που λογικό είναι να ξεφύγει η κουβέντα. 1. και 4. Αν εννοείς λουκέτα σε μουσικομάγαζα, θα ήθελα να αναφέρεις μερικά, γιατί εκτός κάποιων ελάχιστων γνωστών (και όχι τοπικών ή συνοικιακών), δεν γνωρίζω (ειδικά) τελευταία κάτι τέτοιο. Πώς λοιπόν να μου λείψει κάτι που δεν γνωρίζω? 2. Όχι, δεν ισχύει κάτι τέτοιο κατά την γνώμη μου, εκτός κι αν εννοείς κάτι άλλο με το "μονοπώλιο". Το ότι υπάρχει ένα μάζεμα της αγοράς, ναι υπάρχει, αλλά σε μια εντελώς ανεξέλεγκτη κατάσταση, είναι φυσιολογική μια κάποια ορθολογικοποίηση, είδικά όταν σφίγγουν τα πράγματα. Και τι έχει ο Thomann (και ο κάθε Thomann) παραπάνω από τα περισσότερα καταστήματα εδώ? - α. Τεράστια ποικιλία σε stock ή εν δυνάμει stock - β. Καλύτερες τιμές σε μια μεγάλη γκάμα προϊόντων (αν και τελευταία οι αποκλίσεις είναι μικρότερες με ελληνικά καταστήματα). - γ. Ενημερωμένο κατάστημα. Όταν βγει ένα νέο προϊόν, όλοι περιμένουν να το φέρει αυτός να δουν την τιμή, και συνήθως είναι από τους πρώτους που θα το βάλει στην γκάμα προϊόντων του. - δ. Καλύτερη εξυπηρέτηση κατά την αγορά, κι ας είναι και από απόσταση. Σχετική ακρίβεια στην διαθεσιμότητα, και καλοί και σχετικά ακριβείς χρόνοι παράδοσης, συν την εγγύση (που ισχύει στο ακέραιο κι ας είναι η απόσταση στην μέση), καθώς και ο σεβασμός στην ευρωπαϊκή νομοθεσία σχετικά με θέματα καταναλωτή. - ε. πάρα πολύ καλό pre-sales και after-sales service. Σκέψου μόνο ότι έχει αναπτύξει ολόκληρο κέντρο με τεχνικούς, για όλων των ειδών τις επισκευές/παρεμβάσεις στα όργανα/μηχανήματα. - στ. Ένα φοβερά οργανωμένο site που δεν επικεντρώνεται μόνο στο προϊον-τιμή, αλλά είναι προσαρμοσμένο σε "ανάγκες", απαντώντας σε ερωτήματα ανησυχίες πιθανών αγοραστών, όπως καθοδήγηση για την σωστότερη επιλογή προϊόντος, και οδηγίες για την ορθολογικότερη χρήση αυτού. Ένα θα πω, δεν έχω ψωνίσει ποτέ από τον Thomann. Σε τι μπορεί να ανταγωνιστεί κάποιος "τοπικός" καταστηματάρχης, τα καταστήματα τύπου Thomann? - α. Διαπροσωπικές σχέσεις. Χτίζονται αυτές σιγά σιγά. - β. Άμεση εξυπηρέτηση (δεν υπάρχει η απόσταση) με μικρότερο κόστος. - γ. Προθυμία για άμεση απάντηση στις τυχόν απορίες του πιθανού πελάτη (ακόμα και πριν αυτές δημιουργηθούν), με συνεχή ενημέρωση. Αν μαζί με αυτά, υιοθετήσει και κάποια άλλα από τα παραπάνω μέχρι στιγμής πλεονεκτήματα του Thomann (όλα δεν γίνεται, το γνωρίζω), θα έχει σχετική ανταγωνιστικότητα, έτσι πιστεύω. 3. Σε ποιές αλυσίδες αναφέρεσαι? Κάτι τέτοιο δεν νομίζω ότι ισχύει. Παράδειγμα ο Νάκας. Δεν θεωρώ τα καταστήματά του παραμελημένα,ίσα ίσα. 5. αυτό που εγώ ξέρω, είναι ότι μαζεύονταν φίλοι του μαγαζάτορα (ή γνωστοί πελάτες) και όντως κουτσομπόλευαν, και περνούσαν ωραία. 6. Θα αφήσω κατά μέρος την παλιότερη εμπειρία, που η δοκιμή όντως έβγαζε ένα ρομαντισμό (πόσο ρομαντικές είναι οι ιστορίες που ο κάθε ένας μας μπορεί να διηγηθεί από εκείνη την εποχή, σχετικά με την αντιμετώπιση του "δοκιμαστή" από τον μαγαζάτορα), και θα πάω στο σήμερα. Τι να δοκιμάσει αφού το stock είναι πια ελάχιστο (υπάρχουν σίγουρα εξαιρέσεις εδώ)? Που θα πρέπει να το κάνει το κατάστημα παραγγελία, και εσύ ξέρεις ότι αν δεν το πάρεις θα του μείνει αμανάτι? 7. Θα δείξει το μέλλον, αλλά αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά ... έτσι φαίνεται. Προσοχή, το φαινόμενο δεν είναι μόνο ελληνικό. Ολόκληρο guitar center ... "γειά σου". Συγγνώμη για το ... πανωσέντονο.

Δεν εχεις και πολυ αδικο... ΑΛΛΑ μαζι με αυτά ελλατωθηκαν και τα φαινομενα να αγοράζουμε τόξα πουλώντας νεφρο εκει στην Χαριλαου Τρικούπη και χορδες, μαγνητες κλπ στην 10πλασια τιμή.....

? Στενοχωρέθηκα πάρα πολύ όταν έμαθα τα δυσάρεστα νέα... Τελευταία φορά που τον είδα πρέπει να ήταν το 2013-14 αν θυμάμαι καλά όταν πηγα απλά να τον δω γιατί είχαμε να τα πούμε καιρό.Τότε ήταν που μου είπε ότι σταματάει και θα πάει να μείνει για πάντα στο Miami κάνοντας πλάκα... Βασικά τότε συνειδητοποίησα ότι ένας κύκλος είχε κλείσει. Ήταν φίλοι με τον παππού μου που με έπαιρνε μαζί του και πηγαίναμε μαζί στον Ριχάρδο για να πάρει χορδές για τις κιθάρες και εξαρτήματα για τα "πλήκτρα" και το πιανο του και συγχρόνως του έλεγε του Μίκυ (πάντα έτσι τον έλεγε ?) ιστορίες από την Αμερική (είχε γεννηθεί και ζήσει στην Αμερική πολλά χρόνια) Από τις καλύτερες αναμνήσεις που έχω από τη θρυλική "σπηλιά"... ?

Ναι ειδες τον ατιμο τον πορτασαουντ που πηγε και χωθηκε ? Το διορθωσα

Υποθετω αστειευσαι. Και φυσικα ναι τα συγκρινουμε. Το αποτελεσμα μετραει και οχι αν γραφτηκαν στις μπαχαμες και αν πηγαν εκει με ιδιωτικο τζετ ή με της γραμμης. Δεν εχει σημασια αν γραφτηκε στο abbey road το βρε μελαχρινακι, ενω το nebraska στο σπιτι σε ενα tascam τετρακαναλο.

Αυτο το κανουν ολες οι καρτες αν ανοιξεις stereo καναλι στο dow σου για να γραψεις mono οργανο. Ανοιγε απλα mono καναλι και θα ακους το οργανο και απο τα δυο αυτια. Θα μπορεις ωστοσο απο το μιξερ του dow, να "γερνεις" ελαφρα το ενα δεξια και το αλλο αριστερα μεσω του Balance (πχ +10 -10), για να ξεχωρισεις ελαφρα τα δυο οργανα στα αυτια σου. (Αν κοιταξεις μαλιστα την 204 εχει ενα κουμπακι stereo/mono που κανει αυτο ακριβως, οταν θελεις σε mono οργανο να το ακους και απο τα δυο μονιτορ, ενω εχεις ανοιξει stereo καναλι. Ψιλοαχρηστο, το εχω σε καρτα και δεν το χρησιμοποιω ποτε. Ανοιγω mono καναλι. Ετσι κι αλλιως δινω mono οργανο να γραψει, δεν κερδιζω τιποτα με το stereo καναλι). Το ενα καναλι θα οριζεις source να γραφει απο το αριστερο input και το αλλο απο το δεξι και θα γραφονται ξεχωριστα. Εχω 4 καρτες (δυο εξ αυτων Behringer 202 & 204) με stereo input, του επιπεδου 60-300 ευρω και κανουν το ιδιο πραγμα. Δεν πιστευω οτι θα μπορεσεις να διακρινεις σημαντικες διαφορες στην ποιοτητα ειτε της κατασκευης, ειτε του αποτελεσματος.

Επειδή την έχω ζήσει αυτή την εποχή, θα πω φυσικά ότι δεν έχεις άδικο. Αλλά αυτά είναι τα "καλά" του ολιγοπώλιου. Θα πω όμως και ότι σήμερα υπάρχουν καινούργιοι μαγαζάτορες που δεν έχουν καμιά σχέση με τους παλιούς και σου ανοίγουν από μόνοι τους τον Θωμά και σου κάνουν τίμια προσφορά (πολλές φορές και χαμηλότερη). Τέλος, ναι, δυστυχώς ή ευτυχώς, η παγκοσμιοποιημένη αγορά είναι πραγματικότητα - αλλά και το instant gratification παίζει ακόμα κάποιο ρόλο

Μου θυμίζεις μια γελοιογραφία του Αλτάν. Είναι ένα φτωχό ζευγάρι, η γυναίκα μαγειρεύει σούπα από παπούτσια και ο άντρας της λέει: " -Κουράγιο γυναίκα, ο καπιταλισμός όπου ναναι καταρρέει" οπότε αυτή του απαντάει "-Ανάθεμά σε Τζοβάνι, πάνε 30 χρόνια που μου λες την ίδια φράση την ώρα του φαγητού" ??

Νομίζεις. Με τα αρνητικα επιτοκια της ECB και με τις Γερμανικες τραπεζες γεματες ...κασερι ....θα πρεπει να περιμενεις ΠΟΛΥ ακομα... Καλα μη νομιζεις δε οτι ειναι και κανενας ΚΟΛΟΣΣΟΣ....δεν ειναι και το ΑΜΑΖΟΝ....γυρω στα 600 εκ ΕΥΡΩ revenew εχει....ο Μασουτης εχει μεγαλυτερο...

Λειπει όντως αν και ενα απο τα καλυτερα αλμπουμ των τελευταιων ετων ηταν concept https://www.youtube.com/watch?v=wdlk3W_pfcI&list=PLx4yYrpSLMPqf8TAN7Mf-rD6qiJrTo53f

Γίνεται ναι. Επίσης, για την κριτική, αυτός που το έγραψε ή δεν ήξερε, ή είχε χαλάσει το ακουστικό του ή είναι κουφός από το ένα αυτί?

εχεις δικιο.. ενω υπαρχει πληθωρα μουσικης , η εννοια του concept album ειναι κατι που λειπει νομιζω στις μερες μας.

BTO...and dry bread....

αστα αυτα, περιμένω πμ για να κανονίσουμε ποιο ριφ θα παίξεις

Ιστορία 14/15 χρονών Μπαίνω σε γνωστό μαγαζί των νοτίων προαστίων, έχοντας μπανίσει μια gibson les paul studio. Είμαι ήδη πελάτης με μικροαγορές. -Σκέφτομαι να την πάρω, μπορώ να παίξω? -Μα δεν είναι δυνατόν, ξέρεις για τι όργανο μιλάμε? μπλα μπλα... ούτε Rolex να πούλαγε. -Φίλε σοβαρά, άμα μ'αρέσει θα την πάρω. -Όχι δε γίνεται κλπ κλπ... παρθένα "αύτωνα" πιο εύκολα. Κίνηση ματ, ανοίγω το πορτοφόλι τίγκα στα ευρώ και του το δείχνω... ... η παρθένα ανοίγει τα πόδια και από μέσα μου εγώ κλαίω από τα γέλια. -Παίξε όσο θέλεις, φουλ παρουσιάση οργάνου κλπ γλειψίματα. 1500 euros ευκαιρία ... Τους εύχομαι ό,τι χειρότερο χαχαχαχ Ούτε για πένες εδώ και χρόνια. Και μην ακούσω τίποτα λαλακίες του τύπου δεν είναι όλοι έτσι... σαν μαυραγορίτες στην κατοχή λειτουργούσαν ?

Guitar slinger από τους λίγους !!!

Πολύ ωραία έκατσαν όλα! Μπράβο σε όλους και ευχαριστούμε Σπύρο που έκατσες με μεράκι να κάνεις το medley.

σαν εκπαιδευτικος..και καποιος που ερχομαι σε αμεση κ καθημερινη επαφη με παιδια... τα περισσοτερα τους λεω λεξεις οπως Pink floyd , Led zeppelin ...και με κοιτανε λες κ τους μιλαω αραβικα. Καθε γενια ακουει τις δικιες της μουσικες.

Aνηκω κ εγω στην γενια που εφαγε τους μουσικους οικους με το κουταλι καθε σαββατο - εφαγε το υφάκι απο άκυρους πωλητες που νομιζαν οτι πουλουσαν ferrar i- τις εξωφρενικες τιμες μονοπωλιου - ολα. Να πω οτι χαιρομαι που πλεον υπαρχουν ιντερνετικα καταστηματα εξωτερικου που βαζουν λιγο φρενο σε επιτήδειους επιχειρηματιες που αισχροκερδισαν για χρονια πανω στις πλατες των μουσικων {και που συνεχιζουν εν μερη να το κανουν ακομα κ σημερα}. Απο την αλλη, δεν μπορω να μην αναφερω οτι τα τελευταια 30 χρονια γνωρισα {και} εξαιρετικους πωλητες - γνωστες του αντικειμενου τους, που πραγματικα αγαπουσαν αυτο που εκαναν - εμαθα πολλα απο αυτους κ εξακολουθω κ μαθαινω. Συνεχιζω να ψωνιζω ακομα απο Ελληνικους μουσικους οικους? Ναι..ειδικα σε μικροπραγματα. Αλλα απο την στιγμη που οι αναγκες μου θα ξεπερασουν τα 299 ευρω..θα ψωνισω απο το εξωτερικο. Αυτο που βλεπω ομως ειναι οτι τα "φυσικα" καταστηματα σε μερικα χρονια απο τωρα , θα ειναι παρελθον. Δεν θα μπορεις να δοκιμασεις τιποτα. Απλα θα παραγγελνεις την κιθαρα - τυμπανα που θελεις κ θα σου ερχεται σπιτι.