Πίνακας συμμετοχής

Κάτι μεταξύ Bukowski, T.S. Eliott και Allen Ginsberg αλλά με προσωπικό touch. Μουσική και στίχοι δένουν απόλυτα και είναι προφανές ότι γράφτηκε η μεν για τους δε (χωρίς αυτή τη σειρά απαραιτήτως). Υπάρχει σαφής συναισθηματική συμμετοχή αλλά είναι κρυμμένη. Απόλυτο οξύμωρο δηλαδή. Γενικώς καταπληκτικά και τα δύο. Υ.Γ. Ανοίχτε τα κομμάτια στο soundcloud και θα βρείτε και τους στίχους.

Το Free Fall μαρεσε. Μεχρι που μπηκε το πολυ μεσαιοπριμο της κιθαρας και με χαλασε

Όντως καταπληκτικά και τα δύο. Τελείως διαφορετικά μεταξύ τους αισθητικά (για τα γούστα μου), αλλά τόσο πολύ σχετικά μεταξύ τους μ' ένα περίεργο τρόπο. Κι επειδή η τέχνη είναι για να αφυπνίζει εικόνες, ήχους και συναισθήματα πολλές φορές άσχετα μεταξύ τους και μοναδικά για καθένα μας, θα πω ότι το πρώτο με πήγε κατευθείαν σε Holdsworth (μη βαράτε, κάποιος λόγος θα υπάρχει γι' αυτό τον συνειρμό). Επίσης στο πρώτο, θεωρώ ότι η φωνή είναι κάπως μουντή και δεν ξεχωρίζουν οι στίχοι (ίσως κάποιο eq να έκανε την δουλειά). Το δεύτερο τώρα με πήγε αλλού. Κάτι η ένταση στις συγχορδίες του πιάνου που ακολουθούσε την φωνή, κάτι το παιχνίδι του με το πνευστό, μου θύμισε κάποιες νύχτες φιλολογικών/μουσικών αυτοσχεδιασμών σε μια ταράτσα, και μια καμπάνα εκκλησίας να βαράει που και που. Αξέχαστες νύχτες. Μπράβο ρε Σπύρο. Το επόμενο βήμα για διεθνή καταξίωση είναι να διαλέξεις ένα από τα δύο, και να το στείλεις στη Εurovision. Η νίκη είναι σίγουρη.

Εσύ είσαι αλλού! Οπότε αφού δεν είσαι εδώ, έτσι κι αλλιώς κάνεις διεθνή καριέρα.

Βάλε τα ρε ξεχωριστά, παραλίγο να μην ακούσω το Teddy Joe.....? Βάλε και τα κείμενα για μας που δεν γεννηθήκαμε Άγγλοι.... Ανέβασε λίγο την φωνή της Ρωξάνης, κατέβασε λίγο και την σόλο στο Τέντυ Τζο (εάν άλλαζες και τον ήχο της θα σου έλεγα και μπράβο?). Κατά τ'άλλα, με αυτά δεν θα πλουτίσεις και διάσημος μην περιμένεις να γίνεις...... Άν και το "περιθώριο"** και ότι γεννά αυτό, κάποιες φορές έδωσε πράγματα που αργότερα (πολύυυ αργότερα?) εκτιμήθηκαν! ** κατάλαβες ότι κατατάσσω την μουσική σου σε αυτό....?