Πίνακας συμμετοχής

Ντράμερ, μπασίστες, πληκτράδες θα ζητούσα να ετοιμάσουν 2-3 κομμάτια απ΄το playlist που παίζω live, μάλλον τα πιο απλά. Δε χρειάζεται να είναι δύσκολο/πολύπλοκο το κομμάτι για να καταλάβεις αν ο άλλος είναι στο επίπεδο που θέλεις. Τη μελέτη ας τη ρίξει αφού έρθει στην μπάντα. Κιθαρίστες θα τους έλεγα "έλα και βλέπουμε" κι επί τόπου θα ζητούσα προπαίδεια και τα παιδιά του Ζεβεδαίου ποιον είχανε πατέρα.

Πάντως, αυτός ο TR-8, δε φαίνεται και πολύ τύπος που σκέφτεται "Out of the box" δε φαντάζομαι λαμπρό μέλλον μαζί του ? Για μένα, ανεξαρτήτως οργάνου και προφανώς σε πλαίσια jam/sight-reading, η πρώτη επαφή θα ερχόταν με το παρακάτω:

αφού γράφω ηλεκτρονική τι να τον κάνω τον ντράμερ? τι να κάνουμε δηλαδης να γίνουμε όλοι ροκάδες? σαφώς ανταλλάσω απόψεις και πίνω και καφέ, διαφωνώ-συμφωνώ σε θέματα παραγωγής κ εξοπλισμού με άλλους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ που παίζουν και αυτοί μουσική με ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΑ...

Φαντάζομαι θα βγαίνεις μαζί του μετά τις πρόβες για ποτό ή καφέ και θα ανταλλάσσετε απόψεις, σκέψεις και προτάσεις όσον αφορά το "σχήμα" σας, την μουσική και τα κομμάτια που θα παίζεται.....? Εντάξει καλοί οι συνεργάτες-συμπαίκτες σε ένα γκρουπ, αλλά και η "επαφή" μεταξύ των μελών είναι καθοριστική για το μέλλον του!

Δεν μου κάνει για επαναστατικό. Αυτό που μου έκανε για επαναστατικό και δεν είδα κανέναν να το αναφέρει είναι αυτό το καλούδι.

Η αλήθεια είναι το concept των modular amps, δεν είναι καινούργιο, ακριβός με την ίδια λογική το είχε ξεκινήσει ο Bruce Egnater, ο οποίος είχε βγάλει τους πρώτους modular ενισχυτές. Μετέπειτα την άδεια χρήσης (δεν ξέρω αν αγόρασε την πατέντα), την πήρε η Randall η οποία έτρεξε πάλι την ιδέα του modular με κάποιες αλλαγές (single channel preamps εν αντιθέσει του Egnater που ήταν two channels σαν τα Synergy). Η Randall είχε βγάλει και κάποια signature μοντέλα/modules για τους Kirk Hammet και George Lynch, ίσως και κανένα ακόμα. Παράλληλα με τη Randall υπήρχαν και υπάρχουν κάποιες εταιρίες που ασχολούνται με το να καστομάρουν ή να φτιάχνουν modules όπως η Salvation Mods, τα modules της οποίας θεωρούνται ανώτερα από τα αντίστοιχα της Randall ίσως τα Egnater. Στο σήμερα λοιπόν, όχι ακριβώς σήμερα, αλλά 2-3 χρόνια πριν, η Synergy, μία ομάδα που αποτελείται από boutique amp builders της Αμερικής, υπό τη συνεργασία του David Friedman και του Bruce Egnater, ο οποίος από ότι φαίνεται έχει και την άδεια χρήσης της πατέντας ξανά, ξαναέφεραν το modular concept στην επικαιρότητα, με σχετικές αναβαθμίσεις, και κυρίως βάζοντας στο παιχνίδι τους κατασκευαστές. Προσωπικά, από την εποχή της Randall το concept αυτό μου φάνηκε ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Είχα αγοράσει ένα RM100 KH τότε, που ήταν ο signature του Krik Hammet, αλλά δεν μπορώ να πω ότι τρελάθηκα, αν και ο ενισχυτής είχε αξιόλογα features, δεν ήταν κάτι wow. Πλέον χρησιμοποιώ το SYN2 με δύο modules το Metroplex από Metropoulos Amps και από David Friedman το Dirty Sherley. Δεν έχω δοκιμάσει κανένα από τους δύο κανονικούς ενισχυτές για να κάνω άμεση σύγκριση, αλλά από αυτά που έχω ακούσει utube, είναι σχεδόν ίδιοι. Βέβαια όπως ειπώθηκε και πριν, μέρος του ήχου ενός ενισχυτή είναι το όλο κύκλωμα του και όχι μόνο η προενίσχυση, όπως και τεράστιο ρόλο παίζει η καμπίνα που θα τρέξει και τα μεγάφωνα αυτής. Για αυτό θεωρώ ότι ποτέ δεν θα ακουστεί 100% ίδιο, προσωπικά όμως είμαι 100% ευχαριστημένος.

Αχ, η νεολαία...

Επειδη ποτε στη ζωη μου δεν εχω παιξει διασκευες θα τους ζητουσα απλα να μην ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΟΥΝ τα κομματια μου... Αυτο που θα ΗΘΕΛΑ απο καθε μουσικο ειναι: για τον κιθαριστα: πολύ καλό ΗΧΟ και ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ,εξαιρετικα rhythm chops , solos & leads που να εχουν ΜΕΛΩΔΙΑ και να μπορουν να ΤΡΑΓΟΥΔΗΘΟΥΝ α,αν αποφευγει τις πεντατονικες κλιμακες παιρνει ΕΞΤΡΑ βαθμους 2. για τον ντραμερ: εξαιρετικο ΧΤΥΠΗΜΑ και SWING/GROVE & να παιζει λιγο "ΠΙΣΩ" απο το beat (οπως κανουν συνηθως ολοι οι μεγαλοι μαυροι ντραμμερς) & φυσικα ΗΧΟ και ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ,θα ηθελα επισης να ακολουθεί και τους ΣΤΙΧΟΥΣ των κομματιων εκτος απο τη μουσικη και την μελωδια ...με λιγα λογια θα ηθελα να παιζει ΜΟΥΣΙΚΗ και οχι μονο να κραταει τον ρυθμο (ετσι κι αλλιως για να παιξει μαζι μου θα πρεπει να ειναι ΤΣΙΜΕΝΤΑ-ΜΠΕΤΑ σε αυτον τον τομεα ) α,αν ΜΙΣΕΙ τα drum solos παιρνει ΕΞΤΡΑ βαθμους 3.για τον μπασιστα: SWING/GROVE,παχΥο και γεματο ΗΧΟ,μελωδικες, και ΚΤΗΝΩΔΕΙΣ μπασογραμμες,ΛΙΓΕΣ νοτες φυσικα αισθητικη. α,αν παιζει σχεδον ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στην ΜΙ & στην ΛΑ παιρνει ΕΞΤΡΑ βαθμους. 4.για τον πληκτρα: Αυτο ειναι απλο: να παιζει ΑΚΡΙΒΩΣ οτι του λεω ΕΓΩ ..?

Πρεπει να τους κοστισε αρκετα ο Vai για διαφημιστης! ? Εμενα παντως ο ισχυρισμος του οτι η κοπια του προενισχυτη καθε μαρκας δινει και τον ηχο των ενισχυτων της δε με πειθει. Δυστυχως τα αλλα μερη ενος ενισχυτη (οπως ο τελικος ενισχυτης, οι μετασχηματιστες εξοδου, οι λαμπες, γενικα ολο το υπολοιπο κυκλωμα) παιζουν κι αυτα το ρολο τους, δεν θα παρεις ηχο Marshall ας πουμε μονο απο προενισχυτη Marshall. Και αν ειναι να παρεις προενισχυτη Boogie, Marshall, Engl κτλ, δεν παιρνεις εναν αυθεντικο? Η ενα πεταλι στυλ sansamp που εξομειωνει ολο το συστημα? Και απο ηχο δεν ελεγε και πολλα..

Δεν ξέρω τι ισχύει για τον περισσότερο κόσμο, αλλά εγώ θα νιώσω ο εαυτός μου παίζοντας κιθάρα όταν μπορέσω να γράψω κάτι δικό μου, με αρχή-μέση-τέλος και να με εκφράζει χωρίς συμβιβασμούς τύπου "εδώ θα ήθελα να κάνω αυτό αλλά δε μπόρεσα, εκεί θα ήθελα να γράψω κάτι άλλο", κλπ. Στην αρχή ένα κομμάτι, αργότερα 3-4, αρκετά αργότερα ένα concept album, που ήταν ανέκαθεν η αδυναμία μου. Όλα αυτά δεν τα δίνει κανένα πετάλι, είναι το όραμα του καθενός αναφορικά με τη μουσική, πώς τη νιώθει και πώς θέλει να την εκφράσει.

Δηλαδή πρέπει να μπορώ να το παίξω κι εγώ? Καήκαμε.

Μολις παρελαβα τον v55 και τον παρκαρα στο προβαδικο. Ειναι λιιγο μεγαλυτερος σε σχεση με τον mv50 που εχω πανω στην πεταλιερα μου, αλλα θα το ξεπερασω. Επισης ειναι πολυ μεγαλυτερος απο την 1x12 καμπινα που εχω για τα live, αλλα απ' οτι φαινεται θα τον βαζω στο πατωμα. Ειναι ο τριτος, και μεγαλυτερος, bugera που εχω στη συλλογη μου, και προκειται ενισχυτη με αρκετα στιβαρη κατασκευη. Καταλληλη, θα ελεγα, για στραπατσο σε προβες και live. Τον δουλεψα κανα μισαωρο χωρις πεταλια με telecaster. Ο καθαρος ηχος ειναι πολυ ποιοτικοτερος σε σχεση με το mv50 clean, και ειναι και πολυ πολυ πιο δυνατος. Εχει αρκετα ποιοτικο ηχο ωστε με τερμα clean και master volume, να ειναι ευχαριστος ο ηχος και να διατηρει τα χαρακτηριστικα του. Επισης, με τους low gain μαγνητες της tele, με τερμα τα knobs, ο ηχος ισα που σπαει. Εαν γυρισω το vol pot στο 9,5, ο ηχος γινεται crystal clean. Αρα εχει οσο headroom θελω ακομα παραπανω... Το βρωμικο καναλι ειναι αρκετα μετριο. Δυσκολευτηκα να βρω ηχο που να μου αρεσει. Του λειπουν ψηλομεσαιες συχνοτητες. Με ενα tube screamer θα ειναι μια χαρα, αλλα δεν θα το χρησιμοποιω ετσι και αλλιως. Το eq δεν ειναι τοσο δραστικο οσο θα ηθελα. Παρεμβαινει σχετικα λιγο στον ηχο. Αλλα την κανει τη δουλεια του. Επισης, να αναφερω πως λογω του master volume, μπορει να παιξει μια χαρα σε πολυ χαμηλες εντασεις για σπιτι, ακομα και στην pentode ρυθμιση. Κατι που πχ δεν μπορει να κανει σε καμια περιπτωση ο ac10 μου. Αποψη μου ειναι πως προκειται για εναν εκπληκτικο ενισχυτη για οσους θελουν δυνατο και ποιοτικο καθαρο καναλι. Για τα 289 που τον αγορασα, δεν υπαρχει κατι που να με πεισει otherwise. Μολις κανω προβα, θα ακολουθησει αναλυτικοτερο review και με πεταλια πανω.

Απαραίτητη προϋπόθεση για όλα τα μέλη να μπορούν να κάνουν b-vocals, να έχουν νεύρο/τσαγανό και να ξέρουν τι σημαίνει παύσεις/δεν παίζω. Να ακούνε τι παίζουν όλοι και να μην λασπώνουν το σύνολο. Να έχουν ένα επίπεδο μουσικής οξυδέρκειας ώστε να βγάζουν parts από μνήμης ή on-the-fly ή να καλύπτουν κενά άλλων. Να μη χρειάζεται να φέρνει ο ένας τον άλλο σε δύσκολη θέση, λέγοντάς του τι να παίξει και τι όχι. Να ξέρουν να αυτοσχεδιάζουν. Να μπορούν να εμπνέουν ο ένας στον άλλο παιξίματα.

Συμφωνώ και εγώ με τον @Jazzjoker , ακόμα και σε ''απλό'' κομμάτι φαίνεται το επίπεδο κάποιου, δεν θα ασχολιόμουν ιδιαίτερα με ποιό κομμάτι θα είναι αυτό, θα του έδινα μια λίστα με κομμάτια (και τόνους) που παίζει η μπάντα και ας ετοίμαζε όποια 2-3 ήθελε ο ίδιος.

ναι για το Σπύρο μιλάμε, αλλά σιγά μην περιμένει ο Σπύρος από μας τους άσχετους να του πούμε τι να κάνει σε ένα σοβαρό θέμα... Συζήτηση νομίζω κάνουμε... (πάλι χωρίς τον ξενοδόχο ή για να πω και άλλη παροιμία, σε ξένο αχυρώνα)

o Σπυρος δεν διευκρινησε για τι φαση θελει τον μουσικο.. και βεβαια...η audition ειναι audition.. Για να βρεις αυτο που θελεις...πρεπει να ξερεις τι θελεις.. Αυτο νομιζω ειναι το βαθυτερο ερωτημα αν δεν κανω λαθος πισω απο το νημα.

...i always wanted to do Red Baron...

Δεν θα έκανα οντισιόν θα έπερνα αυτόν....

Ειναι λογικο νομιζω, οτι το να ζητησουμε ενα κομματι{που ξερει} απο ενα μουσικο, δεν αντιπροσωπευει το ποσο καλος ειναι {γιατι το ξερει} και σε καμια περιπτωση δεν δηλωνει ποσο κακος ειναι αν δεν το ξερει. Μπορουμε να ζητησουμε να προετοιμασει ενα κομματι εκ των προτερων αλλα εγω θα ημουν σκεπτικος στον να τον κρινω σε κατι που ηδη εχει. Γενικα νομιζω οτι ενα μισαωρο jam δειχνει πολλα για ενα μουσικο{εκτος απο συνεπεια κ επαγγελματισμο} κ αυτο συνηθως απαιτω ειτε κανω ειτε μου κανουν audition.

Τώρα που τράβηξα την προσοχή σας με τον τίτλο ας μιλήσω για το τελευταίο μου χόμπυ, το να παίζω φωνητική μουσική στην ηλεκτρική. Αφορμή στάθηκε μία συνέντευξη του Σατριάνι που είπε πως στο μεγαλύτερο μέρος των συναυλιών του τραγουδάει με την κιθάρα. Και στο πώς ο ήχος/ tone της κιθάρας πρέπει να το υποστηρίζει αυτό και όχι να "rip your head off" για δύο ώρες. Πέρα απ'τα ριφς και τα σόλο υπάρχουν βεβαίως-βεβαίως και οι μελωδίες ωσάν η μέση οδός. Έτσι λοιπόν έπαιξα το climax του τραγουδιού του Τιτανικού, και αν και η κιθάρα δεν αντικαθιστά φυσικά κοτζάμ Σελίν Ντιόν, παρά ταύτα ελπίζω να ακούγεται ευχαριστά: titanic guitar.mp3 Κάνετε και εσείς διασκευές σε τραγούδια;

καλός παλιός φίλος το ανέβασε στο φβ... εγώ απλώς το μοιράζομαι και πάω να πουλήσω τις κιθάρες μου...

Η επανάσταση φέτος πιστεύω έγινε εδώ. Τα preamp modules όντως υπήρχαν καιρό και δεν πέτυχαν ιδιαίτερα δυστυχώς.

Όταν παίζεις καρφί στον ενισχυτή. ?

Εννοώ πότε θα παίζεις σαν τον εαυτό σου, και όχι σαν κάποιον άλλο. Είναι το πιο σημαντικό, και δεν φτιάχνεται με πετάλι.

Δεν τα ρωτάμε αυτά τα πράγματα σε τέτοιο thread!

Πωπω αλφαδι ο γερος?

Ένα καταπληκτικό album με την υπογραφή του τεράστιου Gary Willis. Κοιτάξτε lineup Bass [Fretless] – Willis* (tracks: 1 to 9, 11) Drums – Chambers* (tracks: 1 to 3, 5 to 7, 9, 11) Electronic Wind Instrument [Ewi] – Tavaglione* (tracks: 1, 3, 4, 7, 11) Keyboards – Kinsey* (tracks: 1 to 8 ) Producer – Gary Willis, Scott Kinsey Tenor Saxophone – Berg* (tracks: 2, 6, 9)

Να βαλω και μερικα ακομα που μου αρεσουν