Και μόνο σαν απάντηση στο ερώτημα "πόσο διαφορετικά θα έγραφες σήμερα" αξίζει τον κόπο και τον χρόνο για να το δοκιμάσεις. Είσαι απο αυτούς που εξελίσσονται προοδευτικά και σίγουρα έχεις πολλά να πεις σήμερα. Τωρα το που θα βρεις την διάθεση... Θα σε τσιγκλάμε κι εμείς πότε -πότε.
Πάρα πολύ ωραίο! Εμένα πάλι, μου αρέσει που δεν επαναλαμβάνεται το αρχικό θέμα, δίνει μια αίσθηση -καλώς εννοούμενης-απλωσιάς. Και η απουσία φινάλε, σε πολλές περιπτώσεις προκαλεί μελαγχολία, οπότε ενισχύει και τον τίτλο του θέματος. Χωρίς να σκαμπάζω πολύ από τα περί παραγωγής θέματα, σημειώνω πως μου άρεσαν πολύ οι κιθάρες. Συγχαρητήρια.
Πολύ ωραίο και δυνατό θέμα/εισαγωγή το οποίο όμως πρέπει να είναι σημείο αναφοράς και θέλει επανάληψη/εις. Όπως λέει κι ο Στράτος θέλει συμμάζεμα χρονικά (όχι τόσο μακρύ imrpo) και εκείνο το επαναλαμβανόμενο drum pattern καταντάει μονότονο οπότε καλό θα ήταν να είχε κάποια ποικιλία. Κατά τ' άλλα εξαιρετικό για τα γούστα μου.
αυτό είναι σίγουρο Στράτε... αυτό που δεν είναι σίγουρο είναι το που θα βρεθεί ο χρόνος και το κίνητρο... ας μείνουμε προς το παρόν στο never say never...
"έχοντας "συνταξιοδοτηθεί δημιουργικά" προ αμνημονεύτων σε ότι έχει να κάνει με την τραγουδοποιία"
Μάλιστα.
Εγώ λέω ρε παλικάρι να ξαναδοκιμάσεις, έτσι για πλάκα.
Κάτι μου λέει ότι θα γράφεις τελείωσ διαφορετικά κομμάτια τώρα.
Θα έχει ενδιαφέρον, δεν νομίζεις?
Το κομμάτι είναι πάρα πολύ καλό, όμως θα μπορούσε να είναι απίστευτα καταπληκτικό αν ....
- Δεν πλάτειαζαν τόσο τα σολιστικά μέρη
- Δεν κλάσαραν μεταξύ τους κάποια όργανα κάποιες φορές φρασεολογικά και ηχητικά
- Είχε ένα δυνατό θέμα/μελωδία
- Εκείνη η ταμπουριά που επαναλαμβάνεται σε όλο το κομμάτι είχε ποικιλία (χρονική, δυναμική, κλπ)
- Συν όλα αυτά που είπε ο Φώτης.
Όλα τα παραπάνω βέβαια ισχύουν για τα δικά μου γούστα, οπότε περί ορέξεως ...
Το κομμάτι πάντως είναι πάρα πολύ ωραίο.
Μπράβο ρε dim.
ΥΓ. Είμαι "αυστηρός" γιατί μου άρεσε πολύ.