Πίνακας συμμετοχής

η γωνιά μου όνομα και πράμα, που από "μουσική" (λόγω προβλήματος υγείας της Σοφίας που με ανάγκασε να δουλεύω πλέον για κάποιο διάστημα σχεδόν καθημερινά στο σπίτι) μετετράπη προσωρινά (αν και φοβάμαι το ουδέν μονιμότερον) σε γραφείο εργασίας... πουλήθηκαν ή έμειναν επ αόριστον δανεισμένες 3-4 κιθάρες (καλά έτσι κι αλλιώς εδώ και πολλά χρόνια γρατζουνάω κάνα μισάωρο το τρίμηνο και πονάνε και οι ψύχαι των ακροδακτύλων μου), μεταφέρθηκαν στην αποθήκη και στον κουνιάδο απέναντι πιάνο, master keyboard, monitor και διάφορα άλλα hardwareοειδή συμπράγκαλα που ήταν ευτάκτως ερριμμένα πριν και αποδεκτά μια και το έτερον ήμισυ είχε κάνει σπουδές πιάνου και πλέον σκάω και κολυμπάω... ε για παρηγοριά στον "άρρωστο" (εμένα σε αυτή την περίπτωση) ενίοτε παίρνουν τη θέση του Digitizer διάφοροι προενισχυτές και κάρτες ήχου, αλλά πάντα με φόβο και πάθος για την επικείμενη γκρίνια για το ανάλογο καλωδιομάνι και την αναστάτωση του χώρου, ειδικά όταν πρόκειται να συνοδευτούν κι από μόνιτορ για καμιά πιο σοβαρή δουλίτσα... μικρή θυμική αποζημίωση τα χαλαρωτικά views μπροστά μου κάθε ηλιοβασίλεμα (που "δε ξέρω τι μου φταίει" όπως και η Ρίτα)...?

Καινούριο site του κουτιού, γυαλίζει, αχτύπητο, αγρατζούνιστο, αλέκιαστο, ακόμα ούτε τις ζελατίνες δεν έχουν βγάλει. Άνοιξε βρε πουλάκι μου και συ ένα καινούριο θέμα (αν δεν υπάρχει ήδη...) να γίνει εκεί συζήτηση όμορφα, τακτοποιημένα κι ωραία. ?

Όλοι ξέρουν πως ο πραγματικός νικητής αυτού του διαγωνισμού είμαι ΕΓΩ! χαχαχαχχαχαχααχα

Στα αυτιά να του κάτσουν του ψεματούρη

Γερμανοί σου λέει μετά....αξιοκρατία σου λέει μετά....σοβαρότης σου λέει μετά....Τρίχες! Περίμενα κι εγώ αυτές τις μέρες στα μέηλ μου ειδοποίηση από την Adam για το πως θα παραλάβω τα Α8Χ, αλλά φευ .... Και επειδή είμαι μεγαλόψυχος, ας τα έπαιρνε ρε γαμώτο ένα παιδί από εδώ μέσα, δεν θα με πείραζε.......?

Nα την παρατήσει ο γκόμενος την κριτή και να λιώσει στους λυγμούς κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Όσο για τα ηχεία, θα τα δυσφημώ και αυτά και την εταιρεία με κάθε ευκαιρία. ΑΓΑΠΗ ΜΟΝΟ!!!!!!! χαχαχαχαχαχαχχα

80% και λίγο λέω Είναι απίστευτη η διαφορά από ντράμερ σε ντράμερ στο ΙΔΙΟ σετ με τα ΙΔΙΑ μικρόφωνα στον ΙΔΙΟ χώρο. Αν δεν ξέρει να τα στουμπιξει καλά ότι και να κάνει ο παραγωγός.....

τα ποσοστά είναι παρακινδυνευμένα έστω και κατά προσέγγιση, γιατί ο τελικός ήχος είναι πάντα συνισταμένη πολλών παραγόντων, της οποίας οι συνιστώσες δεν αλληλεπιδρούν γραμμικά ώστε να τις ποσοτικοποιείς εύκολα έστω και στο περίπου... μπορώ βέβαια να αναφέρω μερικές αξιωματικές παραδοχές οι οποίες (ελπίζω) μπορούν να βοηθήσουν τον καθένα να καταλήξει στα δικά του συμπεράσματα... - ενώ πανεύκολα μπορεί ένα καλό φυσικό όργανο να ηχογραφηθεί "χάλια" για χίλιους λόγους, από την άλλη ένα με κακή ποιότητα κατασκευής και ανάλογα "κακά" πρωτογενή υλικά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να δώσει ένα καλής ποιότητας ηχογραφημένο δείγμα του... στην περίπτωσή μας π.χ. με κάποια "τηγάνια" για hi hat άντε να τηγανίσουμε καμιά σαρδέλα για μεζέ στο ουζάκι μας... τον καλό ήχο τον ξεχνάμε και όσο καλύτερα μέσα ηχογράφησης χρησιμοποιούμε τόσο χειρότερο θα είναι το αποτέλεσμα βγάζοντας αντιστρόφως ανάλογα τις όποιες αδυναμίες στην επιφάνεια... - ενώ πανεύκολα ένας κακός μουσικός μπορεί να κάνει ένα καλό όργανο να ηχεί (και κατά συνέπεια να ηχογραφηθεί) "χάλια", ένας καλός μουσικός το καλύτερο που μπορεί να καταφέρει είναι ένα κακό όργανο να ηχεί λιγότερο "χάλια" αλλά σε καμιά όμως περίπτωση σαν ένα καλό... το ίδιο ισχύει και για τον καλό-κακό ηχολήπτη... - κατά κανόνα και σε οποιαδήποτε περίπτωση ένα κακοκουρδισμένο καλό όργανο ακόμα και σε άριστη εκτέλεση θα ηχήσει χειρότερα από ένα έστω μέτριο αλλά καλοκουρδισμένο... αν ρωτήσει κάποιος εμένα μέσα από τα 30 plus χρόνια του προσωπικού μου πάντα βιώματος, θα προτιμούσα με σειρά προτεραιότητας: ένα καλοκουρδισμένο, καλό όργανο, εκτελεσμένο από έναν καλό μουσικό, ηχογραφημένο από έναν καλό ηχολήπτη, με καλά μηχανήματα, σε έναν καλό χώρο... ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- ΥΓ1 όταν αναφερόμαστε στην ηχογράφηση-παραγωγή ενός σετ τυμπάνων ως μέρος ενός συνόλου οργάνων που εκτελεί ένα συγκεκριμένων μουσικών αναγκών έργο, τα δεδομένα πολλές φορές εκποιούνται αλά καρτ ακόμα και σε Black Friday... πχ ένας μέτριος ντράμερ μπορεί απριόρι να "εξυπηρετήσει" ΑΡΙΣΤΑ ένα απλό χασάπικο... ΥΓ2 ως έμπειρος ηχολήπτης με γνώσεις μουσικής, δύναμαι (έστω και επίπονα) σε αρκετές περιπτώσεις να παίρνω ικανοποιητικότατα αποτελέσματα από έναν μέτριο ντράμερ πάνω σε ένα καλό σετ ελέγχοντας (με τον λόγο αλλά και μηχανικά) τις δυναμικές που απαιτούνται... μικροδυναμικές όμως που μόνο ένας καλός μουσικός μπορεί να εμπνευστεί-εκτελέσει κάνοντας την διαφορά που θα διεγείρει το θυμικό, δεν δίδω (ούτε και δραχμάς βεβαίως)... ΥΓ3 να λύσω μια και καλή (λέμε τώρα) και μια όχι σπάνια ακόμα και στα χρόνια μας "παρεξήγηση"... η επιθυμητή καλή παραγωγή δεν έχει σκοπό να καπελώσει το εμπνευσμένο καλοπαιγμένο μουσικό δρώμενο... αντιθέτως έρχεται να το συμπληρώσει και ειδικά σε κάποια απαιτητικά είδη να το απογειώσει (και συναισθηματικά πλέον της στείρας τεχνολογικής οπτικής)... το ότι εύκολα μπορούμε να "συγκινηθούμε" αναλόγως του περιεχομένου και με μια κακή παραγωγή όπως είναι το ορθό επιχείρημα κάποιων φίλων, δεν σημαίνει ότι πρέπει να σταματήσουμε να αναζητούμε το κάτι καλύτερο και σε αυτό το επίπεδο όταν και καθόσον το επιτρέπουν οι συνθήκες (και φυσικά να μην δίνουμε άλλοθι σε κακές δουλειές λόγω τσαπατσουλιάς ή ημιμάθειας ή αμφοτέρων)... ΥΓ4 καιρό είχα να αραδιάσω μπόλικα από τα αγαπημένα μου υστερόγραφα... thanx Βαγγέλη again για την ευκαιρία...

H ΠΕΝΝΑ ο κος Kenny Barrell.....ενας απο τους γιγαντες που εμειναν.

Γεια! Έφτιαξα και το φετινό Rig Rundown για το 2018 και είπα να το μοιραστώ μαζί σας όπως κάθε χρόνο. Φέτος το γύρισα σε stereo wet-dry-wet για να ακούγεται η κιθάρα μου λίγο καλύτερα στα in-ear, μιας και παίζω πάντα direct στη κονσόλα με προσομοιώσεις ενισχυτών. Η διαφορά είναι αισθητή για μένα αν και μέσα στη μίξη μπορεί να μην είναι τόσο μεγάλη. Αν έχετε κάποιο σχόλιο ή απορία θα χαρώ να το συζητήσουμε. Εξοπλισμός: Fender Strat w/ Rocketfire Total 60s Two Notes Torpedo CAB w/Ownhammer IR Mooer Radar w/ Vox Blue IR (x2) Kingsley Maiden BF Wampler mini Ego Friedman BE-OD Digitech Polara Strymon Timeline w/ expression switch TC Electronic Polytune mini 2 TC Electronic Spark mini Wampler Tumnus RMC10 wah Neunaber Slate GigRig QMX4 Himmelstrutz Fitzo Himmelstrutz Fetto Maximus Mooer Tender Octaver mk1 Proco Rat Crazy Tube Circuits Vyagra mk1 Radial ProD2 Shure Buffer Belden 9778 cable w/ Neutrik plugs Evidence Monorail patch cables w/ SIS plugs

Αν υποψιαστώ πως ακούτε διαφορές στα sample rate 96k και 44.1k μιλώντας και για impulse responses... θα πηδηχτώ απο το κοντινότερο μπαλκόνι! Προς dimsonic και σόρι για το hijack, πολύ καλό τεστ του Radar που εξηγεί πολλά και απαντάει και στις ερωτήσεις σου για διαφορά απόδοσης των impulse responses μεταξύ hosts, είναι αυτό του Thorn που το αντιπαραθέτει και με το Mac. Καμία διαφορά. Φαίνεται πολύ αξιόλογη περίπτωση. O panos1984 έχει 2!

φιλοους αυτο πως μπορούμε να το κάνουμε εφφέ για vst? πήρα μία εργολαβία για προεκλογικά σποτ και τώρα γράφω και θα το χρειαστώ?? πλερώνω όσο όσο....

Αν κάποιος θέλει απλά ένα IR Loader (χωρίς δυνατότητα πλοήγησης με footswitch) το Radar είναι η καλύτερη λύση. Στα αφτιά μου έχει τον ίδιο ήχο με το Torpedo CAB (σε αντίθεση με το AmplifireBox, που έχω στη μικρή μου πεταλιέρα, το οποίο για κάποιο λόγο έχει άλλο ήχο με το ιδιο IR). Αλλά.. το Torpedo CAB έχει μακράν καλύτερο power amp section από το Mooer οπότε για μένα ειναι μονόδρομος (μιας και στέλνω μόνο τα delay μου στα mooer δεν με πειράζει που δεν είναι και τόσο καλή η προσομοίωση του τελικού).

Μην πάρεις ADAM. Είναι μάπα :-)

Έτσι. Κι εγώ το ξέρω ότι είσαι ο πραγματικός νικητής. Αλλά τα μόνιτορ τα πήρε άλλος.

Δεν θα συμφωνήσω με τα αποτελέσματα,όχι οτι παίζει κάποιο ρόλο,αλλά είχα ακούσει μερικά εκπληκτικά ορχηστρικά κομμάτια και το πρώτο μου φαίνεται δεν τα ακουμπάει καν,αλλά γούστα είναι αυτα :D

Λαθος ερωτηση. Η ερωτηση σου θα επρεπε να ηταν αν αξιζουν τα ΥΑΜΑΗΑ. Μιλαμε για ΥΑΜΑΗΑ της περιοδου 1970-1980, μιλαμε για ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ιαπωνικα πιανα. Αν δε αυτο που πουλαει ο ΝΑΚΑΣ ειναι U3H (σειριακός αριθμος απο 2000000 και ανω) μιλαμε για καταπληκτικο πιανο. Το U3Η ηταν ισως το καλυτερο "upright" πιανο της εποχης του,το γνωριζω γιατι η δασκαλα μου (θρυλος της εποχης) το προτιμησε σε σχεση με ενα Steinway στα μεσα του 1976 και ετσι μου το αγορασε ο πατερας μου ,ακομα το εχω και απλα σκοτωνει . ΟΛΑ τα πιανα,ακομα και τα Bösendorfer (που ετσι κι αλλιως η ΥΑΜΑΗΑ εχει πλεον αγορασει) που παιζει ο Σγουρος στο Μεγαρο Μουσικης καποια στιγμη γινονται reconditioned ετσι κι αλλιώς μια και αν δεν γινουν απλα δεν παιζουν.

Τον Φουστη....λες και παιζει μηχανη.....μα να μην ξεφευγει ΤΙΠΟΤΑ? Φοβερος "μαζεμενος" ηχος YAMAHA Recording Custom... Και ο τωρινος του ομως που ειναι πιο "ανοιχτος" και resonant σκοτωνει

Πολύ καλό το πρώτο, εντελώς ασχολίαστο το δεύτερο, ενδιαφέρον το τρίτο. Εξαιρετικό το 4ο (ειδική μνεία), το 5ο ...άφαντο. https://www.adam-audio.com/en/news/industry/soundtrack-competition-2018-the-winners/ τουλάχιστον έμεινα με την παρηγοριά ότι όντως το πρώτο που ήθελα να βάλω είναι περίπου στο κλίμα του πρώτου βραβείου.... Αυτό που θα μείνει σίγουρα ήταν η ευχάριστη ατμόσφαιρα εδώ μέσα πριν ένα μήνα όταν τα σκαρώναμε....

Δεν υπαρχουν. Μπορει οι περισσοτεροι ντραμμερ που παιζουν σε γνωστα συγκροτηματα (ειδικα αν ειναι πολυ εμπορικα) να μην ειναι και ο Steve Gadd τεχνικα και μουσικα αλλα ΑΥΤΟ που ΠΡΕΠΕΙ να κανουν το κανουν ΠΟΛΥ καλα. (ακου ας πουμε τον ντραμμερ των Coldplay που ΔΕΝ ειναι ντραμμερ ο ανθρωπος αλλα κιθαριστας ή φυσικα οποιονδηποτε δισκο του Lenny Kravitz που παιζει παλι καποιος που δεν ειναι "κανονικος" ντραμμερ ) Απο την αλλη "κακοι" παραγωγοι ειδικα στα επιπεδα για το οποια μιλαμε παραπανω ΕΠΙΣΗΣ δεν υπαρχουν....(ασε που εδω διαπρατουμε μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ αδικια γιατι τις πιο πολλες φορες δεν ηταν/ειναι οι παραγωγοι που βγαζουν τον ηχο αλλα οι ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ ΗΧΟΥ ) Επισης ξεχναμε και τον βασικοτερο παραγοντα,τις περισσοτερες φορες τα ντραμς ακουγονται τοσο "καλα" γιατι ΟΛΑ τα ΥΠΟΛΟΙΠΑ οργανα ειναι ετσι μιξαρισμενα και παιγμενα ωστε να τα αφηνουν να ακουγονται Καποτε ειχα ανεβασει ενα drum mixing tutorial οπου αρχιζα με τα ντραμς σκετα και μετα τους προσεθετα εφε και η ουσια ηταν οτι παρολο που ειχε "βελτιωθει" ο ηχος τελικα δεν ειχε αλλαξει και πολυ....( αν υπαρχει κανεις ειδικος στις ανασκαφες ισως το βρει...) Τελος υπαρχουν χιλιαδες δισκοι (ειδικα πριν το 1965) που εχουν ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΑ τυμπανα και ΚΑΘΟΛΟΥ "παραγωγη" (ακου ας πουμε τους πρωτους δισκους του Elvis που ουσιαστικα ειναι 2 καναλια .)

Εγώ πάλι από τη μεριά μου θεωρώ ότι ένας κακός παραγωγός δεν θα μπορέσει να κάνει τη ντραμάκλα να ακούγεται (και δεν είναι μόνο η επιλογή χώρου, προενισχύσεων, ηχητικής αλυσίδας, μικροφώνων, τοποθέτησης, ηχογράφησης και μίξης. Είναι η στρατηγική και το ηχοτοπίο που θέλει να δώσει, σε συγκεκριμένο κομμάτι ή σε ολόκληρο album). Yποθέτω ότι πολλές φορές, για να ακουστεί ίδιο ένα σετ σε όλο το album, ακολουθούνται διαφορετικές τεχνικές και προσέγγιση, γιατί αλλάζει (και) το υπόλοιπο. Δεν είναι τόσο απλά όσο "κουρδίζω, επιλέγω drumset και πιάτα, έχω και τσοπς-πάμε να σκίσουμε". Αντιθέτως ένας καλός παραγωγός θα καταφέρει να στήσει ωραίο drumtrack (με ό,τι κι αν χρειαστεί αυτό, ακόμη και samples εξ' ολοκλήρου ή βοηθητικά) με έναν μετριοκαλό ( υπάρχουν μέτριοι που είναι κακοί και μέτριοι που είναι καλοί ) ντραμερ. Και υπάρχουν χιλιάδες πολύ ωραίες ηχογραφήσεις με τέτοιους. Δεν μιλάμε για μαϊμού με μπακέτες αλλά δεν χρειάζεται να είσαι και ο σούπερ σεσιονάς για να σε βγάλει μούρη ένας τσάκαλος ηχολήπτης. Τα ποσοστά όντως είναι σχετικά αλλά προσπαθώ να κρίνω παίρνοντας τον μέσο όρο και όχι την κορυφή της μουσικής βιομηχανίας.

cosy!

Το ιδιο ισχυει και για το κουρδισμα (αν ο Bohnam ειχε μια 22αρα κασα τιγκα στο muffling και με τρυπα στο μπροστινο δερμα , 10αρι τομ και 14αρι βαθυ με Evans hydraulics , 13αρια hi hat ,20αρι ride & 16αρια crash ΔΕΝ θα ακουγονταν ετσι) αλλα και φυσικα για το drum set (άλλο ηχο εχει μια 3 ply Ludwig Legacy,αλλο μια 6 ply Gretsch,αλλο μια YAMAHA RC & αλλο μια 12 ply SONOR ) Γενικα μιλωντας ,οταν ενας παραγωγος "ψωνιζει" ντραμμερ ζηταει ΟΛΟ το πακετο απο αυτον (chops,χτυπημα,ηχο και φυσικα ΜΟΥΣΙΚΗ και ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΤΙΚΗ "ικανοτητα" ωστε να ΥΠΗΡΕΤΕΙ το τραγουδι) Για αυτα τα τηλεφωνα καποιων ντραμμερ δεν σταματανε ποτε να χτυπουν ενω καποιων αλλων μενουν βουβα..... Δεν ειναι αλλωστε τυχαιο οτι τα ιδια και τα ιδια ονοματα εμφανιζονται στα credits των δισκων δεκαετιες τωρα...ουτε βεβαια οτι οι....πλεον "επιφοβοι" για "αποχωρηση" οταν ενα γκρουπ μπαινει για ΠΡΩΤΗ φορα στο στουντιο ειναι οι ατυχοι ΝΤΡΑΜΜΕΡ.....(δεκαδες ειναι τα γκρουπ που εχουν χρησιμοποιησει session drummers αντι για τους δικους τους στα πρωτα τους αλμπουμ μια και ο ντραμμερ τους "didn't cut the mustard")... Πως να το κανουμε....τα ντραμς ΕΙΝΑΙ το 70% της παραγωγης.....ΠΡΕΠΕΙ να ειναι ΤΕΛΕΙΑ.....

ένα από τα αγαπημένα μου κλασσικά κομμάτια.

Εγω παλι τα πρωτα 10 χρονια που επαιζα κιθαρα ειχα 2-3 πεταλακια, boss, danelectro, ενα dunlop wah και τετοια. Μετα, λιγο οι δουλειες, λιγο τα forums πηρα αρκετα, ειδικα την περιοδο που το ευρω/δολλαριο ηταν 1.5 και μπορουσες να αγοραζεις καινουργια πεταλια απο proguitarshop και να τα δινεις εδω ανετα μετα αν δεν σου αρεσαν χωρις να χανεις λεφτα. Για μενα δεν ηταν τοσο τι ηταν το δικο μου αγαπημενο (που να ξερω κιολας), αλλα τι ηταν κλασικο σε καθε ειδος που προσπαθουσα να παιξω Πχ, distortion, overdrive, chorus, compressor, wah, για τα περισσοτερα εφφε υπαρχουν ενα-δυο μαρκες και πεταλακια που εχουν αφησει το στιγμα τους. Οποτε αρχιζα με αυτα. Μετα απο δεκαδες πεταλια, πολυ boutique αλλα και φτηνα, κατεληξα οτι ειναι θεμα τυχης το τι θα μου αρεσει και τι θα δουλευει για το παιξιμο μου. Επισης ειμαι απο αυτους που εχουν κανει φουλ κυκλο, και παρολο που εχω αρκετα ακριβα πεταλια, δεν θα τα ξανααγοραζα ευκολα γιατι πραγματικα σημερα, με τοση προσφορα, κανεις μια χαρα τη δουλεια σου και με φτηνα. Ενω ας πουμε για ενισχυτες και κιθαρες θα πηγαινα πιο ευκολα σε ακριβες λυσεις. Τελικα μου αρεσουν μια χαρα τα κλασικα, ehx, mxr, boss, γιατι ακους κατευθειαν δισκους και γνωριμους ηχους. Γενικα θελει πολλη δοκιμη για να καταληξεις σε αγαπημενα πεταλια, ειναι κοσμος που εχουν περασει εκατονταδες απο τα χερια/ποδια του! στη φωτο mad prof. mighty red distortion, rat, sansamp blonde, blackstone overdrive, zendrive, timmy clone, ocd clone, sunface fuzz, eternity, lovepedal low gain overdrive, bad monkey, rc booster και ruby red booster, οτι εχω κρατησει για drive..

5 xρονια μετα.....

Ωραια για προθερμανση οσα βαλατε. Ολα ομως τελειωνουν εδω.

O ήχος που με 'στοιχειώνει' τα τελευταία 10 χρόνια είναι αυτός: Απίστευτος συνδυασμός παίκτη, κουρδίσματος και ηχοληψίας. Κατά τα άλλα συνεχίζει να ισχύει ένα ποστ που είχα ανεβάσει παλιότερα: "Εγώ πάλι είμαι της άποψης ότι αν είναι καλό είναι καλό… Από τις μονοφωνικές εγγραφές σε τζαζ δίσκους από το 50 και πίσω (που ότι πέρασε στην ταινία πέρασε κι αν σας αρέσει), τα ψηλά κουρδισμένα τομ με τα …σεμέν επάνω - μην τύχει και ακουστούν έστω και λίγο σαν τύμπανα - στα τέλη των 60's (βλ. Beatles), τα τομ και τις κάσες χωρίς τα κάτω/μπροστά δέρματα του '70, τα υπερ-επεξεργασμένα τύμπανα του '80, την επιστροφή στη "φυσικότητα" του '90, όπου τα pinstripes και τα hydraulics αντικαταστάθηκαν από μονά δέρματα, και το τύμπανο έπρεπε να έχει sustain για μέρες (από κει που ακουγόταν σαν άδεια θερμοφόρα…), κ.λπ. κ.λπ. Επίσης, μ' αρέσει ο ήχος του Gadd με τα pinstripes, την ατακαριστή κάσα και το μαφλαρισμένο Supraphonic, του Bonham με την άδεια 26άρα κάσα και το αμαφλάριστο Supraphonic, των ντράμερς του James Brown (αν είσαι τόσο funky, ο ήχος σου είναι εξ ορισμού καλός!), του Paice (γιατί είναι ο Paice, τελεία), του Collins, με τα "τεράστια" concert toms του In the Air Tonight, του Stanton Moore με τα "ανοιχτά" νεο-ορλεανέζικα second-line του, του Omar Hakim με το (πίκολο!) ταμπούρο να σου τρυπάει τ' αυτιά, καθώς και ο ήχος μερικών χιλιάδων ακόμα τυμπανιστών που αυτή τη στιγμή μου διαφεύγουν… Τέλος, μου αρέσουν ακόμη και μερικοί από τους χειρότερους ήχων τυμπάνων που έχουν καταγραφεί στην ιστορία - αυτοί των δίσκων του πρώιμου new wave - για τον ένα και μοναδικό λόγο ότι κάποιοι από αυτούς τους δίσκους (π.χ. ο πρώτος των Cure και το Unknown Pleasures των Joy Division) ήταν αριστουργήματα, και δεν μπορώ να τους φανταστώ με την παραμικρή αλλαγή. Και για να τελειώνω, μου αρέσει ο ήχος των τυμπάνων γενικά, αρκεί να έχουν παιχτεί και ηχογραφηθεί καλά, και κυρίως να αποτελούν μέρος ενός καλού κομματιού, δίσκου, γκρουπ κ.λπ. Και ναι, έχω και κάποιες πολύ συγκεκριμένες προτιμήσεις για το δικό μου ήχο, αλλά και σε αυτές αφήνω περιθώρια…"

Κρίμα, ήλπιζα να μπορεί ο κάθε κιθαρίστας να παρακολουθήσει τη ροή της εξήγησης. Αυτό το διάγραμμα απεικονίζει όλη την αλυσίδα και ίσως βοηθήσει.

και ζέστη...

δροσιά...?

Τι βι είναι, μόνιμα γυρισμένη στο Νετφλιξ. Δεν κάνει όμως για εσένα,στο πατρικό μου στο υπόγειο πρέπει να έχω ένα μοντέλο SABA του 1969 για εσένα. Νομίζω ότι ακόμα πιάνει ΥΕΝΕΔ

Δεν σε καταλαβαίνω ακριβώς...τι θέλεις να πεις;

αυτές ήταν οι μερες ΠΑΣΟΚ.

Ελά S9F Υ,Γ. Δεν είναι κακή ιδέα πάντως. Αν χωρούσε και στο δικό μου....θα το έβαζα!

φαρδειά

Πρέπει να έγραφες πολύ, να είχες πολύ μεγάλη καμινάδα στο τζάκι του σπιτιού, και πολύ χοντρό βύσμα στον Άη Βασίλη.

Ωραίες όλες οι "γωνιές" και πολύ ωραίο το θέμα του Yameth...., αλλά ρε παιδιά λυπηθείτε μας. Βλέπω 7-8 "καλές" κιθάρες, πανάκριβα πλήκτρα και ενισχυτές, pc's που πρέπει να πουλήσεις νεφρό (όπως ειπώθηκε αλλού...) για να τα αποκτήσεις και μην πω για τα τύμπανα.... Ζηλεύω γαμώτο! Το μόνο που με κρατάει από το να σπάσω το λάπτοπ που έχω μπροστά μου (λαίμαι τώρα..) είναι το γνωστό γνωμικό "less is more"...? Edit: Η μόνη γωνιά που δεν ζηλεύω είναι του πνοή και νύξη.... θα μ'έπιανε κατάθλιψη εκεί μέσα!? Τόσα τραυματισμένα όργανα....!

...το ξέρω ότι δεν είσαι ο Πάνος...