Πίνακας συμμετοχής

Ιδού και η δικια μου γωνίτσα. Μια tele + hx stomp / amplifire τα οποια μετακινω για προβες κτλ αλλιως σπιτι το stomp εκτελει χρέη soundcard / daw. Οταν λειπει η γυναικα ξεσηκωνω την πολυκατοικια με τα μονιτορς και οταν είναι σπιτι καιω τα αυτια μου με τα ακουστικά...

Τηλέφωνο με πλήκτρα... δεν το περίμενα απο σένα Λάκη.

άσε με εμένα...θα σας το κάνω τζαζ....

Βιμπράφωνο. Και να τα παίζω όλα, από ρεμπέτικα του Μάρκου μέχρι Milt Jackson.

Εγω σε καταλαβαινω Λακη μου..Αστους να λενε. Ολη η χαρα ειναι να αλλαζεις τα καναλια χειροκινητα. Εγω για χρονια διετελεσα το προσωπικο remote control του πατερα μου...

Δυο βιντεακια/συνεντευξεις με τη Molly Tuttle ,ενα απο τα ανερχομενα ονοματα στο χωρο της bluergrass - περαν του οτι η κοπελα ειναι εξαιρετικη και αξιζει να την ψαξετε, επιπλεον ενδιαφερον εχει η κινηματογραφηση των κλιπ και η επακολουθη "συνεντευξη" οπου μιλαει για την τεχνικη της. Bonus round: Και με τεχνικη clawhammer δανεισμενη απο το banjo επειδη γιατι οχι

Εσύ ψάχνεις για κομπλιμέντα πουλάκι μου. ;D

Μπράβο Νίκο!!! Νομίζω κι εγώ ότι είναι το καλύτερο σου (για μένα) μέχρι τώρα!!!

Είμαι καταπληκτικός :D

ε ναι....προ Χριστού είναι

Πλάκα πλάκα με τον Νίκο μάλλον έχουμε τα ίδια γούστα στην μουσική..... Θα του προτείνω συνεργασία, σε δικό του σε δικό μου δεν έχει σημασία!?

Φώτης #2 στα σπάργανα.... Τα τυμπανα το χαλάνε. Ανευρα και ασταθή, στην αρχή ψάχνεις να βρεις πάτημα. Το 0.42 έχουμε camel συνθ, και σε λίγο θα δούμε τη snow goose να πετάει πάνω στη λίμνη. Είναι σίγουρο ότι έχεις τα πλήκτρα. Τα άλλα θέλουν δουλίτσα. Σου μιλάω εκ πείρας....

όσο και να σας φαίνεται παράξενο, το όργανο με το οποίο ξεκίνησα εκεί γύρω στα 9 ήταν ακορντεόν. Το ενδιαφέρον της υπόθεσης ήταν ότι έπαιζε ο πατέρας μου (χωρίς να έχει) και όταν είδα ένα σε κάποιο θείο δεν το άφησα απ τα χέρια μου μέχρι που ο πατέρας μου (άλλο που δεν ήθελε) μου πήρε και μένα. Ασχολήθηκα αρκετά αλλά λίγα χρόνια μετά το γύρισα στις κιθάρες όταν φυσικά κατάλαβα ότι δεν μπορείς στην παραλία να παίζεις ακορντεόν (ενώ αντίθετα 20 χρόνια πριν ο πατέρας μου είχε μεγάλες επιτυχίες στον τομέα αυτό) με τα κορίτσια... Κάπου στο στρατό βαφτίστηκα μπασίστας στην ορχήστρα γιατί αλλιώς....δεν τη βγάζαμε καθαρή. Σήμερα θα ήθελα σίγουρα να ξέρω καλά τουλάχιστον ένα πιάνο με προοπτική εξειδίκευσης στα ηλεκτρικά ή το Β3, και όχι να "κλεβω" με μίντι και 40 takes. (βιολί - επειδή αναφέρθηκε- θα ήθελα, μάλιστα έχω ένα βιολί που πήρα γύρω στο 1980 και βάλθηκα να παίζω, μέχρι που κατάλαβα ότι...δεν...) τέλος μεταξύ μας θα ήθελα πολύ να ήξερα να παίζω καλά κιθάρα, και όχι μπούρδες όπως τώρα, με αγαπημένο στυλ το jazz manouche....αλλά είναι πονεμένη ιστορία.

Ωραίο θέμα! Επειδή από μικρός ασχολήθηκα με την κιθάρα τα καλύτερα χρόνια εκμάθησης οργάνου (12-25) περάσαν χωρίς να σκεφτώ καν να μάθω άλλο όργανο, εντάξει λίγα πλήκτρα έμαθα αλλά όχι κάτι ιδιαίτερο.... Το όργανο πάντως που με αγγίζει και που μετά τα 25-26 μου χρόνια ήθελα αλλά και ποτέ δεν έκανα προσπάθεια να μάθω είναι το βιολί! Αυτό το "κλάμα", αυτή η εκφραστικότητα του, που σε όλα μα όλα τα είδη μουσικής ακούγεται ταιριαστό και δίνει αυτό το κάτι άλλο και που πολύ εύκολα μπορεί να σου αλλάξει την διάθεση ακούγοντας το σε κατάλληλα κομμάτια. Εντάξει ποτέ δεν είναι αργά αλλά δύσκολο πλέον, πολύ δύσκολο...

Oλα τα παραπάνω μια χαρά είναι, εγώ ζητάω το ποιο σημαντικό .....ποιο επιδέξια δάκτυλα ?️

Καλησπέρα εδώ ένα τραγούδι από την τελευταία μου δισκογραφική εργασία. Η ηχογράφηση έγινε με σκοπό να ενώσει το Ρεμπέτικο με το ροκ ήχο. Περιμενω Απόψεις, ευχαριστώ

εγω βρηκα αυτο κατω απο το χριστουγενιατικο δεντρο...ειχα αφησει και καλτσα αλλα μαλλον δεν χωρουσε και το αφησε απο κατω...

1969.....πολύ καινουργια, δεν ξερω πως να τη χειριστώ. Νετφλιξ.....τι ειναι τούτο; Έγχρωμο εκπαιμπει ;?

Ετσι ειναι οι τηλεοράσεις πλέον; ?

Δεν σε καταλαβαίνω ακριβώς...τι θέλεις να πεις;

Κομματάρα απο 30 χρόνια που την ακοϋω ακόμα. Τι είδους sax παίζει ο Garett εδω?

Χε! Κι εγώ 50άρης είμαι αλλά υπάρχουν πολλά σημερινά πράγματα που μου αρέσουν. Υπάρχουν και πολλά που δεν μου αρέσουν αλλά αυτό γινόταν πάντα. Μεγαλώνοντας συμβαίνει κάτι περίεργο, πράγματα που στο παρελθόν έβρισκες αδιάφορα και σε πολλές περιπτώσεις κακά, αρχίζουν να σου αρέσουν. Για παράδειγμα πρόσφατα άρχισα να βγάζω κομμάτια από τους Daryl Hall & John Oates που όταν ήταν στα πάνω τους δεν είχα σε μεγάλη υπόληψη, σήμερα ακούγοντας τα κομμάτια τους τα νοιώθω πολύ δικά μου. Και είναι γιατί μου θυμίζουν πράγματα από τα νιάτα μου. Το ίδιο συμβαίνει και με πολλά άλλα, η μουσική είναι συνυφασμένη με τις μνήμες. Μια ερώτηση που κάνω πάντα στον εαυτό μου είναι η εξής, τι από όλα αυτά που αγάπησα σαν έφηβος δεν ήταν προϊόν μάρκετινγκ; Και η απάντηση είναι πάντα η ίδια ,ελάχιστα πράγματα. Όλα τα μεγάλα ονόματα που σήμερα μας ενώνουν, κάποιος άλλος τα επέλεξε για εμάς. Πώς έφτασα εγώ σαν έφηβος να με τρελαίνουν οι deep purple, οι van halen και οι black sabbath όταν λίγα χρόνια πριν από την δισκοθήκη του πατέρα μου διάλεγα Misa Criolla και Ennio Morricone. Πιστεύω ότι είναι πολύ λίγα τα κομμάτια που πραγματικά μιλάνε μέσα μας και πιστεύω ότι είναι πολύ διαφορετικά για τον καθένα από εμάς. Τα υπόλοιπα είναι θόρυβος που απλά έτυχε να γίνει το σάουντρακ μίας περιόδου της ζωής μας. Και δεν είναι λίγο πράγμα αυτό.

Η θέση μου συνήθως στο σαλόνι, με τα απολύτως απαραίτητα. Στη γωνία του καναπέ ώστε να φτάνω και τα controls πίσω με λίγο τέντωμα ?

to whom it may concern που λενε και στας αλληλογραφιας

Μάλλον αυτόν θα σου φέρει…..

Να φυγει ΑΜΕΣΑ ο ΑλεκΣης & η συμμορία του (μπας και μεινει τιποτα ορθιο και μπορεσουμε να δωσουμε καποτε στα παιδια μας το ΜΟΝΟ δωρο που αξιζει δηλ..ΕΛΠΙΔΑ για μια καλυτερη ζωη). Τα ΥΛΙΚΑ αγαθα δεν με ενδιαφερουν πλεον...γερασα...

Εαν κατω απο το δεντρο δει γυναικα μου soldano, θα γοογλαρει για να δει τιμη. Μετα δε με σωζει τιποτα. Μια χαρα ειναι ο bugera....

με αυτο το κομματι πρωτογνωρισα την Esperanza..ενας ερωτας at first site...

Ένα ορίτζιναλ κομμάτι από πρόσφατο live των 16 Strings στο Crow Club. Βαγγέλης Παπάζογλου - Φωνή Σπύρος Χατζηαντωνίου - Κιθάρα Νίκος Κουρομιχελάκης - Κιθάρα Στράτος Αργυρίου - Μπάσο Χάρης Κούνουπας - Τύμπανα Μουσική, στίχοι - Σπύρος Χατζηαντωνίου

Ray ευχαριστούμε. Ελπίζουμε ότι σε λίγο καιρό θα υπάρχει ηχογραφημένο αξιοπρεπώς μαζί με μερικά άλλα. -------------------------------------------------------------------- Edit: Κι επειδή είμαι terminology nazi και εξυπνάκιας, δεν υπάρχει ελλιπές* μέτρο στο κομμάτι. Όλα τα μέτρα είναι πλήρη. Αυτό που γίνεται σε κάποια σημεία που 'διπλώνει' το ριφ, είναι μια μικρή ρυθμική τράμπα (ναι αυτός είναι απόλυτα αποδεκτός μουσικός όρος, έχετε πρόβλημα; ), την οποία σκέφτηκε ο συνθέτης γιατί είναι κι αυτός εξυπνάκιας και θέλει, εκτός από grindcore, να παίξει και φιούζιον. *Και όχι "ελλειπτικό" που έγραψε ο αγαπητός Νέστορας. (Μα να μην μπορώ να σταματήσω με τίποτα ρε πστ μου. Με έχουν αφήσει γυναίκες, με έχουν ξεγράψει φίλοι, με έχουν αποκληρώσει πλούσιοι θείοι, όλοι επειδή τους έσπαγα τα παπάρια με τους ψυχαναγκαστικούς ...ορολογισμούς μου, κι εγώ εκεί! Συνεχίζω να πρήζω τον κόσμο. Χόουπλες...).

Κανονικά υπάρχει ένα λάπτοπ στημένο στο γραφειάκι αλλά όχι πάντα. Μερικές φορές πεταλιέρες, λούπερ κτλ στο πάτωμα, αλλά γενικώς προσπαθώ να αποφεύγω αυτό που γινόταν στο παλιό μου σπίτι . Συνήθως παίζω στο σαλόνι εδώ που τα λέμε..

Δεν είναι καινούρια, αλλά λίγα έχουν αλλάξει! Οι κιθάρες βέβαια μπαίνουν στην άκρη για να χωράμε κι εγώ και οι μαθητές ή μουσικοί που τριγυρνούν στον χώρο! Στο υπνοδωμάτιο πάντα υπάρχουν άλλες 2-3 κιθάρες (για παν ενδεχόμενο) και φυσικά άλλο αγαπημένο στέκι στο σπίτι, παραμένει το σαλόνι με τον καναπέ που βυθίζεσαι μέσα και παίζεις την οποιαδήποτε κιθάρα unpluged, κάνοντας πως βλέπεις τηλεόραση!!!

Έπειτα απο μία επική μάχη με το χρόνο για να προλάβω το διαγωνισμό της Adam... ?

Η δική μου γωνίτσα, όταν δεν είναι ''διασκορπισμένη'' σε διάφορα μέρη (μαγαζιά, μπαράκια, ξενοδοχεία...)

ξέχασα το βασικότερο. Τον Λάκη (no relation)

Η πρώτη προ κρίσης η δεύτερη μετά έτσι όπως πάει στο τέλος θα μείνει ένα mac με ένα midi controller και τα μόνιτορ όπως πάει η δουλειά...

Εχω πολλες "γωνιες" στο σπιτι με στιβαγμενες κιθαρες, πληκτρα, μπουζουκια και ενισχυτες. Μια, βεβαια, ειναι η αγαπημενη μου, και περνω τις περισσοτερες (κυριως βραδινες) ελευθερες μου ωρες, αφου κοιμισω τη φαμιλια. Επι τω εργω :

Εγώ επειδή εδώ και 10 χρόνια δεν έχω γωνιά στο σπίτι, η γωνιά μου είναι εδώ γύρω, γεμάτη σκόνη, θήκες οργάνων και κιθάρες εν αναμονή. Παίζω μόνο όταν τεστάρω κιθάρες, ηχογραφώ στο κινητό και δεν ακούω μουσική. Κάποιες φορές βάζω μπρος τον VOX ή τον Blackstar για να σταντάρω ήχους. Εντός εργαστηρίου κι αυτό (reception).

Ο χωρος που κανω τα μαθηματα κ που περναω το περισσοτερο χρονο της ημερας μου.

κατα τα πρότυπα Λάκη είχα κάποτε και εγώ 4...ένα στο γραφείο, ένα καθώς πρέπει χομσινεμα, ένα στο υπόγειο και ένα στο δωμάτιό μου.... Του γραφείου καταργήθηκε, το χομσίνεμα βλέπει μόνο ειδήσεις όταν πλένω πιάτα, στο υπόγειο μένει για μελλοντική χρήση και για την ώρα δανείζει μηχανήματα στο δωμάτιο. Του δωματίου το βλέπετε εδώ, αν και τώρα στήνω ένα πιό εργαστηριοειδές κάτω απ τα κεραμίδια όπου τον χειμώνα θα δουλεύω με άνορακ και το καλοκαίρι με το φανελάκι... μπας και φτιάξω καμιά κιθάρα.... Βλέπετε την άποψη της καρέκλας, γιατί για να σας δείξω την άλλη με τα όργανα πρέπει να ανέβω πάνω στο keyboard Οι δίσκοι είναι από το 1700 έως το 1975

Ως proud owner Squier JB, θα σου πω ότι κλειδιά και καβαλάρης είναι για να αλλάζουν. Και όχι πχ ότι τα κλειδιά χάνουν, αλλά είναι τόσο συγκλονιστικά μάπα το μέταλλο τους, που όταν θα βάλεις κάτι πιο "κανονικό", θα σοκαριστείς (ευχάριστα) με την αλλαγή του ήχου. Το έχω πάθει... ? ΥΓ: Είχα καιρό να επισκεφτώ το... μαγαζί. Τι έκανε πάλι αυτός ο admin!