Πίνακας συμμετοχής

Eπανέρχομαι μετά από καιρό γιατί ήθελα να βρω λίγο χρόνο για να "απλώσω" τη μπουγάδα με τις σκέψεις μου και την εμπειρία μου, και σήμερα είμαι σε καλό mood αϋπνίας. O Leo Fender (και οι συνεργάτες του) δεν ακολουθούσε το ρητό form follows function αλλά είχε ένα problem solving attitude που έτυχε να γεννήσει, κατά λάθος, όχι απλά ένα όργανο, αλλά τον ορισμό της ηλεκτρικής κιθάρας και ένα είδωλο του παγκόσμιου design. Το form δεν ήταν καν στο μυαλό τους για να το ακολουθήσει το function. Όταν λέω ότι η Strat είναι ένα "εργονομικό χάος" σημαίνει ότι γεννήθηκε από κάτι άλλο και προσαρμόστηκε σε κάτι άλλο για να καταλήξει να χρησιμοποιείται για κάτι άλλο. Είναι ωραία και ρομαντική η ιστορία του μοναχικού οραματιστή που σκάρωνε όργανα με μη συμβατικό τρόπο, αλλά θεωρώ ότι του αποδίδουν, κατόπιν εορτής και ερήμην του, ιδιότητες που ίσως και ο ίδιος δεν ήθελε. Όπως ακριβώς κάνουν οι κριτικοί και οι αναλυτές τέχνης που εικάζουν "τι ήθελε να πει ο ποιητής". Η Strat λοιπόν ήταν η ιδέα να εφαρμοστεί σε κιθάρα, η σημαντικότερη ανακάλυψη του Leo, το ηλεκτρικό μπάσο. Αρχικά αυτό, ήταν Telecaster με μανίκι μπάσου, που δεν μπορούσε να σταθεί (neck heavy) oπότε σκάρωσαν ένα μοντέλο και τράβηξαν ένα κέρατο ως το 12ο τάστο (που είναι και γεωμετρικό κέντρο ενός 34" μπάσου) για να μην πέφτει το μανίκι. Και εγένετο μπάσο. Κι ας θυμώνουν οι φίλοι που τους λέω χιουμοριστικά ότι το μπάσο είναι μια 4-χορδη κιθάρα κουρδισμένη μια οκτάβα κάτω. Νωρίτερα, για να λύσουν το πρόβλημα του neck heaviness στην Τele, είχαν αρχίσει να χρησιμοποιούν βαρύτερα ξύλα (northern ash και pink alder) και τώρα, με το σχέδιο του p-bass στα χέρια τους, θα μπορούσαν να επιστρέψουν σε ελαφρύτερα σώματα αν το προσάρμοζαν σε κιθάρα. Πιο ελαφρύ όργανο, καλύτερη εργονομία, λιγότερη κούραση στο fretting hand αφού δεν χρειάζεται να κουβαλάει και το βάρος του μανικιού. Σε ποιο κοινό απευθυνόταν ο Leo; Country και western παλικάρια, επαγγελματίες του μεροκάματου που γυρνούσαν την επικράτεια παίζοντας 4-5 μέρες την εβδομάδα. Oι ακουστικές κιθάρες ήταν μεν ελαφρύτερες αλλά ήταν πιο ογκώδεις και δεν μπορούσαν να πάρουν το ρόλο και lapsteel. Σε αυτούς έπρεπε να πουλήσει. Τα όργανά του δεν ήταν αποτέλεσμα "σπουδαίου, μακρινού οράματος που θα άλλαζε τον ρου της μουσικής". Lapsteel κιθάρες έφτιαχνε πριν την Tele και ενισχυτές. Tο unique selling proposistion που είχε ο Leo στα χέρια του με την Τele ηταν 2σε1 εμ Electric Spanish εμ Lapsteel. To μόνο του πρόβλημα ήταν το βάρος που όταν το έλυσε του δημιούργησε άλλο, το balance. Με το P-Bass στα χέρια του, ήταν μονόδρομος να το πάει και σε κιθαρομορφή Strat. Στην ουσία η Stratocaster ήταν η λύση στο πρόβλημα βάρους που είχε η Tele. Δεν είναι όργανο που σχεδιάστηκε σε κενό χαρτί. Και μάλιστα τώρα, με το κέρατο να κρατάει τα μπόσικα, μπορούσαν να αφαιρέσουν κι άλλη μάζα από τη Strat χωρίς να έχουν θέμα neck dive. Arm countours, belly contours, μεγάλο cavity, πλαστικά knobs, πιο ελαφριοί μαγνήτες, μεγάλο σκάψιμο για tremolo. Ηoorey, τώρα το USP (unique selling proposition) επεκτάθηκε. Εμ electric spanish εμ lap steel και πλέον και lapsteel hawaian (με το τρεμολο) και βιολάκι. Η τοποθέτηση των controls (εκεί που με ενοχλούν προσωπικά αφάνταστα) έγινε έχοντας στο νου flat παίξιμο πάνω στα γόνατα. Όλα είναι κοντά μεταξύ τους για να μπορεί ο παίκτης λάστιχο, να έχει γρήγορη πρόσβαση στο tremolo bar, να αλλάζει θέση διακόπτη χωρίς να αλλάζει τη ροή του παιξίματος και να κάνει και το βιολάκι του με το μικρό το δάχτυλο την ώρα που πενιάζει. Ο 3θέσιος είναι εκεί για να αλλάζει θέση όταν το slide περνάει από τον neck μαγνήτη, ωστε να μην "διαβάζονται" οι "πίσω από το slide" φασαρίες. Ο μεσαίος μαγνήτης δεν ήταν εκεί για ποικιλία ήχων, αλλά για πρακτικούς λόγους. Μιλάμε ακόμη για εποχή western και country. Έτσι κατάφερε να δημιουργήσει ένα πολυεργαλείο στα χέρια του "χειρωνάκτη" μουσικού όπου αυτός και ο picking buddy του πλέον θα μπορούσαν να ανταλλάσσουν ρόλους παίζοντας κιθάρα, lapsteel, hawaian και μπάντζο (βάζοντας ένα μαντήλι ανάμεσα στις χορδές και το "άχρηστο" ashtray). Το palm muting ήταν rock n roll, δεν υπήρχε ακόμη, οπότε τα βιδάκια των saddles που προεξέχουν (ναι αυτά που μου κόβουν το ρημαδοδεξί όταν πάω να σκάσω reggae chunks και μου φεύγουν chunks στην κυριολεξία από το χέρι). Ή όταν κοπανάω με το δεξί το volume knob και κλείνω κατα λάθος την ένταση. Ή όταν καταλήγω πάντα να παίζω bridge μαγνήτη γιατί ο διακόπτης είναι στο strumming action του δεξιού μου χεριού. Οι country western boys στράμαραν κοντά στο neck άλλωστε, δεν τους ενοχλούσαν αυτά. Και αφού είχε φτιάξει ένα καταπληκτικό USP, oι country & western είπαν "τι σαχλαμάρα" και εξακολουθούσαν να προτιμούν tele. Και τότε ήρθαν οι "αναθεματισμένοι αράπηδες" (Ιke Turner) και οι φλωροκολλεγιόπαιδες (Buddy Holly) να σώσουν τη Strat και να την κάνουν rock n roll icon. Η νεολαία της πόλης γούσταρε αμάξια με πτερύγια και χρώματα και space age και atomic design. Ο Leo δεν είχε τον Hendrix και τον Beck στο μυαλό του όταν έφτιαχνε τη Stratocaster. Ούτε καν τα παιδιά της πόλης. Δεν προέβλεπαν το μέλλον. Δημιουργούσαν με βάση τις ανάγκες του τότε, προσπαθώντας να φτιάξουν ένα προϊόν που θα πουλούσε. Με πρακτικό τρόπο. Δεν υπήρχε σχεδιασμός. Eίχαν προβλήματα να λύσουν κι όχι όνειρα για να ονειρευτούν. Δεν ήταν ιδιοφυίες. Άνθρωποι εργατικοί, πρακτικοί και καταφερτζήδες ήταν. Η πρώτη κιθάρα που μελετήθηκε και σχεδιάστηκε πραγματικά στο χαρτί πριν βγει στο πρωτότυπο ήταν και η καλύτερή τους. Jazzmaster Και μετά είπε κάποιος: "Τι χάλια, πώς να παίξεις surf και garage σε τέτοιο όργανο;" Υ.Γ. Όλα αυτά είναι κουβέντες που αποκομίζω από συναδέλφους και απλούς λάτρεις της κιθάρας, ανά καιρούς. Κυρίως insights από μια κυρία εκ των Βελγίων που τυγχάνει να είναι και σχεδιαστής και κατασκευστής οργάνων και συχνά πυκνά κουβεντιάζουμε περί οργάνων, εργονομίας, ήχου και ελληνικής γλώσσας. Sophie Docxx και Dorian Guitars η μπράντα της.

ναι...ήταν λίγο laid back...

Καλό αλλά "νωχελικό"..... Ίσως λίγη περισσότερη "ενέργεια" από όλους να το "ανέβαζε"!

Αν ποτέ μελοποιήσω αυτά που εχω σούρει στους bankers (απο υπαλλήλους γκισέ μέχρι διευθυνταδες) οι στίχοι του op θα φανταζουν οτι και η μουσική. ...soft pop ?

Άλλο ένα θρεντ και ένας χρήστης που λοιδορειται Ευτυχώς πλέον υπάρχει ignore

Ετσι μοιαζει. Σα να ξεφτυσε. 2 φορες τον χρονο το παθαινει η δικια μου (την ιδια εχουμε). Εχω ενα βαζακι απο lidl με κρεμουλα για γυαλισμα. Μου κανει τελεια δουλεια. Και glenol θα κανει μια χαρα....

εγω βλεπω σε λιγο η μι να σου κοβει κανα μπρατσο...

Το Σαββατοκύριακο που πέρασε, αξιώθηκα κι εγώ να ανηφορίσω στο Βερολίνο για την έκθεση που διοργανώνει το EGB (European Guitar Builders). H εμπειρία ήταν πραγματικά εκπληκτική, είναι ένα ταξίδι must για λάτρεις της κιθάρας και του μπάσου. Η έκθεση είναι αποκλειστικά για όργανα (όχι παρελκόμενα, όχι αξεσουάρ, όχι αντιπρόσωποι) και οι επισκέπτες έχουν τη δυνατότητα να δουν, να πιάσουν και να παίξουν όργανα αξίας από 1500/2000 έως 25/30000 ευρώ. Είχε συνολικά 133 εκθέτες από όλο τον κόσμο. Οι κατασκευαστές ήταν εκεί, πρόθυμοι να μιλήσουν για τα όργανα, να παρουσιάσουν ή να σε πάρουν μαζί τους στο booth για δοκιμή (υπήρχαν booth γι' αυτό το σκοπό). Θα προσπαθήσω να κάνω μια μίνι περιήγηση και το thread θα είναι ανοιχτό για προσθήκες, και προσωπικές γνώμες/εμπειρίες που αποκόμισα το διήμερο. Οι Βρετανοί κατά τη γνώμη μου κέρδισαν τις (δικές μου) εντυπώσεις κατά κράτος ( no pun κλπ ) με σοβαρότητα, χωρίς φανφάρες και με ήρεμη σιγουριά. Τα όργανά τους ήταν σε γενικές γραμμές άψογα σε όλους τους τομείς ( αισθητική, playability, ήχος ). Εξαιρετική παρουσία από τους εξωγήινους Ιάπωνες ( τελειότητα στην κατασκευή σε βαθμό μαζοχισμού, αλλά και ιδιαίτερη "ματιά" στην οργανοποιία ). ΟΙ Γερμανοί, εκτός από ορισμένους στάθηκαν λίγο πιο αδιάφοροι με αρκετό sloppiness σε δουλειές. Οι Αμερικανοκαναδοί είχαν μικρότερη παρουσία αλλά τρανταχτοί σε ονόματα (Manzer, Greenfield, Kostal, Malinoski, Kauer) και ελαφρώς απογοητευτικοί ανά περιστάσεις. Απίστευτη δουλειά από πολλούς μεμονωμένους από διάφορες χώρες (Ινδονησία, Λιθουανία, Γαλλία, Ιταλία, Ινδία, Ρωσία, Πολωνία, Αργεντινή, Ισπανία, Βραζιλία, Μεξικό). Εξαιρετική παρουσία από τους δικούς μας Constantin Tsopelas και Fremediti Guitars. Ο μεν με δύο ακουστικά όργανα super responsive με εντυπωσιακά σχεδιαστικά στοιχεία, και ο δε με έξι (!) κοσμήματα οργανοποιίας. Ήταν η πρώτη φορά που συνάντησα όργανά του (και τον ίδιο) και η δουλειά που κάνει είναι πραγματικά world class, με απίστευτη λεπτομέρεια και εξαιρετικές ιδέες, ηχητικά και κατασκευαστικά. To be continued... Tsopelas Fremediti Greenfield. Ίσως η καλύτερη ακουστική από όσες πρόλαβα να δοκιμάσω. Με τιμές που ξεκινούν από τα 14000$ you bet. Kostal. Χμμ... Tom Sands. Εξαιρετικός Βρετανός ( η πλειοψηφία των Βρετανών ήταν από Σκωτία, Ουαλλία και χμμ, Πορτογαλία και Καναδά ). Τaran Guitars. Rory Dowling. Σκωτσέζος. Του είπα "σε καταλαβαίνω αρκετά, για Σκωτσέζο", μου λέει "I can switch it on, if you like". Ωραίες κατασκευές, ωραίος ήχος. Η σύντροφός του έσωσε το σακίδιό μου που είχα αφήσει στο πάτωμα για να δοκιμάσω τα όργανα, και ανακάλυψα ότι μου λείπει κανα δίωρο μετά... Leo Buendia. Κομμάτι πλάτης/πλαϊνών από "The tree" mahogany. Κόστος στην αγορά γύρω στα 5.000$. Το όργανο νομίζω κανα 30άρι. Lame Horse Instruments Mια εξαιρετική ΟΜ από τον Jan Fiser (Chech) που είχε και μια μίνι manouche και μια supersized Archtop με απίστευτο ήχο. (played by Mr Greekflatpicker himself στο background). O Fiser είναι εξαιρετικά έμπειρος (και ψηλός) luthier και υπήρξε ο κατασκευαστής της μοντέρνας επανέκδοσης των θρυλικών κιθαρών Larsson Bros. Andy Manson guitars, mandolins and bouzoukis Linda Manzer συνεχίζεται...

Λίγη ΣΟΒΑΡΌΤΗΤΑ, ειδικά όταν μιλάμε για ανθρώπινες ζωές,δεν έβλαψε ποτέ κανέναν (scroll down for REALITY check and FACTS,οι αυτοκτονίες είναι περίπου όσες ήταν και πριν τους....Bankers, δηλ.γυρω στις 400 το χρόνο). http://suicide-help.gr/ανάλυση-των-τελευταίων-στοιχείων-της/ Εξάλλου η κοινή λογική, λέμε τώρα ,μας λέει ότι αν μια ολόκληρη ΚΑΛΑΜΑΤΑ είχε σβηστεί απ'το χάρτη γιατί ΟΛΟΙ οι κάτοικοι της αυτοκτόνησαν θα το είχαμε....μάθει... Οι ,πολιτικοί, στίχοι σου είναι και ΑΦΕΛΕΙΣ και κακογραμμένοι. Μια και είσαι στην Αγγλία μπορείς να το εκμεταλλευτείς και να ΜΕΛΕΤΗΣΕΙΣ τους τοπικούς masters Για αφελείς αλλά καλογραμμένους πολιτικούς στίχους ξεκινά ακούγοντας τα δύο πρώτα άλμπουμ των JAM. Για μη αφελείς και καλογραμμένους πολιτικούς στίχους βάλε να παίζει όλη μέρα το London Calling των Clash. Η μουσική και η παραγωγή είναι οκ πάντως, nothing to write home about, αλλά αξιοπρεπή σίγουρα.

ενταξει είπαμε εχουμε μια ηλικια ...μη μας προσθετεις κι αλλα...

Ξεκλέβω λίγο χρόνο, περιήγησης συνέχεια San Lorenzo guitars (FRA) από τον Sebastian Santilli. Εντυπωσιακές κατασκευές με εναλλακτικά υλικά (composites και μπαμπού). Automotive αισθητική και πολύ χαρακτηριστικά όργανα. Πώς δεν τον πήρε χαμπάρι ο Gibbons ακόμη; (sorry about the pics quality) s Stradi guitars από τον Marek Dabek (POL). Πολύ ιδιαίτερα όργανα, εξαιρετικές κατασκευές. Vuorensaku Guitars από τον Saku Vuori (FIN). Νο frills ρουστίκ/γκαράζ rock n roll αισθητική με german carve , ενσωματωμένα fuzz/fx. Bonus https://i.imgur.com/4fEaojt.mp4 Eπίδειξη μιας ακουστικής από τον luthier Leo Buendia με πλάτη και πλαϊνά από "Τhe Tree Mahogany" (google it). Στο ρόλο του περιστροφέα/επιδειξία ο Michael Watts (γνωστός λάτρης της boutique είτε κιθάρας, είτε αγγλικής ραπτικής).

Πάντως μου έδωσες ΕΜΠΝΕΥΣΗ και έγραψα και εγώ ένα ασΘμα στα ΕΓΓΛΈΖΙΚΑ Working for the public sector Scratching them with might Getting out with early pension Cause I'm thirty five I was hired for doing nothing But the pay was good My barbas in Koroni Stuck me in for good I'm responsible for making Greece a bankrupt country I admit I had some fun In this spending party Now I only blame the Germans And the European banks Cause they jumped us forcefully Like pogo dancing punks Only thing I ever wanted Was an early pension But my ass in now feeling A familiar "tension" I have voted NO with pride Danced tsamiko all night But Aleksis has betrayed me And I don't feel right All I wanted was a pension Like my dad at age three And a huge efapax From OTE ,ELTA or DEI

Oι κιθάρες του Florian Schneider ήταν πραγματικά στα highlights από όλες τις απόψεις. Υλικά, βαφές, αισθητικό μέρος, playability. Αποκομμένες από τον ομφάλιο λώρο της βιντατζορετρολαγνείας και απαλλαγμένες από μότζα, βάιμπς, σλίζινες κλπ μάταια πράγματα που αρέσουν σε εμάς τους κιθαρισταί. Το ίδιο μπορώ να πω και για τις κιθάρες του Schorr, που έβαλα πιο πάνω, αλλά σε άλλο μοτίβο αυτές.

Μετά από πολύ καιρό βρήκα λίγο χρόνο να δώ/φορτώσω μερικές φωτό ακόμη. Ζητώ συγγνώμη για τον "ψυχοβγαλτικό" χαρακτήρα του thread. Λέω να συνεχίσω με Μillimetric Instruments (Canada). Moυ έκανε ιδιαίτερη εντύπωση το originality και ο εντυπωσιακός σχεδιασμός. Πολύ ωραίες μικρές λεπτομέρειες με διαφορετική (αλλά cost effective) προσέγγιση, όπως τα fret markers και η κάλυψη των ακμών στα τάστα. Γέφυρες δικής του κατασκευής επίσης. Εξαιρετικά εύκολες και διασκεδαστικές στο παίξιμο. ACG guitars, Alan Cringean (UK) Απίστευτη επιλογή από τοπική ξυλεία. Δεν ήξερα καν ότι υπήρχαν τέτοια patterns σε ξύλα. Δεν θυμάμαι την ονομασία κανενός, φαντάζομαι θα υπάρχουν πληροφορίες στο site του. Εξαιρετικές κατασκευές, πολύ φιλικές εργονομικά. Εντύπωση μου προξένησε μία ταστιέρα η οποία νόμισα αρχικά ότι είναι φυσική, αλλά μου εξήγησε πως χρωματίζεται με μια τεχνική infusion με συνθετική ρητίνη, όπου και αποκτά και το χρώμα αλλά και αδρανοποίηση σε καιρικές συνθήκες. συνεχίζεται...