Πίνακας συμμετοχής

Πολυαγαπημένη μπάντα που την έχω απολαύσει και ζωντανά ήδη απ' τα "καλά" της χρόνια (2004 Ρόδον) Πολυαγαπημένος δίσκος, ίσως ο αγαπημένος μου καθώς έχει την τέλεια ισορροπία καφρίλας και prog ή ακόμα και rock ήδη. Πολυαγαπημένο κομμάτι. Ήταν φοβερή εμπειρία να ηχογραφήσω αυτό το κομμάτι και είμαι πολύ ικανοποιημένος απ'το αποτέλεσμα. Το περίεργο κούρδισμα, που έχει αυτός ο δίσκος, η αλήθεια είναι ότι στην αρχή σε ξενίζει αρκετά, αλλά συνηθίζεται. Ελπίζω να σας αρέσει! Αναμένω απόψεις! Λεπτομέρειες για τις ηχογραφήσεις για όποιον ενδιαφέρεται. Audio Interface : Steinberg UR 242 Κιθάρα: Epiphone les paul standard με Seymour Duncan SH-5 Custom @bridge Amp Software για κιθάρες: Amplitube 4 + Guitarhack & Catharsis impulses Μπάσο: Harley Benton vintage series Amp Software για μπάσο: 2 κανάλια EZmix (1 καθαρό και 1 overdriven) Μικρόφωνο για φωνή και ακουστικές κιθάρες: Rode NT-1. https://www.youtube.com/watch?v=M51Tc9arNfY

Σπύρε μου, αν η πρόθεσή σου ήταν να δώσεις με την παραγωγή σου την αίσθηση ενός jazz club, το πέτυχες και με μετέφερες εκεί... έτσι περί ήχου πλέον δεν μου πέφτει λόγος... αυτός είναι ο ήχος του συγκεκριμένου club... δεν πας στον ηχολήπτη να του παραγγείλεις τα γούστα σου... αντ αυτού λοιπόν άραξα στο τραπεζάκι μου, παράγγειλα ένα southern και απόλαυσα την μουσική σου... το πρόβλημα που έχω με σένα σαν ακροατής είναι να βρω κάποιο κομμάτι σου να μην μου αρέσει μουσικά κι όχι το αντίθετο... δεν θυμάμαι αν το έχω ξαναπεί αλλά την πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά σου ως concept παραγωγή (στην εύχομαι το γρηγορότερο), θα την απολαμβάνω όπως κάποτε τα βινύλια του JJ Cale... ακουμπώντας τον βραχίονα στην αρχή και τέλος κάθε πλευράς... ? απλά συνέχισε έτσι...

Πολύ ωραίο! Δεν καταλαβαίνω τίποτα . To μόνο moderation που μπορώ να κάνω αν μαλώνετε θα είναι να σας σβηνω από το FB. ?

Oι εντυπώσεις μου σχετικά με τη νέα δουλειά των Blues Wire. ΔΙΣΚΟΚΡΙΤΙΚΗ.pdf Το γ@μημένο, μυρίζει Τέξας απ’ την κορφή ως τα νύχια. Μυρίζει Midwest, West Virginia, πόλεις φαντάσματα, παλιά, εγκαταλελειμμένα Saloons και moonshine. Έντονες οι μυρωδιές από παλιά gas stations με σαπισμένες αντλίες που στάζουν. Σαπισμένες οροφές παλιών juke joints με λεκιασμένα πατώματα από φτηνό αλκοόλ. Μυρωδιές από την μουσκεμένη άμμο στην έρημο της Αριζόνας και γέρικους κάκτους χαρακωμένους απ’ τους αέρηδες. Τεμπέλικους κροταλίες που βουτούν μέσα στη καυτή άμμο, σκόνη από χωματόδρομο που σφιχταγκαλιάζει κάτι μικρά χωριά του Αμερικάνικου Νότου που δύσκολα χωρούν στο χάρτη. Μυρίζει το γ@μημένο ιδρώτα. Ιδρώτα και κάματο. Ιδρώτα και κάψα από σώψυχα που δεν παζαρεύουν, δεν παζαρεύονται, δεν πωλούνται και δεν επιδέχονται φτιασιδώματα. Το παίξιμο της κιθάρας; Αλήτικο. Αλήτικο και πηρουνιαστό. Κάτι σαν τα κρύα πρωϊνά στα μέσα του χειμώνα. Το ίδιο και η φωνή. Γεμάτη γρέζι και τσαμπουκά. Ναι, αυτή είναι η «μελωδία» στα μπλουζ. Και αυτή είναι και η μαγεία του. Αν κανείς δεν το κουβαλάει μέσα του, αν κανείς δεν ακούει τις πατημασιές του στη λάσπη, αν κανείς δεν νοιώθει τη χαρμολύπη να είναι άνθρωπος με αρχή και τέλος, αν κανείς δεν καταλαβαίνει πως ο θάνατος είναι σαν τον ηλεκτρισμό και πως θα πρέπει να είναι φιλαράκι του ώστε να μη φοβηθεί όταν θα έρθει η ώρα να βάλει το χέρι του στη πρίζα, τότε ας μην μπει στον κόπο να ασχοληθεί με τα μπλουζ. Τα μπλουζ είναι για τους δαίμονες. Τους ερωτεύσιμους και τους ερωτευμένους δαίμονες. Αυτούς δηλαδή τους δαίμονες που βάζουν τον έρωτα μαζί με τη ζωή μιας και χωρίς τον έρωτα ζωή δεν υπάρχει. Ναι, τα μπλουζ είναι για αυτούς τους δαίμονες. Τους ΕΥ-ΔΑΙΜΟΝΕΣ! Αυτούς που τραγουδώντας ξεφτιλίζουν και υποτάσσουν τον πόνο τους κάνοντάς τον να ντρέπεται ώστε κάποια στιγμή να τα μαζέψει και να φύγει. Αυτό είναι το μπλουζ. Αυτό είναι και το τελευταίο CD των Blues Wire. Ναι, αυτό το γ@μημένο CD είναι όλα τα παραπάνω. Με μάγεψε, με εκτίναξε, με πήγε πίσω, πολύ πίσω σε δικές μου προσωπικές θύμισες. Στην αρχή σκέφτηκα να πιάσω ένα-ένα κομμάτι και να το περιγράψω. Να πω δηλαδή για τα «μπαμ», τα «τσακ» και τα «τσουφ» που βαρούσαν μέσα μου όταν το άκουγα. Μετά άλλαξα γνώμη. Μπήκα στο λεωφορείο και ακολούθησα όλη τη διαδρομή. Από την αρχή έως το τέλος. Μονορούφι. Το CD όμως απαντάει έστω και ετεροχρονισμένα, σ’ έναν αστό ψυχίατρο από τη Νέα Υόρκη που στις αρχές του αιώνα, μη μπορώντας να εξηγήσει γιατί οι νέγροι δούλευαν σαν τα σκυλιά όλη την εβδομάδα και ότι έβγαζαν το χάλαγαν μέσα σε ένα Σαββατόβραδο, κίνησε για κάποιες φάρμες του Νότου μήπως και βρει εκεί την απάντηση. Την πήρε τελικά την απάντηση από έναν σουρωμένο νέγρο που βρέθηκε μπροστά του σ’ ένα τέτοιο καπηλειό: “Hey Mista, have you eva been a nigga on a Saturday night?” (ιστορικά καταγεγραμμένη μαρτυρία). Αν αυτό το CD υπήρχε τότε, ο αστός ψυχίατρος θα μπορούσε πολύ πιο εύκολα να βρει απάντηση στην απορία του. Λιάκο μου, νομίζω πως είσαι στα καλύτερά σου. Πέρα από το γεγονός πως όσο μεγαλώνεις τόσο και μοιάζεις πιο πολύ στον παππού μας τον Επίκουρο, αυτό που φτιάξατε με τη Νίκη και το Σωτήρη είναι 100% εμβληματικό. Σας ξέρω και σας ακολουθώ χρόνια. Αυτό όμως δεν το περίμενα. Τα συχαρίκια μου λοιπόν και τις ευχές μου για να συνεχίσετε να δημιουργείτε τέτοια ταξιδιάρικα πράγματα. Δημήτρης Επικούρης Ένας φτωχός ντελάλης του μπλουζ

Εγώ πάντως βρήκα το νέο τρεντ που θα λανσάρω: "Sad" . (αφτό που οι νεολαίοι λένε "κλαίω!") ?

στα αδιάβαστα μου βγάζει ο 2 κλιψ του Αβραμίδη και του JJ... το ένα το χτυπάω και το βλέπω. Στο άλλο ακόμα τρώω πόρτα...

εσύ τα είπες... εγώ τα κατάλαβα?

Στο λίγο που το έψαξα...είναι εντελώς "ρουφιάνος" η νέα πλατφρόρμα. Αισθάνομαι σαν σταθμαρχης στη ΣΙΑ όταν τους έκοψε τα βασανιστήρια ο Ομπαμας. Δεν μπορώ να κάνω ανακριση και σαβελιανς. ?

Έλα ρε συ εύκολο είναι. Υπάρχουν clips σε δύο μεριές. Αν ανεβάσεις clip στο forum κάνεις κουβεντούλα αλλά δεν το βρίσκεις στα clips στο προφίλ σου, αν το ανεβάσεις στα clips, μπαίνει στα clips του προφίλ σου, αλλά δέχεσαι μόνο reviews χωρίς διάδραση μεταξύ των μελών (όχι παραθέσεις) και δεν φαίνεται στο forum, από την άλλη πάλι ενεργοποίησε το status/κατάσταση για να λέμε και καμιά μ@λακί@ μεταξύ μας στα κρυφά (φαίνεται μόνο το πρώτο μήνυμα). Πλάκα έχει, είναι ωραίο και sexy. ΥΓ. Τώρα βγαίνουν λέει και τηλέφωνα που έχουν κουμπιά, δεν έχουν καθόλου μανιβέλλα.

Συνθεσάρα, ηχάρα, παιξιματάρα, κομματάρα. Νομίζω ότι χειρίζεσαι τους κιθαριστικούς ήχους καλύτερα, με την έννοια της "προσαρμογής/ομαλής αλλαγής" του παιξίματος ανάλογα με τον ήχο, και το αντίστροφο (προσαρμογή του ήχου στο παίξιμο), πράγμα καθόλου εύκολο. Το φραζάρισμα ακροβατεί με απόλυτη επιτυχία ανάμεσα στο blues, την jazz, τον Ribot, κλπ σε διάφορα σημεία του κομματιού, χωρίς ποτέ όμως να χάνει την ταυτότητα JJ. Η σύνθεση πάλι .... όμορφα πικάντικη. Μπράβο ρε παλικάρι.

Eξαιρετικο το τεμαχιο και ηχαρα JJ οπως παντα. Και ηχητικα ειναι πολυ πολυ καλυτερο σε σχεση με παλαιοτερα,πολυ πιο ισορροπημενο. Γενικως και ειδικως τα σπανει.

να κάνεις συχνά ποδαρικό.... εκεί στο 1.18 με καθάρισες.... γενικά δεν το χορταίνω. Και μια και μας τίμησες με τέτοια κομματάρα έλα τώρα να μας πεις πως το κατάφερες τεχνικά: πες, κιθάρα, μαγνήτες, ενισχυτής, εντάσεις, μικρόφωνο, και επίσης πως και τι έφτιαξες στα τύμπανα - μου άρεσαν πάρα πολύ επίσης.

Μπήκε και το πλαϊνό block με τα πρόσφατα post και στο forum. Δεν είναι άσχημο. Τι λέτε;

Πού είναι το noizbox? Εεεεε? Πού θα μαθαίνω τώρα τι κάνει ο τσιγάρος με την κόρη του την όμορφη και δεν τα λέει στην πόντια?

Καλορίζικο ! Ομορφο έγινε ! Ελπίζω και εύχομαι σε αμιγώς μουσικούς σχολιασμούς στο εξής (ε, λίγο αλατοπίπερο αντέχεται.. το πολύ όμως ;) Και για τους πολιτικάντηδες wanna be ... βάλτε και μία διακριτή ενότητα για να ξεδίνουν : The NoiZ KAFENES

Το Hi-hat για όποιον νέο drummer αλλά και συνθέτη διαβάζει, είναι θεωρώ το πιο παρεξηγημένο ηχόχρωμα από την παλέτα των ήχων του drummer. Πολλοί νομίζουν ότι είναι ένα είδος μετρητή που χρησιμοποιεί ο drummer για να «κλειδώσει» στο ρυθμό Άλλοι πάλι νομίζουν ότι δίνει τα πρίμα στην συχνοτική παλέτα των ήχων που παράγονται από τον drummer. Άλλοι πάλι ότι είναι ένα αναγκαίο κακό…στο παίξιμο κάθε drummer. Σε αυτό το άρθρο θα προσπαθήσω να αναλύσω τι ακριβώς κάνει το hi –hat και τους λόγους που το θεωρώ, το πιο σοβαρό όργανο από τους ήχους που απαρτίζουν το σετ ενός drummer. 1. To Ηi- hat σαν ήχος. Το hi-hat είναι ο μοναδικός ήχος στο σετ, που μπορούμε real time, να ελέγξουμε το τονικό ύψος του οργάνου. Πώς γίνεται αυτό? Μα φυσικά πατώντας το πετάλι. Η αλλαγή της πίεσης επιδρά στα πιατίνια με τον ίδιο τρόπο που επιδρά ένας κιθαρίστας στην χορδή του όταν την κουρδίζει ή όταν κάνει bend{σήκωμα} Αυτές οι εναλλαγές στο τονικό ύψος του Hi-hat ,θεωρώ ότι είναι κάτι που κάθε drummer πρέπει να ψάξει κάποια στιγμή στην πορεία του. Γιατί η άποψη μου είναι ότι ο λόγος που το hi hat έρχεται με πετάλι δεν είναι μόνο για να παίζουμε 4α στο rock και 2 – 4 στη Jazz. Το hi-hat επίσης έχει την δυνατότητα να βγάλει περισσότερους από έναν ήχους. Αυτό θα συμβεί π.χ αν χτυπήσουμε στην άκρη του με το σώμα {shoulder} της μπακέτας όπου θα δούμε ότι θα μας δώσει ένα «παχύ κ δυνατό » ήχο με ωραίο wash..ή αν χτυπήσουμε με την μύτη{ tip} της μπακέτας το σώμα του, που θα μας δώσει έναν πιο στακάτο και χαμηλότερης έντασης ήχο. Αυτοί οι δύο ήχοι θα μας οδηγήσουν σε Push n pull τεχνικές που πέρα από ταχύτητα στο δεξί χέρι του drummer δίνουν κ παλμό {αριστερό αν είναι αριστερόχειρας}. Χρησιμοποιούμε επίσης το hi-hat χτυπώντας τα δύο πιατίνια με το πόδι από το πετάλι που τα ελέγχει. Αυτή την τεχνική την χρησιμοποιούμε για να τονίσουμε ιδιαίτερες θέσεις μέσα στο beat π.χ 4α- άρσεις – 8α κλπ, για να βοηθήσουμε το groove ή τους υπόλοιπους μουσικούς να καταλάβουν τα 4α. Ενδιαφέρον έχουν επίσης σαν ήχοι το Hi-hat bell - αλλά και τεχνικές όπως το Open hi-hat ή το foot-splash..που είναι εξαιρετικά και ευρέως διαδεδομένα στολίδια{fills}, στο παίξιμο κάθε drummer. 2. Το hi hat σαν μετρητής. Το hi- hat έχει όντως το ρόλο του μετρητή στο παίξιμο κάθε drummer. O drummer χρησιμοποιεί το παίξιμο που κάνει στο hi-hat σαν μιας μορφής grid για να στήσει τους υπόλοιπους ήχους που απαρτίζουν το beat πάνω σε μια σταθερή βάση. Εδώ θα ήθελα να σταθώ όμως. Αυτό που πρέπει να καταλάβει κάθε νέος drummer που μας διαβάζει είναι ότι, όταν παίζουμε ένα beat..και ένα χέρι μετράει {στο Hi-hat ή το Ride δεν έχει σημασία}- το σημαντικό μέλος δεν είναι η κάσσα ή το ταμπούρο αλλά ο μετρητής μας. Από εκεί ξεκινάει – εκεί βασίζεται κ εκεί καταλήγει το beat, και αυτός είναι ο τρόπος που θα κλειδώσει το groove. Εκεί πρέπει να ρίξουμε όλη μας την βαρύτητα και την προσοχή. Άρα, την επόμενη φορά που θα παίξετε ένα beat.. ακούστε τον παλμό που δημιουργεί ο τρόπος που παίζετε το hi-hat …κ προσπαθήστε να «κουμπώσετε» κάθε σας ήχο - πάνω σε αυτό. Θα δείτε ότι τα beat σας θα μεταμορφωθούν. Θα γίνουν πολύ πιο solid και στακάτα, και θα διορθωθούν «κουνήματα» μέσα στο ρυθμό. 3 . Το Hi- hat μέσα στο groove. Tα τελευταία χρόνια έχω βρεί και μελετήσει πάνω από 50 τρόπους να χρησιμοποιήσουμε το hi-hat πάνω σε ένα απλό rock beat, αλλάζοντας τις αξίες που κάθε φορά παίζει. Aυτό μου δίνει την ευχέρεια να έχω 50 διαφορετικά “avenues” {όπως έλεγε ο Jeff } πάνω σε μια σύνθεση. Αυτοί οι «τρόποι» δίνουν επιλογές σε εμένα ή στον συνθέτη στο πώς να groove-αρει ο ρυθμός καλύτερα μέσα στο κομμάτι. Πιστέψτε με ο τρόπος που θα παίξετε το Hi-hat μπορεί να αλλάξει τελείως το ηχητικό αποτέλεσμα ενός beat. Eπενδύστε χρόνο στο να μάθετε αυτούς τους τρόπους γιατί σίγουρα ένας drummer με τρεις τρόπους στην τσάντα με τα εργαλεία του{ 4α – 8α κ 16α } , δεν είναι πια αρκετός, ακόμα και αν μιλήσουμε για rock drumming και μόνο. 4 . Το Hi –hat σαν συχνότητα μέσα στην ηχητική παλέτα. Το hi-hat συχνοτικά μαζί με τα υπόλοιπα πιατίνια παράγει τις ψηλές συχνότητες στην ηχητική παλέτα του σετ– τα λεγόμενα πρίμα στο eq του ενισχυτή σας. Υπάρχει ένα θέμα σε όσους drummer έχουν μάθει να το χτυπάνε πολύ δυνατά {ειδικά σε στυλ που δεν το σηκώνει} Επειδή το όργανο παίζει συνέχεια..είναι πολύ εύκολο να κάνει διαρροές {microphone spills} στα υπόλοιπα μικρόφωνα του σετ π.χ {ταμπούρο, Τομ1, Left overhead}, και να χαλάει την ισορροπία στον συνολικό ήχο σας ήχο, δίνοντας πονοκεφάλους στον ηχολήπτη σας. Αυτό που προτείνω στους δικούς μου μαθητές είναι..{εκτός κι αν παίζετε death metal ή Punk μουσικές }, το κοπάνημα στο Hi- hat με φειδώ παιδιά..{Το ίδιο προτείνω κ για το ride} Τι εννοώ. Σε ένα απλό rock beat που πρέπει να παίξω 8α , δεν θα τα παίξω όλα με το shoulder της μπακέτας, αλλά θα ξεκινήσω με όλα tip..και από κει κ πέρα θα προσπαθήσω να βρω ένα παλμό χρησιμοποιώντας το shoulder σε κάποιες θέσεις. Αυτή η τεχνική που εγώ προσωπικά διδάχτηκα από τον Jeff Porcaro θα σας δώσει όχι μόνο παλμό αλλά και δυναμικές στα beat σας. Drummers που πρέπει να παρατηρήσετε το Hi-hat τους είναι σίγουρα ο Buddy Rich που μπορούσε να κάνει 10 λεπτό μόνο σε αυτό…αλλά κ οι Steve smith , Nate smith, David Garibaldi , Steve Gadd, S. Copeland , Carter Beauford Mike Guilliana ,Clyde Stubblefield , Mike Mangini και πολλοί άλλοι. Ελπίζω να βοήθησα κ θα χαρώ να απαντήσω σε τυχόν ερωτήσεις σας. Βαγγέλης Μουλακάκης.