Μαγικές μουσικές στιγμές στο βάθος του χρόνου...

[npap]

 

Mahavishnu orchestra

album: Apocalypse (1974)

producer: George Martin

 

@-discogs info-@

 

επ ευκαιρίας της μνημόνευσης του από φίλους σε άλλο θέμα, ξανακούω μετά από χρόνια αυτόν τον "ύμνο" στην μουσική έκφραση αλλά και την παραγωγή... είναι μερικές δουλειές που ακούγοντας μόνο ένα μικρό μέρος τους είναι σαν να "σπουδάζω" το μουσικό τους είδος στον πυρήνα του...

 

ένα είδος "μαγείας" στη δική μου αντίληψη... έχετε νοιώσει ανάλογα και για ποιες δουλειές (ανεξαρτήτως μουσικού είδους)?...

[dimsonic]

μας διαβάζεις....!

 

πάντως είναι τεράστιο έργο.

[Nestoras]

Δισκάρα.

Παρακαλώ ν' αναφέρετε και το όνομα του παραγωγού.

[dimsonic]

αναφέρθηκε αλλού

[Nestoras]

2 λεπτά πριν, dimsonic είπε

αναφέρθηκε αλλού

Τώρα το είδα.

Κρυπτογραφικώς όμως.

[dimsonic]

40 minutes ago, Nestoras said:

Τώρα το είδα.

Κρυπτογραφικώς όμως.

 

είναι για να σε δοκιμάζουμε

[npap]

22 ώρες πριν, Nestoras είπε

Παρακαλώ ν' αναφέρετε και το όνομα του παραγωγού.

 

η (ορθή) επιθυμία σας εξετελέσθη...

όπως και στην μουσική μαγική στιγμή που ακολουθεί (αν και η σημαντικότητα του ρόλου του Allan σε αυτή είναι αμφιλεγόμενη)...

 

 

Pink Floyd

album: Dark Side Of The Moon (1973)

producers: Pink Floyd - Alan Parsons

 

@-discogs info-@

[dimsonic]

o ρόλος του ήταν κάτι παραπάνω από μηχανικού, αλλά δεν έφτασε στα όρια του παραγωγού. Φυσικά αυτό δεν υποβιβάζει την αξία του ως σημαντικού ηχολήπτη και παραγωγού γενικά

[npap]

20 ώρες πριν, dimsonic είπε

o ρόλος του ήταν κάτι παραπάνω από μηχανικού, αλλά δεν έφτασε στα όρια του παραγωγού.

 

εσύ δηλαδή αν ρωτηθείς για το "παραγωγό" του συγκεκριμένου άλμπουμ ποιον θα πεις (μην μου αναφέρεις όλους όσους συμμετείχαν μέχρι και το παιδί που έφερνε τους καφέδες)...

 

κάποιος (οι κάποιοι αμέσως διακριτά προεξέχοντες πλην της μπάντας)  πρέπει να αναφέρεται γιατί αλλιώς θα χάσει και το νόημά του το νήμα... όπως στην  παρακάτω δι εμέ μαγική στιγμή...

 

 

 

Fleetwood Mac

album: Rumours (1977)

producers: Ken Caillat (κυρίως) και Richard Dashut

 

@-discogs info-@

[dimsonic]

Στο dark γενικώς ήταν μόνοι τους, κοινώς όπου λαλούν πολλοί κοκκόροι.

Στο τέλος αν θυμάμαι καλά φωνάξανε κι άλλον.

Και όταν έγινε το πρώτο anniversary των 30 ετών άλλον, κάνοντας στην άκρη τον Parsons που γενικώς τσατίστηκε κι όλας.