Πώς χτίζεται στο Live το καλο playlist!!

[Terry RoscoeBeck5]

Ένα καλό play list πρέπει να έχει αρχή, μέση και τέλος και φυσικά να ακολουθεί μια εξέλιξη.

 

Δηλαδή ένα «κρεσέντο»- όπου ξεκινάς με πιο χαλαρά κομμάτια (και για λόγους ζεστάματος) και σταδιακά να ανεβάζεις στροφές για να φτάσεις στο τελευταίο μέρος όπου το πρόγραμμα φτάνει σε κορύφωση.

 

Το δε τελευταίο κομμάτι, είναι η «εντύπωση» που αφήνει η μπάντα (όπως σωστά είπε και ο Ray), για αυτό τον λόγο καλό είναι να επιλέγουμε κάποιο που έχει αυτό το «κάτι».

 

 

[kathodios]

Να πώ κι εγώ το μακρύ μου και το κοντό μου... Η δική μας λίστα συμπεριλαμβάνει 52-48 κατοχή μπάλας υπέρ του δικού μας υλικού. Αυτό απλά αυξάνεται. Οι διασκευές δεν μειώνονται αλλα ψιλοαλλάζουν. Στην αρχή φτιάχναμε τις λίστες με συχνή εναλαγή άγνωστων με γνωστά. Μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ το έχουμε μετατρέψει σε παρουσίαση άλμπουν στο πρώτο μέρος, καινούρια και "λαϊκόν πρόγραμμα" στο δευτερο. Το κομμάτι που κάνει τις περισσότερες βόλτες εντός της λίστας είναι το instrumental (bossa nova) του δίσκου. Τελευταία φορά το παίξαμε πρώτο σαν intro.

 

[kathodios]

Α! Να πω οτι σε μικρότερα σετ έως μία ώρα (φεστιβάλ, .σαπόρτ κλπ) δίδεται προτεραιότητα στα δικά μας κομμάτια και δη τα πιό δυνατά. Διασκευές από καμία έως δύο στο τσακίρ κέφι!

[Jet72]

Να πω και μια γνώμη ως ακροατής και όχι ως παίκτης;

 

Καλό playlist είναι αυτό που λες "κάτσε να δούμε τι θα παίξουνε επόμενο και την κάνουμε" - και τελικά φτάνεις να φεύγεις τελευταίος. Με άλλα λόγια, πρέπει να υπάρχει και το στοιχείο της έκπληξης!

[stavros911]

Προσωπικα αποφευγω τις διασκευες, βασικα πλεον τις εχω καταργησει. Και βαριεμαι αλλα και δεν βρισκω κανενα νοημα.

 

Επισης βαριεμαι παρα πολυ οταν μια μπαντα παιζει διασκευες. Προτιμω να ακουω το υλικο μιας μπαντας, το δικο της υλικο. Αντε και εβγαλες ωραια το paranoid... Και; τι εγινε;

 

Η ουσια ειναι στα δικα μας κομματια κατ' εμε.

 

[Holystone]

Ωραιοι παληκαρια!

 

Μου δωσατε πολλη σκεψη και υλικο για διαβασμα και αναθεωρηση! :)

 

Οποτε, επιτυχημενο live ποιο θεωρητε εσεις;

-Αυτο που περασε καλα μονο ο κοσμος,

-αυτο που περασατε εσεις

 

- το και οι δυο δεν το βαζω καθολου γιατι ειναι νομιζω αυτο που ολοι θελουμε...

 

(εχει τυχει σε live να τρελαθει ο κοσμος, εγω να μην ευχαριστηθω καθολου για διαφορους λογους να γυρναω σπιτι και να λεω "σκ@τ@ σημερα...)

 

Τοτε ειναι που πραγματικα αναθεωρεις και το playlist και το πώς επαιξες και φτου και απ´την αρχη :/

[Terry RoscoeBeck5]

 

- το και οι δυο δεν το βαζω καθολου γιατι ειναι νομιζω αυτο που ολοι θελουμε...

 

 

Κοίτα, για να περάσει καλά ο κόσμος, πρέπει να έχεις περάσει καλά και εσύ- Να βγάλεις ενέργεια και να φανεί αυτό.

 

Μπορεί να παίξεις καταπληκτικά, αλλά τόσο «μουρόχαυλα» που να περάσει κάτω.

 

Βέβαια το ζητούμενο είναι να περάσει καλά ο κόσμος. Όμως IMHO το καλό gig ήταν αυτό που οι από κάτω (κόσμος), με τους από πάνω (μπάντα) έδωσαν και πήραν ενέργεια.

[Holystone]

το καλό gig ήταν αυτό που οι από κάτω (κόσμος), με τους από πάνω (μπάντα) έδωσαν και πήραν ενέργεια.

 

Νομιζω πως περιεγραψες με λογια αυτο που οι παραπανω "συνταγες" ολων καταφερνουν να κανουν ;)

[speros]

Αυτό το θέμα με απασχολούσε πολλά χρόνια. Νομίζω μια καλή απάντηση που μου είχε διαφύγει, υπάρχει στην πρωταρχική λειτουργία του ροκ. ( ή ροκ-εν-ρολ που το λέγανε τότε...)

 

Διαβάζοντας την ιστορία της winter-dancing-tour (Βuddy Holly, Ritchie Valens κλπ), συνειδητοποίησα  ότι η αρχική φάση πριν το 60 είχε να κάνει με τη συμμετοχή σε αντίθεση με τις μέχρι τότε “μουσικές παραστάσεις”. Η λέξη dancing ήταν το κλειδί. Άγριος χορός ή και κανένα ελάχιστα πιο slow ερωτιάρικο για να αγκαλιαστούνε τα ζευγάρια.

 

Όπερ σημαίνει ότι άμα θες ακρόαση - πάρε το δίσκο, βάλε κανένα ποτάκι και κάτσε σπίτι σου με κλειστά φώτα να τον ακούσεις. Άμα θες να προσκυνάς το σολίστα βάλε το dvd και κάνε δεήσεις τρις ημερησίως. Το live για μένα είναι συμμετοχή. Με βάση αυτό το κριτήριο μπορείς εν δυνάμει να κάνεις ότι playlist θες ανάλογα με το είδος που παίζεις. Τώρα το πως καταλήξαμε σε κάτι shoe-gazing τρέντυ τυπάκια που νιαουρίζουν επί μιάμιση ώρα στα live... είναι μεγάλη ιστορία. Λυπάμαι που μπορεί να ακούγομαι λίγο πικρόχολος, αλλά αν θέλετε πάρτε την ιστορία από την αρχή (μιλάμε για early 50's δηλαδή) και διαβάστε και ακούστε όσο μπορείτε. Ειναι φανερό ότι το ροκ-εν-ρόλ δεν είναι κλασσική μουσική. Είναι 3 ακόρντα και μέθεξη.

[kathodios]

Να συμφωνήσω με το Σταύρο αλλά όταν πας να παίξεις μόνος σου δεν θα παίξεις μόν 15 κομμάτια ή και λιγότερα όσα θα είναι τα πρωτότυπα. Επίσης δεν αρέσκομαι σε απλές επανεκτελέσεις (κάβερς που λεν και στου χουριό μου) αλλά σε τεμάχια που θα δυσκολευτεί να τα γνωρίσει ο άλλος από το άλλαγμα των φώτων!