Dreamdancer Δημοσιευμένο 17 Οκτωβρίου 2013 Δημοσιευμένο 17 Οκτωβρίου 2013 Όσον αφορά τα μουσικά, θα διάλεγα με κλειστά τα μάτια αυτό που μου κεντρίζει το ενδιαφέρον, ή ενδεχομένως αυτο που δεν με εκνευρίζει αν και τα δυο είναι χαλια ::) Αυτο δεν ειναι απαντηση.Σε ρωτησα αν θα αναγνωριζες τον επαγγελματια στην συγκεκριμενη περιπτωση....
trolley Δημοσιευμένο 17 Οκτωβρίου 2013 Δημοσιευμένο 17 Οκτωβρίου 2013 Παραδέχομαι ότι θα είχα μεγάλες δυσκολίες να ξεχωρίσω έργο του Πικάσο ανάμεσα σε έργα παρόμοιας τεχνοτροπίας. Υπάρχει συγκεκριμένη αιτία : είμαι σχεδόν άσχετος σε ζητήματα ζωγραφικής. Αν δοκιμαστεί η ικανότητά μου σε άλλες τέχνες, με τις οποίες έχω όντως ασχοληθεί (με τη Φωτογραφία και τη Μουσική σε περίοπτη θέση), όχι απλώς αναγνωρίζω γνήσιο έργο σε δημιουργούς του παρελθόντος, αλλά έχω πολύ καλές επιδόσεις στο να αναγνωρίζω ποιότητες σε έργα συγχρόνων μου. Dreamdancer, ουδείς ποτέ κερδοσκόπησε με το 4:33. Όπως επισημάνθηκε, δεν κυκλοφόρησε σε... single. Είναι ένα μικρό δρώμενο με θεατρικό προσανατολισμό, το οποίο τοποθετείται εμβόλιμα στα προγράμματα συναυλιών, με σκοπό να υπάρξει μία χιουμοριστική ανάπαυλα. Οι φιλοσοφικές προεκτάσεις του έργου (αν υπάρχουν) είναι πιθανόν ότι δεν είναι σεβαστές, αλλά οι λοιπές μομφές που μοιράστηκαν είναι εκτός αντικειμένου. Mea Culpa
schreivox Δημοσιευμένο 17 Οκτωβρίου 2013 Δημοσιευμένο 17 Οκτωβρίου 2013 Αυτο δεν ειναι απαντηση.Σε ρωτησα αν θα αναγνωριζες τον επαγγελματια στην συγκεκριμενη περιπτωση.... Δεν κατάλαβα, ποιον; Τον επαγγελματία όσον αφορά τα μουσικά από τον ερασιτέχνη; Μπορώ να βάλω αυθαίρετα κάποιον που ακούω και να σου πω ναι. Αν είναι κάποιος που άκουσα μια φορά μόνο, όχι.
mustafank Δημοσιευμένο 17 Οκτωβρίου 2013 Δημοσιευμένο 17 Οκτωβρίου 2013 Θες να μου πεις εσυ δηλαδη θα ξεχωριζες τη μουτζουρα του πικασσο απο τη μουτζουρα ενος πιτσιρικα.....πςςςς εως που φτανει ο ανθρωπος για να πουλησει οτι ειναι γνωστης ::).... σου λέω ακριβώς το αντίθετο: ότι, δηλαδή, για θέματα, που δεν έχω γνώση (όπως ο Πικάσο ή ο Cage), δε μπαίνω στη διαδικασία να τα κρίνω. ένα εικαστικό παράδειγμα: Στους πίνακες του Dali, όποτε παρουσιάζεται μια γυναίκα, αυτή έχει, συνήθως, γυρισμένη την πλάτη της. Γιατί; Γιατί είναι το απωθημένο του Dali από τη μητέρα του, η οποία τον "παρατούσε" στις γκουβερνάτες και το οποίο (απωθημένο) βγάζει και στα έργα του. έτερο κινηματογραφικό, αυτήν τη φορά, παράδειγμα: τα έργα του Αγγελόπουλου μπορείς να τα δεις και μεμονωμένα. Αν, ωστόσο, τα δεις ως σύνολο, υπό το πρίσμα ότι οι ιστορίες του ακολουθούν την πορεία του αντάρτικου, μετά τον Εμφύλιο, στις ελληνικές πόλεις και τις "συνέπειες" αυτής της πορείας στην καθημερινότητα των ηρώων του, τότε, πιστεύω ότι αποκτάει περισσότερο ενδιαφέρον. :) https://morphinesocialclub.bandcamp.com/releases https://www.facebook.com/churchofmangr/
odis13 Δημοσιευμένο 17 Οκτωβρίου 2013 Δημοσιευμένο 17 Οκτωβρίου 2013 Δεν χρειαζεται καν να μπεις στο χωρο της "βαριας κουλτουρας" και των "βαθεων νοηματων" για να βρεις παραδειγματα οπου η γνωση του υποβαθρου και του νοηματος ενος εργου του προσδιδει μια ακομα διασταση. Π.χ. οταν ξερεις τι εννοουν οι στιχοι του 10,000 Days "Ten thousand days in the fire is long enough; You're going home." το κομματι αυτοματως αποκτα ενα πιο απτο νοημα και χαρακτηρα. Και εμενα προσωπικα με κανει να το εκτιμησω ακομη περισσοτερο απο ο,τι στην αρχικη ακροαση. Αλλα ειπαμε, αυτα ειναι για pretentious artsy-fartsy τυπαδες σαν εμενα. Ολοι ατμος ειμαστε.
Waterfall-K Δημοσιευμένο 17 Οκτωβρίου 2013 Δημοσιευμένο 17 Οκτωβρίου 2013 ...ένα χώρο που να μη με νοιάζει να τον κάνω κ@λ@ απ τις πιτσιλιές των χρωμάτων που θα πέταγα πάνω στους καμβάδες ασκαρδαμυκτί... Αυτο το "ασκαρδαμυκτί" μας βρηκε κατευθειαν στο Δοξα Πατρι... ;D ;D Specs talks, Mgs walks
neeq Δημοσιευμένο 17 Οκτωβρίου 2013 Δημοσιευμένο 17 Οκτωβρίου 2013 Για να το παμε μουσικα και παραλληλα με το μεγαλειο πικασο, ειναι σαν να εχεις ενα παικτη με μια κιθαρα να βαραει ακορντα οτι να ναι, χωρις καμια αισθηση key center χωρις να τον νοιαζει ο ρυθμός για κανα διλεπτο Εννοιες όπως το key center και ο ρυθμος, έχουν ξεπεραστεί εδω και έναν αιώνα, ακόμα και στο παλαι ποτέ απόρθητο κάστρο της τονικής μουσικής, δηλαδη την δυτική κλασική. Να'ταν κι αλλα. Υπάρχουν δε τυποποιημένα συστήματα ανάλυσης, όπως η pitch class set theory του Allen Forte, που βοηθάνε στο να προσδιορίζουμε αυτό το κατα τ'αλλα ό,τι να'ναι και να το εξετάσουμε με αξιολογικά κριτήρια, πέρα από τα δεδομένα (ηχόχρωμα, προγραμματικό πλαίσιο...). Εκτός αν όλο αυτό, είναι και μια κριτική στον Allen Forte :P
manosx Δημοσιευμένο 17 Οκτωβρίου 2013 Δημοσιευμένο 17 Οκτωβρίου 2013 Για να το πάμε λίγο παραπάνω σε μουσικά αντίστοιχα, λες ότι αυτό http://www.youtube.com/watch?v=vsqk5o-hXCM = αυτό; http://www.youtube.com/watch?v=TZ860P4iTaM Κατι κλασεις η Νορα...
Άγιος Δημοσιευμένο 17 Οκτωβρίου 2013 Δημοσιευμένο 17 Οκτωβρίου 2013 H ζωγραφικη οπου εχει παει η κουβεντα δεν ειναι ''λαϊκη'' τεχνη οπως ειναι η μουσηκη σε μεγαλο βαθμο… αλλα ειναι η κατεξοχην των ''ειδημονων'' και o Picasso ο κατεξοχην αγαπημενος τους… o οποιος δεν εχει αναδειχθει μεγας μεσα απο την δημοφιλια του οπως πχ… ποιους να πω… Pink Floyd (δεν ειμαι φιλος) αλλα απο μουσατους…, αν ειχε τουλαχιστον χρησιμοποιηθει στην κουβεντα καποιος Rembrandt αντι του Picasso, θα την παλευε καλυτερα.. τωρα φατε ματια Picasso ;D kavagio for strings
Προτεινόμενες αναρτήσεις
Δημιουργήστε λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε
Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο
Δημιουργήστε λογαριασμό
Γραφτείτε στην παρέα μας. Είναι εύκολο!
Δημιουργία λογαριασμούΣύνδεση
Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.
Σύνδεση