Προς το περιεχόμενο

Προτεινόμενες αναρτήσεις

Δημοσιευμένο

...Μεγαλώνουμε ???...ήμουν 21 όταν αγόρασα το σιτάρ μου...εξ αιτίας του. Και μετά τα βιβλία του...όχι ότι έμαθα να παίζω...

Φυσικά δεν υπάρχουν λόγια, μόνο συγκίνηση

Μαραθώνιος Εναλλακτική Σχολή

Δημοσιευμένο

Εντυπώσεις δυτικού επισκέπτη.

Ο Σανκάρ κλείνει τα μάτια του και παίζει και ο χρόνος φαίνεται να σταματάει. Η μουσική του συνεχίζει μέσα στην νύχτα ως τις πρώτες ώρες της μέρας. Στην αρχή βαριέμαι και κοιτώ το ρολόι μου, δεν θέλω να φανώ αγενής στους Ινδούς μου φίλους. Με την ώρα το αυτί μου γλυκαίνει και κλείνω τα μάτια και γω. Δεν υπάρχει πρόγραμμα, είναι ένας τεράστιος αυτοσχεδιασμός, έτσι θα ακούν οι πιστοί το κήρυγμα του αγαπημένου τους Μωάμεθ ή του Χριστού. Έτσι θα υποτάσσονται, ώσπου ο Ραβί θα σταματήσει και θα χαιρετήσει, μέχρι την επόμενη φορά.

 

ΥΓ. Που για τους Ινδούς αν δεν απατώμαι θα είναι γύρω στα 15 με 20 χρόνια.

 

 

ο χρόνος αρκετός 

Δημοσιευμένο

Aπλά αντιγράφω...

Το 1967 θα παίξει στο φεστιβάλ του Μοντερέυ, ενώ το 1969 θα βρεθεί στο Γούντστοκ όπου θα δώσει μια συγκλονιστική παράσταση με τον ίδιο, πάντως, να δηλώνει αργότερα ότι του φαινόντουσαν «πολύ περίεργοι όλοι αυτοί οι άνθρωποι που ήταν ντυμένοι παρδαλά και ο Τζίμι Χέντριξ που έβαλε φωτιά στην κιθάρα του. Αυτό ήταν πολύ βαρύ για μένα. Στη δική μας κουλτούρα τρέφουμε πολύ μεγάλο σεβασμό για τα μουσικά μας όργανα, είναι σαν μέρη του Θεού».

 

http://www.iefimerida.gr/node/81142#ixzz2EqjNMgL1

Μαραθώνιος Εναλλακτική Σχολή

Δημιουργήστε λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργήστε λογαριασμό

Γραφτείτε στην παρέα μας. Είναι εύκολο!

Δημιουργία λογαριασμού

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Σύνδεση
×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...