Fender Deluxe Strat - παλιά vs νέα

[yannis37]

 

Επηγα τσ εδοκιμασα

πολλες φεντερ ντελουξ

τσε τελικα κατεληξα

σε μια χρωμα φουξ

 

Την ειχαν κατι πάντσηδες

υγρη σε μιαν υπογα

μα ειχε ηχο τσιφτικο

απ την κορφη ως τον ποδα

 

Δεν εχει ουτε εγγυηση

δεν ειναι απο ντουλαπ

αλλα τσι ολοκαινουργιες

τσι τρωει μ ενα σετ απ

 

Τσε μου κατσε ο,τί πρεπε

ετωρα με την κριση

που θελουν γαλα τα μωρα

τσε η κυρα..γκουχ-γκουχ,Παρισι... :D

 

Go on!

 

πάμε έναν διαγωνισμό συνθεσης με την μαντηνάδα?????? ;D

[Holystone]

Αν και Κρητικός γέννημα-θρέμμα (και ας ζώ μακρυά από την Κρήτη πλέον), δεν τα καταφέρνω στις μαντινάδες και επειδή καλό είναι το χιούμορ (ιδιαίτερα στις εποχές που μερνάμε) αλλά ο φίλος θέλει και κάποια συμβουλή εδώ είναι η δική μου (δυστυχώς μακροσκελής).

Παίζω με Stratocaster από το 1980. Σήμερα έχω τρείς stratocaster. Μιά Am Std του 1991, μία MIM του 2006 και μιά Custom Shop που φτιάχτηκε με δικές μου οδηγίες με σώμα Ash deep contours (1957) και χέρι maple, 21 τάστα 12". Αγαπώ και τις τρείς το ιδιο ανεξάρτητα από πόσο μου κόστισαν. Δεν θα αποχωριζόμουν καμμία από τις τρείς. Έχουν περάσει από τα χέρια μου άλλες πέντε strat (δικές μου και φίλων μου) και έχω κατασκευάσει από το μηδέν και κάμποσες. Ένα έχω να πώ για τις strat. ΤΟ ΚΑΘΕ ΜΟΜΜΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ. Έχω παίξει Eric Clapton sign. που είναι απαράδεκτη, μιά Deluxe (USA) του 2009 που ήταν άθλια και μιά Am Std του 2008 που ήταν ΤΕΛΕΙΑ! Και ας μήν ξεχνάμε πως ο Jimmi Hendrix έπαιζε με μοντέλα από τη "χειρότερη" εποχή της  fender.

Συμβουλή: Μή μασάτε το marketing BS. Για μουσικούς - "κανονικούς θνητούς", είναι άσχετο τι μοντέλο είναι ή αν η κιθάρα είναι νέα ή παλιά. Σημασία έχει κατ αρχάς να σε τρελαίνει οπτικά (οφθαλμόλουτρο), η κατάσταση που βρίσκεται, πώς παίζει και ΤΟ ΠΩΣ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ ΤΟ ΟΡΓΑΝΟ.

ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΑΓΟΡΑΣΕΙΣ STRAT ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΙΞΕΙΣ. ΚΑΙ ΣΕ ΕΝΙΣΧΥΤΗ ΚΑΙ ΣΚΕΤΗ. Oι Strat έχουν γαιδουρινη αντοχή και δε μασάνε από κακομεταχείριση (μέσα σε κάποια πλαίσια πάντα). Γιατί άραγε ο Clapton έπαιζε την Blackie σε ημιδιαλυμένη κατάσταση μέχρι που άντεχε refrets? Το ίδιο και ο Chris Rea, o Rorry Gallagher, ο Walter Trout κλπ κλπ κλπ. Μήπως δεν είχαν χρήματα να αγοράσουν καινούριες? Γιατί ο Gilmour ξαναγύρισε στην Black Strat του μετά από δεκαετίες?

 

Τα περι ξύλων, μαγνητών, πηνίων, πυκνωτών, bleed-resistors κλπ είναι ωραία αλλά στην πράξη τελικά έχει σημασία ΠΩΣ ακούγεται ένα όργανο και πως το ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ο κάθε ένας μας στο χέρι του.

 

Τελικές συμβουλές (guidelines):

1.ΠΟΤΕ Strat από mail-order.

2.ΠΑΝΤΑ όργανο που είδες από κοντά, το έπαιξες, σου "κάθεται" και ακούγεται καλά σκέτο και με ενισχυτή.

3.Το μπράτσο στις STRAT είναι μεγάλη υπόθεση γιατι υπάρχουν εκατοντάδες. (Εγώ μετά από δεκαετίες καταστάληξα στα 12"ρια).

4.Ότι ζημια και να έχει μιά strat (με εξαίρεση σοβαρό στράβωμα σε χέρι και σπασμένη βάση neck) μπορεί να είναι δευτερέυουσα άν δεν σε απασχολεί η "γυαλιστερή" εικόνα και το όργανο παίζει καλά.

5.Να έχεις πάντα από κοντά κάποιον που να ξέρει να ρυθμίζει σωστά μιά stratocaster ή να μάθεις να το κάνεις μόνος σου. Δεν είναι rocket science και χρειάζονται ελάχιστα εργαλεία, προσοχή, ορεξη, αγάπη και λογική.

 

Εγώ πάντως δύσκολα θα ξανα-αγοράσω καινούριο όργανο κυρίως γιατί τα τελευταία χρόνια όλοι μας κοροιδεύουν με φύκια για μεταξωτές κορδέλες (εδώ η Gibson έχει πείσει τον κόσμο πως οι "κούφιες" [chambered] Les Paul είναι καλύτερες!) 

 

Βρές το όργανο που σου κάνει "κλίκ" και άρπα-το. Άν είναι και φτηνότερο από την αγορά, ακόμα καλύτερα. Απόλαυσε το όργανό σου και αγνόησε τις θεωρίες.

Τα υπόλοιπα είναι παραμύθια.

Καλή αναζήτηση.

 

Thanx  ;)