Ανόητη Εκδρομή

[freerock1974]

είναι ότι γνωρίζω ότι σε κάποιο βαθμό είναι προσποιητή, δηλαδή (επειδή έτυχε να γνωρίσω και κάμποσους από κοντά) στην προσωπική τους ζωή δεν περνάνε και τόόόόσο χάλια όσο θα νόμιζα ακούγοντας τα τραγούδια τους. ---> Θα ήθελα να δω αυτή την εκφραστική δύναμη να τίθεται στην υπηρεσία περισσότερο καθημερινών ζητημάτων.

Δεν νομιζω οτι ειναι προσποιητη.Ειναι μαλλον εσωτερικη εξισορροπηση.

Επειδη δε,η δημιουργια-καταγραφη μαυριλας ειναι πιο ευκολη διοτι το μαυρο.. απορροφαει την ακτινοβολια.. :P, αυτη η εξισορροπηση ερχεται πιο ανωδυνα γιατι απαιτει τον λιγοτερο δυνατο πνευματικο κοπο.

Εκτος αν εισαι ο Καρυωτακης,οποτε προτεινεις αλλο τροπο αυτοκτονιας απ τον πνιγμο..

 

+1 στο βελακι.

[samy paraga]

 

+1 στο βελακι.

 

Και τι εστί βελάκι  ? Έτσι κι αλλιώς για 2 λόγους γράφωνται ''λυπητερά'' τραγούδια ,για τον έρωτα και τις λοιπές κακουχίες της ζωής ,πάντα μέσα απ τα προσωπικά βιώματα του συνθέτη-στιχουργού. Τι θέλετε τώρα ,να μας συγγράψει κανά κομμουνιστικό μανιφέστο? ;D

Του έχω ήδη έτοιμη πρόταση αν θέλει να τη τραγουδήσει ;D ,μια και η φωνή μου δεν πάει και μάλιστα με ''κεφάτη'' μουσική σουξεδιάρικη  :)

[freerock1974]

Και τι εστί βελάκι  ? Έτσι κι αλλιώς για 2 λόγους γράφωνται ''λυπητερά'' τραγούδια ,για τον έρωτα και τις λοιπές κακουχίες της ζωής ,πάντα μέσα απ τα προσωπικά βιώματα του συνθέτη-στιχουργού.

M αρεσεις ρε Σαμυ γιατι εισαι σθηματιας.

Κι εγω νομιζα οτι ειμαστε λαος του ντιρινταχτα. :P :D

 

Βελακι ειναι αυτο ρε..το dart...πως το λετε εσεις ποχετε lower... ;D

[samy paraga]

 

 

Βελακι ειναι αυτο ρε..το dart...πως το λετε εσεις ποχετε lower... ;D

 

Φίλως έχω λόγιερ ,αλλά είναι απ του Ντάργουιν ,ντάουν άντε-ρε  ;D ;D

[freerock1974]

Φίλως έχω λόγιερ ,αλλά είναι απ του Ντάργουιν ,ντάουν άντε-ρε  ;D ;D

Eχεις κανει Αστραλια?

 

Ααα..γι αυτο εισαι κουμμουνιστης... ;D ;D ;D

 

 

 

 

[atreu73]

1. Δεν λες τι μικρόφωνο χρησιμοποίησες. Δυναμικό, πυκνωτικό; Οτι και να'ναι πάντως πρέπει είτε να βάλεις pop filter (κανα καλσόν) είτε να ασχοληθείς λίγο παραπάνω με τεχνική μικροφώνου (σαν τραγουδιστής). Δηλαδή να προσέξεις τις αποστάσεις όταν φωνάζεις και να έχεις μια μικρή κλίση από το μικρόφωνο ώστε να μην χτυπάει ο αέρας την κάψα "κατάμουτρα" όπως συνέβη κάποιες φορές.

 

2. Η φωνή είναι πολύ μπροστά σε σχέση με την ορχήστρα. Λίγο βάθος θα έκανε θαύματα σε όλα. Καταλαβαίνω πως μπορεί να το προτιμάς dry απο άποψη αλλά κάποιο ambience τουλάχιστον είναι απαραίτητο και σίγουρα θα το έκανε ακόμα πιό ατμοσφαιρικό.

 

 

Το μικρόφωνο είναι ένα Sennheiser e835S. Στην προσθήκη ambience τα αποτελέσματα είναι όντως θεαματικά αλλά πάνε μαζί και με έναν εκνευριστικό θόρυβο (που υποπτεύομαι δεν είναι ο θόρυβος του σύμπαντος που διαστέλλεται).

Στην στεγνή εκδοχή από την άλλη χωρίς ακόμη να έχω δοκιμάσει καλσόν νομίζω ότι το συγκεκριμένο μικρόφωνο υστερεί. Αν υπάρχει ένα άλλο μικρόφωνο καλό για φωνή χωρίς πολλά εφέ είμαι ανοιχτός σε προτάσεις. Money is no object που λένε αρκεί να μην κάνει πάνω από 200 €.

 

Η μόνη μου ένσταση - αλλά δεν αφορά το συγκεκριμένο τραγούδι, όσο αφορά τη γενικότερη ροπή ελλήνων τραγουδοποιών προς τη "μαυρίλα" - είναι ότι γνωρίζω ότι σε κάποιο βαθμό είναι προσποιητή, δηλαδή (επειδή έτυχε να γνωρίσω και κάμποσους από κοντά) στην προσωπική τους ζωή δεν περνάνε και τόόόόσο χάλια όσο θα νόμιζα ακούγοντας τα τραγούδια τους. ---> Θα ήθελα να δω αυτή την εκφραστική δύναμη να τίθεται στην υπηρεσία περισσότερο καθημερινών ζητημάτων.

 

Το τραγουδάκι το έγραψα με αφορμή  ένα ατύχημα σχολικού λεωφορείου που είχε γίνει στα Τέμπη αν θυμάσαι. Είναι με αυτόν τον τρόπο νομίζω τόσο μακάβριο όσο μέρος της καθημερινότητας. Προσωπικά δεν περνάω καθόλου χάλια, το αντίθετο, διατηρώ όμως και το δικαίωμα της τραγικής θεώρησης ακόμα κι αν αυτή δεν αποτελεί πάντα μέρος της προσωπικής μου ζωής. Τώρα θα πεις όπως κι ο Freerock πως είναι εύκολο να περάσεις ένταση όταν ασχολείσαι με τραγικότητες. Θα συμφωνήσω, και θα προσπαθήσω στο μέλλον να ξεπεράσω αυτήν την ευκολία-αδυναμία βρίσκοντας ουσία στην παρασκευή μιας σαλάτας π.χ.

 

Εννοώ βέβαια στην παρασκευή μιας σαλάτας όπου κανείς δεν θα κόβει τα δάχτυλά του.

[Yannis Methenitis]

Το μικρόφωνο είναι ένα Sennheiser e835S. Στην προσθήκη ambience τα αποτελέσματα είναι όντως θεαματικά αλλά πάνε μαζί και με έναν εκνευριστικό θόρυβο (που υποπτεύομαι δεν είναι ο θόρυβος του σύμπαντος που διαστέλλεται).

Στην στεγνή εκδοχή από την άλλη χωρίς ακόμη να έχω δοκιμάσει καλσόν νομίζω ότι το συγκεκριμένο μικρόφωνο υστερεί. Αν υπάρχει ένα άλλο μικρόφωνο καλό για φωνή χωρίς πολλά εφέ είμαι ανοιχτός σε προτάσεις. Money is no object που λένε αρκεί να μην κάνει πάνω από 200 €.

 

Το μικρόφωνο είναι ένα απλό δυναμικό για χρήση live. Nothing wrong with that. Μπορείς να κάνεις τη δουλειά σου (ντέμο) με λίγο περισσότερη προσοχή. Μια λύση όπως είπα παραπάνω είναι αυτή:

 

Μπορείς όμως αν θες να πάρεις κάποιο κινέζικο πυκνωτικό στα χρήματα που διαθέτεις για καλύτερα και πιό ακριβή αποτελέσματα, αλλά θα σου πρότεινα να μην ασχοληθείς με αυτό τώρα αλλά με την τεχνική σου, καθώς βλέπω πως έχεις βασικά προβλήματα στην ηχογράφηση και τα εργαλεία της. Το βάθος που προσθέτεις δεν πρέπει να έχει θόρυβο. Κάτι δεν κάνεις καλά. Πες μας τι είναι και πως το βάζεις.

[sfaku]

Η μόνη μου ένσταση... ...όσο αφορά τη γενικότερη ροπή ελλήνων τραγουδοποιών προς τη "μαυρίλα" - είναι ότι γνωρίζω ότι σε κάποιο βαθμό είναι προσποιητή, δηλαδή (επειδή έτυχε να γνωρίσω και κάμποσους από κοντά) στην προσωπική τους ζωή δεν περνάνε και τόόόόσο χάλια όσο θα νόμιζα ακούγοντας τα τραγούδια τους.

Εδώ έχω μία ένσταση κι εγώ. Το να γράφει κανείς για θλιβερά ή στενόχωρα θέματα δεν σημαίνει ότι πρέπει και ο ίδιος να βιώνει μονίμως τη θλίψη και τη στενοχώρια.

 

Αν μιλάμε βέβαια τώρα για καταστάσεις δήθεν, προκειμένου να βγάλουμε κανά φράγκο, θα συμφωνήσω μαζί σου ότι κυκλοφορεί αρκετό δήθεν.

 

Βέβαια εδώ υπάρχει ο αντίλογος ότι ο Βιβάλντι έγραψε τις 4 εποχές κατά παραγγελία και μέσα σε λίγες ώρες από όσο λένε, αλλά δεν παύουν αυτές να είναι αριστούργημα. Γιατί ο πραγματικός καλλιτέχνης είναι αυτός που ξέρει να προκαλεί στον ακροατή γνήσια συναισθήματα, ασχέτως αν αυτά είναι στ' αλήθεια βιωμένα ή αυτοβιογραφικά.

 

Προφανώς ο (κάθε) Βιβάλντι είχε το ταλέντο να εκτρέπει τον δημιουργικό του χείμμαρο προς όποια κατεύθυνση ήθελε, και όταν το έκανε -και για όσο το έκανε- βίωνε με τρόπο απόλυτα γνήσιο το δημιουργικό του στόχο, όπως ένας ηθοποιός γίνεται για λίγη ώρα στ' αλήθεια κάποιος άλλος. Επομένως ο Βιβάλντι ήταν ίσως ψεύτης, αλλά όχι ψεύτικος, δηλαδή δήθεν.

 

Το δήθεν για μένα είναι όταν τα τραγούδια δεν έχουν αληθινό βάθος, ανεξαρτήτως του πού βούτηξε για να το βρει ο δημιουργός: στον εαυτό του ή στη φαντασία.

 

Μπορώ να δεχτώ ότι υπάρχουν πολλά ρηχά τραγούδια και αντίστοιχοι δημιουργοί, και μπαίνω στον πειρασμό να υποθέσω ότι τέτοιοι ήταν αυτοί που γνώρισες.

 

Κατά τα άλλα μπορεί να υπάρχουν και δημιουργοί με αυθεντικότητα, που είναι απολύτως απορροφημένοι σε θλιβερές ιδέες κατά μόνας, αλλά κατά βάθος περνούν καλά με αυτό γιατί τους εμπνέει, ενώ κοινωνικά δεν φαίνεται να είναι διαλυμένοι από θλίψη (συνήθως βέβαια δεν είναι η ψυχή της παρέας).

 

Τέλος υπάρχουν άνθρωποι που πάσχουν από διαταραχές κυκλοθυμίας, ελαφρύτερες ή σοβαρότερες.

 

Για το τραγούδι θα σχολιάσω το συντομότερο, προέκυψε κάτι βιαστικό καθώς γράφω αυτές τις γραμμές.

[trolley]

Εννοώ βέβαια στην παρασκευή μιας σαλάτας όπου κανείς δεν θα κόβει τα δάχτυλά του.

 

Όπως εξήγησα, το σχόλιό μου κάτω από τις παύλες δεν αφορά το συγκεκριμένο τραγούδι, και μάλλον δεν θα το είχα κάνει αν δεν είχε προϋπάρξει το σχόλιο του freerock, ο οποίος έδωσε μία διαφορετική κατεύθυνση στη συζήτηση.

 

Όσον αφορά αυτά που έγραψε ο sfaku, ασφαλώς συμφωνώ, αλλά δε νομίζω ότι αφορούν το θέμα της μόνιμης μαυρίλας πολλών ελλήνων τραγουδοποιών. Χωρίς να θέλω να το αναλύσω ιδιαίτερα, νομίζω ότι η μόνιμη "μαυρίλα" είναι τόσο ψεύτικη όσο και η μόνιμη "ασπρίλα".

 

[blue]

Λοιπόν atreu κατά την ταπεινή μου άποψη είσαι από τους ελάχιστους εναπομείναντες που όχι μόνο έχουν κάτι να πουν, αλλά και τολμάνε (να το πουν). 'Ισως ο τρέχων κυνισμός δεν συμπαθεί την έκθεση από πρόσωπα που δεν είναι ήδη φτασμένα (δεν αναφέρομαι στην εδώ παράπλευρη συζήτηση, αλλά είναι ένα παράδειγμα μάλλον). Όπως και να έχει εγώ νομίζω οτι εδώ και καιρό έχω πάψει να τολμάω τέτοιου είδους δημιουργική ευθύτητα, σε βαθμό που επηρεάζει μάλλον και το κατά πόσο έχω να πω κάτι, οπότε ήθελα απλά να σου εκφράσω το θαυμασμό μου.

 

ΥΓ. Τεράστιο κομμάτι το "χωρίς" :)