Jean Baudin

[IxNiLaTiS]

Πηγαίνετε στην σελίδα του

http://profile.myspace.com/index.cfm?fuseaction=user.viewprofile&friendid=13522698

και ακούστε το "Transcend"

 

Κοιτάξτε επίσης την εικόνα που έχει σε αυτό το κομμάτι.

Τί νομίζετε πως εννοεί;

 

(γνωρίζει κανείς τίνος είναι αυτός ο πίνακας; )

[trolley]

Ωραίο το κομμάτι.

 

Όσον αφορά την πατρότητα της εικόνας, νομίζω ότι μπορείς να τον ρωτήσεις. Θα το έκανα εγώ, αλλά δεν έχω σχέση με το myspace.

 

Όσον αφορά το τι σημαίνει, εγώ τουλάχιστον δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη διότι είναι πολύ μικρή έτσι όπως είναι. Θα ήθελα να την δω σε αρκετά μεγαλύτερες διαστάσεις, το οποίο ίσως γίνει όταν τον ρωτήσεις ποιανού είναι.

 

:)

 

 

[trolley]

Ιχνηλάτη... μεγάλη η χάρη σου ρε μπαγάσα....

 

Τέλος πάντων... θεώρησέ το δώρο για τη γιορτή σου, καθότι μου έφαγε ένα τρίωρο σχεδόν για να βρώ τον πίνακα που σε ενδιαφέρει.

 

Είναι αυτός:

 

 

και μπορείς να δεις ποιος τον έκανε εδώ:

 

http://www.artnet.com/Magazine/reviews/lawrence/lawrence4-5-15.asp

 

Άντε, με γεια....

 

:)

 

 

[giannis]

εισαι special eye,τετοιο βραδυ τετοια ωρα  :D

[IxNiLaTiS]

Στο ψάξιμο σε έχω και από άλλες φορές παραδεχτεί.  :o

Πώς το βρήκες βρε;  ::)

Τι έκανες;  ???

 

 

Αυτόν τον Augustus Schenck ούτε που τον ήξερα.

 

 

Δεν μου λές τώρα, ο πίνακας αυτός δεν σου δημιουργεί ένα  ... "κάτι" ;

 

Η μητέρα φυλάει το πτώμα του παιδιού της, από τα κοράκια.

 

Τα κοράκια περιμένουν γιατί γνωρίζουν πως τελικά θα πάρουν αυτό που τους "ανήκει".

 

Μεταφορικά .. πόσα πράγματα κάνουμε  ή πασχίζουμε να κάνουμε

που τελικά θα καταλήξουν τροφή στα (κάθε είδους) κοράκια; 

 

Κάτι τέτοια με κάνουν να βλέπω τα πράγματα με άλλη ματιά.  :(

 

[trolley]

Δεν μου λές τώρα, ο πίνακας αυτός δεν σου δημιουργεί ένα  ... "κάτι" ;

 

Εμ, βέβαια, αλλιώς γιατί έλλιωσα μέχρι να τον βρω...

Το πως τον βρήκα... πρέπει να κάτσω να γράψω μία ολόκληρη σελίδα, αλλά πράγματι μου πήρε ώρες. Οι πιο πολλοί δε θα ενδιαφέρονται για τη διαδικασία, οπότε κάποια στιγμή θα βρούμε την ευκαιρία.

 

 

[IxNiLaTiS]

ΑΝ προσέξεις το ύφος του νεκρού αρνιού είναι ακριβώς όπως ενός μικρού παιδιού.

Και το ύφος του προβάτου – μητέρας ακόμα πιο ανθρώπινο.

 

Πώς κατάφερε να δώσει στα ζώα μια τόσο ανθρωπόμορφη ερμηνεία της ανθρώπινης συγκίνησης

και της ανθρώπινης αντίδρασης στον πόνο ενός  τραύματος

 

Και αυτό έγινε  το 1878  :o

 

 

Επίσης πρόσεξε με πόσο πιστικό τρόπο έχει δώσει το τρίχωμα.

 

Ξέρω,  με βρίζετε τώρα …